ศาสน์มีไว้ทำไม

มนุษย์ไม่ต้องมีศาสนาก็ดำรงอยู่ได้ ด้วยมีกรรมนำเกิด มีพรหมลิขิตเป็นพี่เลี้ยงให้อยู่จนครบอายุขัยอยู่แล้ว

การที่ศาสน์มาอุบัติในโลก ก็เพื่อเฉพาะคนที่เบื่อวัฐจักรของ การ เกิด แก่ เจ็บ ตาย หรืออย่างน้อย ก็เบื่อเจ็บ จะได้มีทางเลือก

หากเปรียบกระแสน้ำ ไม่ว่าจะว่ายทวนน้ำ หรือ ตามน้ำ ปลาก็อยู่ได้ หากแต่ผลที่ต่างกันคือ การปล่อยตนว่ายตามน้ำ ผลบั้นปลาย ย่อมตกลงสู่ที่ต่ำ หากฝืนตนว่ายทวนน้ำ ย่อมหลีกเลี่ยงไม่ได้ ที่ต้องใช้กำลังเยอะ ใช้ความขันติ อดทนมหาศาล แต่บั้นปลายนั่นคือ การขึ้นที่สูง

คนส่วนใหญ่ ชอบที่จะปล่อยตัว ปล่อยตน ตามนิสัย จึงชอบที่จะว่ายตามน้ำ หากแต่ศาสน์ สอนให้เราฝืนนิสัยตน ให้ใช้ขันติอดทน ว่ายทวนน้ำ

คนที่จะมาเชื่อศาสน์จึงมีน้อย แต่ผลที่ได้ก็มหาศาล เพียงแต่หลวงพ่อนิพนธ์กล่าวว่า คนเหล่านั้น สำเร็จไปหมดแล้ว ไม่มาเวียนว่ายตายเกิดให้เห็นอีก เราท่านจึงไม่รู้ว่า สุขแบบนั้นเป็นเช่นไร น่าภิรมย์ขนาดไหน

แต่ก็ต้องมีคนอยากได้ อยากทำ อยากสุขแบบนั้น เป็นเช่นนี้ทุกยุคทุกสมัย

ศาสน์ จึงมีความหมาย มีคุณค่า เฉพาะเจาะจง ในเรื่องของชีวิตเท่านั้น ใครที่อยากมีสุข เบื่อวัฐจักรเกิดแก่เจ็บตาย ก็ดิ้นรนหาศาสน์เป็นที่พึ่ง

ความรู้ที่พระพุทธเจ้าตรัสรู้ ที่กล่าวว่าเป็นเรื่องเกี่ยวกับธรรมชาติ นั่นคือ ธรรมชาติของชีวิต ของจักรวาลหมายถึง กรรม ที่เป็นตัวนำเกิด แลให้ทุกข์สุขแก่มนุษย์นั่นเอง และหนทางแห่งบุญ เพื่อพ้นกรรมที่ทำมา

ด้วยรู้หนทางแห่งบุญและกรรม ดังนั้น หลวงพ่อนิพนธ์จึงกล่าวว่า ต้นแห่งศาสน์ หรือ แหล่งบุญ จึงสามารถใช้แว่นส่องจักรวาล เพื่อดูได้ว่าอยู่ที่ใด แว่นอันนั้นคือ "ความไม่มีโรค" นั่นเอง

เพราะโรคเป็นตัวแทนแห่งกรรม ศาสน์อุบัติที่ใด ก็เป็นแหล่งบุญ

การใด สิ่งใด คนใด อ้างตนเป็นศาสน์ เป็นแหล่งบุญ เมื่อวันเวลาผ่านไป ผลก็จักบังเกิด หากทำผิดเป็นกรรม ก็จะเป็นโรคกัดกินตน หากเป็นบุญ ก็จักปลอดภัยไร้โรคา ... ผลที่ปรากฎ อุปมาเหมือน ช้างตายเอาใบบัวปิดไม่มิด

