ม่านใกล้จะเปิด สงครามกำลังมา

ในอีกไม่นาน อาคารสำหรับบำบัดผู้ป่วยยาเสพติด 3 หลัง ที่สามารถให้บริการผู้ป่วยยาเสพติด หลังละ 100 ท่าน ก็จะแล้วเสร็จ อาคารเหล่านี้ มีเตียงสปริง ติดแอร์ พื้นปูอย่างดี ห้องน้ำ และวัสดุที่ใช้ ล้วนแล้วแต่ดีที่สุด เท่าที่หลวงพ่อนิพนธ์มีกำลัง สิ่งที่ตามมาก็คือ จำนวนสมุนไพร อันมากมายมหาศาลที่ต้องเตรียมพร้อม เพื่อฟื้นฟูคนเหล่านี้ จากขยะสังคมที่มีแต่คนรังเกียจ ขาดการยอมรับในสังคม ให้กลับกลายเป็นกำลังของสังคมอีกครั้ง

ลำพังมูลนิธิไทยกรุณาและหลวงพ่อนิพนธ์ คงทำให้กิจการนี้บรรลุผลไม่ได้ ยิ่งผลสุดท้ายคือ ให้สังคมยอมรับให้คนเหล่านี้กลับคืนไป ยังเป็นไปได้ยาก กระนั้นก็ตามแม้ว่าในขณะนี้รัฐบาลที่ผ่านมาไม่เคยเหลียวแล ไม่เคยมีองค์กรของรัฐใดๆ มาให้การสนับสนุน แต่โลกนี้ก็ยังมีคนดีอยู่มากมาย เราจึงยังมีแม่ทัพ นายกอง ทหารที่ดี ที่ขันอาสามาเก็บสมุนไพร ที่เป็นตัวหลักให้ เรายังได้รับความเอื้อเฟื้อ จากการรถไฟให้เช่าที่ เพื่อทำที่จอดรถ ได้รับการอนุญาตให้ใช้ที่ของกรมชลประทานฟรี ในการทำที่จอดรถเพิ่มเติม ได้รับอนุเคราะห์จากผู้ใหญ่ในกระทรวงสาธารณสุขบางท่าน ที่แกล้งเอาหูไปนา เอาตาไปไร่ ในการรับผู้ป่วยหนัก ให้มาพักฟื้นที่มูลนิธิ ที่กฎหมายประเทศนี้ระบุ ต้องโทษทั้งจำและปรับ และที่เป็นประโยชน์อย่างมหาศาล คือ ได้มีผู้รับอาสา จัดหาสมุนไพร จากพม่า อันจะทำให้ต้นทุนของสมุนไพรลดลงจำนวนมาก ส่งผลให้มีปริมาณสมุนไพรมากเพียงพอที่จะตอบสนองความต้องการในอนาคต เรามีกองทัพมดของคนป่วย ที่พยายามรับผิดชอบสมุนไพรในส่วนที่ตนพอหาได้ เข้ามาร่วมสมทบกัน ทำให้สิ่งที่ไม่น่าเป็นไปได้ ที่สถานที่นี้มีค่าใช้จ่ายเดือนละกว่าล้านบาท ที่ซึ่งไม่ได้รับการอุดหนุนใดๆ เลย อยู่มาได้ทุกวันนี้

จากการที่มีคนป่วยมากมายที่เป็นเจ้าของกิจการ ดังนั้นหลวงพ่อนิพนธ์จึงขอความร่วมมือ ในการรับผู้ป่วยยาเสพติดที่ต้องการงาน ให้จัดตั้งโรงฝึกงานขึ้น และส่งตัวเข้าทำงานหลังบำบัดเสร็จ ก็ได้มีผู้ยื่นความจำนงตอบสนองอย่างมากมาย จึงพอจะเห็นเค้าลางได้ว่า กิจการนี้คงจะดำเนินลุล่วงไปได้เป็นอย่างดี และผู้ที่ได้รับบำบัดจากที่นี้ หลวงพ่อนิพนธ์จะออกใบรับรองว่า เป็นผู้ที่ปลอดจากสารยาเสพติดอย่างแน่นอนร้อยเปอร์เซ้นต์ หลังจากเข้าคอร์สครบ 15 วัน

ในขณะที่กำลังรอสถานที่ และจัดเตรียมสมุนไพร ก็ทำให้เราได้ทราบถึงพิษภัยที่แทรกอยู่ในทุกหย่อมหญ้า คิวขอส่งตัวผู้บำบัดยาวเหยียด และรายหนึ่งที่ท่านเล่าให้ฟัง คือ กำนันหมู่บ้านหนึ่ง ที่ทนเห็นลูกหลานติดยาไม่ไหว ได้ร้องขอหลวงพ่อนิพนธ์ เพื่อที่จะนำลูกหลานทั้งหมดที่ติดยา เข้ารับการบำบัด ซึ่งมีกว่าครึ่งร้อย ทำให้หมู่บ้านเดือดร้อนมาก

