การมาใช้บริการของชมรมคนรักสุขภาพ สิ่งหนึ่งที่ต้องพึงทราบว่า สถานที่นี้ให้บริการฟรี ไม่มีค่าใช้จ่ายใดๆ ทั้งสิ้น
หากแต่การได้มาซึ่งสมุนไพรที่นำมาแจกนั้น หาได้รับการสนับสนุนจากหน่วยงานรัฐใดๆ หรือ ภาคส่วนอื่นใดทั้งสิ้น
เงินรายได้อันเป็นที่มาของสมุนไพร ล้วนแล้วแต่พึ่งพารายได้จากการขายอาหาร ขนม ทั้งสิ้น
นั่นหมายความว่า ไม่ว่าผู้มารับบริการ หรือ ผู้ให้บริการ ล้วนแต่ต้องทำความเข้าใจ และต้องมีความรับผิดชอบในส่วนของตน เพื่อให้กิจกรรมดำเนินต่อไปได้
หลวงพ่อนิพนธ์กล่าวว่า สถานที่นี้ เป็นเดือดเป็นร้อน ในทุกข์ของอาการโรคในผู้ป่วยทุกรายที่มา ดังนั้น จึงต้องจัดเตรียมสมุนไพรให้แก่ทุกคนที่มา โดยไม่มีคำว่ามาแล้วไม่ได้ อาจจะมากน้อยก็ตามวาระโอกาส
ในขณะเดียวกัน ผู้ที่มาก็ช่วยกันอุดหนุน กิจกรรมโดยการทานอาหาร ขนม และอื่นๆ ที่เหล่าจิตอาสา ได้ร่วมกันทำ เพื่อเป็นรายได้
การอุดหนุนดังกล่าวเพื่อให้เกิดรายได้ ในการทำกิจกรรม หากแต่อาจจะต้องทำใจบ้าง ที่สิ่งเหล่านั้น ไม่ได้ตอบสนองความต้องการของตนเป็นบางอย่าง อาทิเช่น รสชาติไม่ถูกปาก รอนาน ตักน้อยไปหน่อย ฯลฯ
หากแต่สิ่งหนึ่งที่หลวงพ่อนิพนธ์มักสอนก็คือ อยากทานอร่อย ไปทานที่ไหนก็ได้ แต่ทานที่นี่ควรคิดว่าทานเพื่อเอาบุญ ด้วยเหตุที่กำไรส่วนหนึ่งจะได้กลายไปเป็นสมุนไพร แจกคนนั่นเอง
หากข้อผูกพันทางใจนี้ ยอมรับไม่ได้ เสียงที่ปรากฎออกมาให้หลวงพ่อนิพนธ์ได้ยิน "แพงฉิบหายบ้าง รสชาติไม่ถูกปากบ้าง" ก็หมายความว่า ไปกันไม่ได้นั่นเอง
เมื่อเราท่านไม่รับผิดชอบรายได้ของชมรม เพื่อนำมาดำเนินกิจกรรม แล้ววันใดที่มีอาการจากโรคที่เป็นอยู่ เราท่านทำไมจึงมาเรียกร้องให้ชมรมช่วย ไม่ไปหาคนที่ท่านอุดหนุนเล่า คนที่ขายอาหารอร่อย คนที่ขายของถูกเหล่านั้น
เสียงของคนเหล่านี้นั้น เรียกได้เป็นเสียงที่ทำลายบรรยากาศของความเป็นมงคล ในสถานที่ที่มีแต่การให้ ....
หลวงพ่อนิพนธ์จึงร้องขอว่า ถ้าทำใจไม่ได้ ก็ไปหาที่อื่นที่ชอบเถอะ เพราะคนที่มีนิสัยเยี่ยงนี้ สอนไม่ได้ คุยกันไม่รู้เรื่อง มีนิสัยพ่อค้าแม่ขาย คือ เอาแต่ได้ ไม่มีวันประสพผลทางการใช้สมุนไพรของพระภูมีหรอก
จึงถือเป็นการร้องขอ หากไม่เห็นด้วย ไม่อยากทำตาม สถานที่นี้ก็ไม่อยากได้ยินเสียงนี้เช่นกัน ทางใครทางมัน... ดีกว่าไหม ชอบแบบไหนไปแบบนั้น เมื่อไม่รับผิดชอบสิ่งนี้ ที่นี่ก็ไม่ควรต้องมารับผิดชอบกับสิ่งที่เป็นอยู่เช่นกัน
