รวมไปถึงความคิดว่า เป็นกรรมการ ได้สมุนไพรเยอะ ได้กลับบ้านก่อน ได้.... แล้วสรุปว่า อยากเป็นมั่ง
แต่ผู้หญิงคนหนึ่ง ที่มาจากตระกูลใหญ่ ที่สำคัญ เป็นตระกูลนักการเมือง ถึงระดับรัฐมนตรี เธอกลับมีความคิดที่สวนทาง
เธอใช้นามสกุลเดิมของแม่ มาสมัคร แม้นจะมีเพื่อนเป็นกรรมการ แต่เธอก็ไปยืนเข้าแถว และยื่นใบสมัครแบบคนทั่วไป
เธอใช้ทุกเศษเสี้ยววินาที พยายามใช้โสตประสาทที่มีทั้งหมด เพื่อเค้นหาความจริง เพื่อที่จะสรุปว่า สถานที่นี้ จะเป็นที่เธอวางใจ แล้วตัดสินว่า ชีวิตที่จะดำเนินต่อไป จะทิ้งยาเคมี ทิ้งหมอ ได้จริงหรือไม่ หรือสถานที่นี้ก็แค่ต้มตุ๋น หลอกคน หากินกับชีวิตมนุษย์
เมื่อเธอพิสูจน์และแน่ใจ เธอจึงเปิดเผยตน แล้วก็มุ่งมั่นที่จะเดินในแนวทางนี้ โดยมีเดิมพันด้วยชีวิตของเธอ
ใครๆ ก็อยากเป็นกรรมการ แต่เธอกับกล่าวว่า การเป็นคนไข้ทั่วไป ทำให้เธอได้เห็นความมหัศจรรย์ ที่เธอไม่เคยพบจากที่ใดในโลก ได้อย่างชัดเจน
เธอจึงซาบซึ้ง และศรัทธาแม่ชีเมี้ยน หลวงพ่อนิพนธ์ จนเสนอตนเป็นผู้อุปถัมภ์ หากแต่ความตั้งใจของเธอ ได้รับคำตอบจากหลวงพ่อนิพนธ์ว่า "เรื่องอื่นไว้ก่อน ขอให้เธอรักษาตนได้ แล้วค่อยว่ากัน"
นี่ยิ่งทำให้เธองงงัน เพราะไปที่ไหน เมื่อเธอกล่าว มีแต่รีบกุลีกุจอ ต้อนรับ และร้องขอ ..... แผ่นดินอย่างนี้ก็มีด้วยเหรอ
