วันที่รอคอย

เราได้เจอคนไข้สามท่าน ท่านแรกเป็นคุณยายอายุใกล้ 70 ปี เป็นอัมพฤกต์มานับสิบปี จับมือเราพร้อมกับบอกว่า ยายเดินได้แล้ว ดวงตาฉายแววปิติจนล้น เมื่อมีคนรู้จักเดินผ่านท่าน ท่านก็จะบอกว่าเดินได้แล้ว สองปีที่รอคอยของท่าน มุมานะมาทานสมุนไพร ไม่คิดว่าจะมีวันนี้ ในที่สุด ความฝันของท่านก็เป็นจริง

ท่านต่อมา อายุราว 60 ปี บอกเราว่า ยายเป็นเก๊าต์ มาสิบกว่าปี ทรมานมาก แต่ช่วงสองเดือนที่ผ่าน ทุกสัปดาห์ยายจะบอกเราเสมอ ว่ายายแย่แล้ว เพราะอาการลงแดง ทำให้ยายเดินไม่ได้ ไปไหนต้องคลาน แต่คุณยายก็ยังมีมานะมาทานสมุนไพรทุกอาทิตย์ พร้อมกับคำพูดว่ายายแย่แล้ว ก็มักจะได้คำตอบกลับไปจากเราว่า ก็มันจะหายแล้ว หลวงพ่อนิพนธ์ท่านก็บอกเสมอๆ ว่า "ต้องผ่านประตูนรกก่อน จึงจะถึงประตูสวรรค์" เป็นอย่างนี้ตลอดสองเดือน ในที่สุดคุณยายก็เดินอมยิ้มมาแต่ไกล เมื่ออาการลงแดงหมดไป พร้อมกับการเดินที่กลับมากระฉับกระเฉง พร้อมคำบอก ยายรอวันนี้มาสิบกว่าปี

ส่วนรายที่สาม เป็นสาวหน่อย อายุประมาณ 40 ปี มาทุกสัปดาห์พร้อมสามี โดยเธอนอนในรถเข็น อันเนื่องจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ ทำให้ร่างกายส่วนล่างไม่ทำงาน กระดูกสันหลังมีปัญหา รวมทั้งต้นคอ ด้วยใบหน้าที่มีแต่รอยหม่น เพราะเหตุการครั้งนั้น ทำให้เธอเสียลูกทั้งสองไป หลังจากเข้าโรงพยาบาล อาการของเธอเริ่มมีปัญหาเกี่ยวกับระบบการกิน และขับถ่าย และเริ่มเคลื่อนไหวไม่ได้ ผ่านมาสามเดือน บังเอิญได้เดินผ่านเธอและสามีอีกครั้ง ดูเธอร่างเริงแจ่มใส สอบถามสามีได้ความว่า อาการตอบสนองดีขึ้น ระบบต่างๆ กลับมาทำงาน ทำให้ตอนนี้เริ่มกลับมาเป็นคนเดิม คุยจ้อได้ทั้งวัน พร้อมกับความหวังที่จะกลับมาช่วยตัวเองได้อีกครั้ง

เราจึงคิดว่า ทุกคนมีวันที่รอคอยความฝันมาถึง แต่ใคร และจะมีสักกี่คน ที่ไปถึงฝั่งฝัน เพราะระยะเวลามันช่างดูยาวไกลเหลือเกิน และต้องต่อสู้กับวิบาก มากมาย เราจึงยิ้มด้วยความดีใจ อย่างน้อยคนไข้เหล่านี้ แม้บางคนชราแล้ว ก็ยังมีใจสู้ จนถึงวันที่รอ มันสะท้อนความจริงที่หลวงพ่อมักพูดเสมอ ว่าคนสมัยนี้เมื่อติดยาฝรั่ง ก็จะเอาผลในสามวัน เจ็ดวัน ฉันจะลอง ถ้าเดือนหนึ่งไม่หาย ก็พาลทะโร ว่าหลอกกัน ทำให้เสียเวลา จากไปพร้อมความแค้นเคือง ช่างน่าเสียดายนัก แต่อย่างน้อยก็ทำให้เรารู้ว่า คนใจสู้ไม่เกี่ยงอายุ และถ้าเขาทำได้ เขาก็ต้องประสพผลอย่างแน่นอน