กระบวนการปราบยาเสพติด ไม่จำเป็นต้องปราบผู้ผลิต ของเพียงไม่มีผู้เสพ ผู้ขายก็หายไปเอง เป็นคำที่หลวงพ่อนิพนธ์ กล่าวกับจอมพลสฤษฎ์ ขอเพียงแต่รัฐออกกฎหมายบังคับให้ผู้เสพมาบำบัด ไม่ต้องไปเปลืองงบปราบปรามให้สิ้นเปลือง เราว่า ยังใช้ได้ในยุคปัจจุบัน

และสงครามที่จะตามมา ก็ดุจรื้อฟื้นความหลังของถ้ำกระบอก ที่ผู้ค้ายา จ้างคนมาเพื่อยิงพระ แต่ในวันนั้น รถคันดังกล่าวเกิดอุบัติเหตุทำให้มือปืนเสียชีวิต ขณะที่คนขับให้การสารภาพว่ารับจ้างมา ภาพนี้คงกลับมาอีกครั้ง ในขณะที่คนใกล้ตัวบอกหลวงพ่อนิพนธ์ว่า เขาจะจัดซื้อเสื้อเกราะให้ แต่ได้รับคำตอบว่า แม่ชีเมี้ยนตรัสว่า อะไรก็สู้บุญไม่ได้หรอก พระพุทธเจ้าท่านอยู่กับลัทธิเป็นร้อยๆ เต็มอินเดีย ที่คิดจะล้มท่าน ผลก็คือ ใครก็ทำอะไรไม่ได้ ไม่มีสิ่งใดดีกว่า "บุญรักษา" และไม่ต้องกลัวว่า คนเหล่านั้นจะสามารถมาล้มกิจการบุญอันนี้ได้

 เราจึงอยากบอกผู้ค้ายาทั้งหลายว่า เลิกเถอะ เงินทองที่ท่านได้มา ไม่คุ้มกับความทุกข์อย่างแสนสาหัส ที่คุณจะได้รับจากกรรมที่ทำกับมนุษย์จำนวนมากมาย ที่รอถาโถมกลับมา โลกนี้มีวิธีหาเงินมากมายนัก และที่สำคัญ สุขที่แท้ที่พระภูมีกล่าวคือ "สุขที่กินได้นอนหลับ ไม่มีโรคภัยเบียดเบียน" ท่านจึงทิ้งวังมาหาสิ่งนี้ แต่ท่านกำลังทิ้งสิ่งนี้ไปหาเวียงวัง นั่นหมายถึง ท่านกำลังทิ้งสุขไปหาทุกข์ อย่างแน่แท้

และสิ่งที่หลวงพ่อนิพนธ์กล่าวว่าเป็นเรื่องน่าทึ่ง คือสูตรสมุนไพรที่แม่ชีเมี้ยน ยัดเยียดมาให้และกล่าวว่า โรคนี้จะเกิดขึ้นในอีก 30 ปี ข้างหน้า ให้เก็บไว้ให้ดี และนำมาใช้ทดแทนคุณแผ่นดิน นั่นคือสูตรฟื้นฟูผู้ป่วยเอดส์ ในไม่ช้า เราก็คงได้เห็นม่านอันนี้เปิดขึ้นมา เพราะหลวงพ่อนิพนธ์ได้จัดเตรียมสถานที่ ที่ศรีสวัสดิ์ ที่มีธรรมชาติ และอากาศบริสุทธิ ซึ่งเหมาะกับคนไข้เหล่านี้ ไว้แล้ว หากการติดต่อในการจัดหาสมุนไพรแล้วเสร็จ และความพร้อมมาถึง ก็คงจะถึงเวลาม่านอันนี้ที่จะเปิด และมาดูกันว่า โรคเอดส์ ที่วิทยาศาสตร์หายาให้ตายก็ไม่เจอ แม่ชีเมี้ยนท่านรู้ว่าจะเกิดและให้มาเมื่อ 40 ปี ที่แล้ว

ทุกวันนี้เรานั่งฉงนว่า คนที่มีคุณูปการมหาศาลต่อแผ่นดินเช่นนี้ ทำไมคนไทยจึงเฉยเมย ไม่คิดจะเล่าขานว่า เรามีบุคคลที่มีคุณค่ามากที่สุดในโลก มาเกิดบนแผ่นดินไทย มีเมตตามหาศาล ควรที่จารึกให้ลูกหลานและคนทั้งโลกรู้ และเล่าขานไม่รู้จบ ด้วยความซาบซื้ง และภาคภูมิใจ