ชื่อนี้ใครได้ยิน ก็ล้วนแล้วแต่ไม่อยากเข้าไปเยือน หรือไปอยู่
จากการถูกสั่งจับโดยจอมพลสฤษดิ์ และตั้งข้อหา มีการกระทำอันเป็นคอมมิวนิสต์ ซ่อมสุมผู้คน และอวดอุตริมนุษยธรรม ที่มอบให้แก่พระถ้ำกระบอก และแม่ชีเมี้ยน
หลังจากการสอบสวนแล้วเสร็จ ในที่สุดก็ยกเลิกข้อกล่าวหา และปล่อยตัวกลับ
หากแต่สิ่งหนึ่งที่ยังคงติดตรึงอยู่ในหัวใจบางคน นั่นคือ บุญญาธิการของแม่ชีเมี้ยน ที่พวกเขาได้สัมผัส
ดังนั้น หน่วยงานหนึ่งจึงได้เห็นความสำคัญของพระ นั่นคือ กรมราชทัณฑ์
จึงได้คิดโครงการให้พระชั้นสมเด็จ เข้าไปโปรดนักโทษอุฉกรรจ์ หรือ นักโทษร้ายแรง ในยุคนั้น
ผลปรากฎว่า โครงการดังกล่าวไม่สำเร็จ อันเนื่องจาก พระทุกรูปที่เข้าไปโปรด ล้วนแล้วแต่ถูกนักโทษเล่นงานซะจนไม่มีพระกล้าไปเทศน์โปรดอีกเลย
อธิบดีกรมราชทัณฑ์ยุคนั้น มีความเชื่อมั่นในบุญญาธิการของแม่ชีเมี้ยน จึงได้ส่งหนังสือเชิญให้แม่ชีเมี้ยนส่งพระถ้ำกระบอกเพื่อไปดำเนินกิจกรรมดังกล่าว
หลวงพ่อนิพนธ์จึงเป็นตัวแทน เพื่อไปในกิจการนี้ จึงต้องเดินจากถ้ำกระบอก ใช้เวลา ๓ วัน เพื่อไปโปรดนักโทษเหล่านั้น
ยุคอันธพาลครองเมือง ๒๔๙๙ ล้วนถูกจับมาขังรวมกัน ไม่ว่า แดง ไบเล่ย์ หรือ ใครต่อใครที่มีชื่อเสียง มารวมกัน ณ ที่นี้หมด
หลวงพ่อนิพนธ์เล่าให้ฟังว่า ในการโปรดครั้งนั้น เริ่มด้วยการขอให้ผู้คุมเปิดห้องขังแก่นักโทษทั้งหมด แล้วให้มานั่งรวมกัน ฟังท่าน
จากบทเริ่มของการตาเขียว ตาขวาง กลายเป็นเสียงหัวเราะชอบใจ และตั้งใจฟังอยากสงบของบรรดานักโทษเหล่านั้น พร้อมกับการปรบมือชอบใจเป็นระยะ
จนแม้กระทั่งได้เวลาเลิก เหล่านักโทษที่เคยขู่และไล่ พระชั้นสมเด็จที่ได้มาโปรดก่อนหน้านี้ ล้วนแล้วแต่ร้องขอให้หลวงพ่อนิพนธ์กลับมาใหม่
แต่นั่นก็เป็นครั้งแรก และครั้งเดียว ที่ได้เดินทางไปโปรด