นั่นคือ ไม่ว่าจะโกหก น่าเชื่อถือสักฉันใด ในเมื่อสิ่งที่ทำผิด ไม่เป็นบุญ วันใดที่กรรมทำมามาถึง หาบุญมาช่วยตนไม่ได้ ด้วยสิ่งที่กล่าวที่ทำไม่มีบุญจริง ใบบัว หรือใบบุญที่กล่าวอ้างนั้น ก็ปกปิดการตายของตนไม่ได้เลย

แม่ชีเมี้ยนจึงตรัสสอนพระถ้ำกระบอกว่า พระของพระพุทธเจ้า เป็นผู้มีธรรม นั่นคือ ผู้มีบุญ จึงไม่มีพระรูปใดที่ยามแก่ชรา เดินหลังค่อม ตาฝ้าฟาง เป็นโรค จนทำกิจธุดงค์ไม่ได้ ไม่มี จึงไม่มีโรงพยาบาลสงฆ์

คนมีโรค คือคนมีกรรม เพราะพระพุทธเจ้าตรัส กรรมคือต้นเหตุ ดลให้เกิดโรค เพื่อให้เป็นทุกข์ คนมีบุญ หรือสร้างบุญได้ ย่อมไม่มีโรคพักอันจะมาทำให้ตายอย่างเด็ดขาด จะมีก็แต่โรคผ่าน ปวดหัว ตัวร้อน เป็นไข้ ซึ่งเป็นธรรมดาต้องมีบ้าง

ใครที่วาดฝันว่า มีพระพุทธเจ้าแล้วคนทั้งโลกจะคลั่งไคล้ ไม่มีทาง จักมีก็แต่ แม้นไม่ขอบ ทำไม่ได้ ก็ยอมรับเท่านั้นเอง ...

ภาพที่เห็นชัดของกรรมที่หลวงพ่อนิพนธ์ชี้ให้พิจารณา นั่นคือ คนจะคลั่งไคล้กันมากมาย เพราะกรรมมันดลบันดาล มันสนับสนุน

โฆษณาบอกว่า มีคนชื่นชอบทีมแมนยูเป็นหลายร้อยล้านคน ... นั่นแหละชัด ... แต่ประวัติศาสตร์ก็บอกว่า สาวกของพระโคดม ที่จัดว่าเป็นพระพุทธเจ้าที่เพียบพร้อมที่สุด มีวาทศิลป์ดีที่สุด ยังไม่ถึงแสนเลย

ศาสน์จึงมีประโยชน์เฉพาะคนอยากได้ ... แต่ก็ชัด อยากได้ก็ต้องว่ายทวนน้ำ เหนื่อยน่ะ แต่ผลแห่งการขันติ อดทน ที่รออยู่ต้นน้ำ คุ้มนัก

และก็อย่าเศร้าสร้อยน้อยใจ ชวนคนรัก คนสนิท มาเดิน เขาอาจไม่มาด้วย ทางนี้ เพื่อนน้อย ... แต่ทุกคนที่ทำได้มั่นใจได้ว่าเป็นคนดี หมู่ชนของพระพุทธเจ้า จึงเรียกว่า "ชนชาวศิวิไลซ์" ... เป็นผู้เจริญ ...ด้วยจิตใจ ไม่ใช่วัตถุ

ความรู้อันนี้ ทำให้เราท่านพึงเห็นได้ชัดว่า สิ่งศักดิ์สิทธิ์มีตามธรรมชาติของโลกอยู่แล้ว เพียงแต่ไม่ใช่ของสาธารณะ มีทุกที่ ทุกแห่ง ผู้ที่จะเป็นผู้ถือสิ่งศักดิ์สิทธิ์ จึงต้องเป็นผู้ที่มีคุณสมบัติ เป็นผู้หมดกิเลส หรือเป็นผู้ที่ได้รับอนุญาติให้ใช้ซึ่งสิ่งศักดิ์สิทธิ์นั้น

หลวงพ่อนิพนธ์อรรถาธิบายให้ชัด สิ่งศักดิ์สิทธิ์คือธรรม เพราะไม่ว่าพระพุทธเจ้า สงฆ์สาวก หรือ พุทธศาสนิกชน ก็ต้องอาศัยธรรม เพื่อช่วยตน หากแต่พระพุทธเจ้า สามารถสร้างคุณสมบัติ หมดกิเลส จึงได้เป็น ผู้ถือธํรรมอำนาจนี้ และเมื่อหมดยุค ก็รอผู้ทำตนคนใหม่ ที่หมดกิเลส กลายเป็นพระพุทธเจ้าองค์ต่อไป เป็นผู้ถือและใช้อำนาจธรรมนี้ต่อไป เช่นนี้ทุกยุคทุกสมัย

หลวงพ่อนิพนธ์จึงยืนยันว่า จักมีพระพุทธเจ้าองค์ใหม่ มาสืบต่อยุคของพระโคดมอย่างแน่นอน และพยากรณ์ของแม่ชีเมี้ยนที่ทิ้งไว้ให้ นั่นคือ ท่านจะอุบัติในประเทศพม่า

เราท่านจึงเห็นหลวงพ่อนิพนธ์กระตือรือล้น ไปสร้างฐานในพม่า เพื่อสืบเสาะเนื้อนาบุญนี้นั่นเอง ... หากเจอวันใด หลวงพ่อนิพนธ์บอกว่า ธรรมหมวดสมุนไพรก็จะครบองค์ นั่นคือ ขาของสมุนไพรที่สมบูรณ์ และขาของธรรมที่ปัจจุบัน บุญที่ทำกันอยู่ก็แค่เล็กน้อย ก็จักสมบูรณ์เพราะได้ทำกับผู้ปฏิบัติธรรมที่หมดกิเลส ที่เมื่อทำแล้วจักเกิดผลบุญอันมหาศาล ...

การฟื้นฟูตน ก็จักเร็ว และให้ผลที่เฉียบขาด ... ใครทำได้หลวงพ่อนิพนธ์การันตีว่า ไม่ใช่หายร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่ล้านเปอร์เซ้นต์

ใครสงสัยว่า ทุกวันนี้ ที่นี่ทำเพื่ออะไร มีผลประโยชน์อะไรแอบแฝง ก็คิดกันไป แต่จุดประสงค์เดียวก็คือ ทำรอพระพุทธเจ้าอุบัติ แล้วได้มีโอกาสไปสัมผัสเนื้อนาบุญเท่านั้นเอง นี่แหละเป็นสิ่งที่หลวงพ่อนิพนธ์รู้ และสร้างโอกาสให้เราท่าน เชิญชวนกันมาใช้ธรรมสมุนไพร ให้คุ้นเคย เมื่อพระพุทธเจ้าอุบัติ และบัญญัติธรรม แม้นฟังไม่ออก แต่ก็ทำตามได้

คนหลากหลายสงสัยว่า ทำไมต้องไหว้ ก็แค่คนแจกสมุนไพรฟรีคนนึง คนที่แจกของฟรีมีกันมากมาย ... คำตอบจึงง่ายๆ เพราะท่านเป็นครูบาอาจารย์ เป็นผู้ที่ชี้ช่องให้เราท่านได้มีโอกาสที่จะสัมผัสเนื้อนาบุญ คือ พระพุทธเจ้า ในอนาคตนั่นเอง ส่วนสมุนไพรนั่นเป็นของแถม ที่หลวงพ่อนิพนธ์ท่านให้ ... ในฐานะที่มาบ้าพระพุทธเจ้าด้วยกัน

หลวงพ่อนิพนธ์จึงสรุปให้ฟังว่า ใครมาที่นี่หวังสมุนไพร ช่างน่าเสียดายนัก ... เพราะสิ่งที่ที่นี่มี คือ ธรรมของพระพุทธเจ้า มีแม่ชีเมี้ยน นั่นแลคือแก่นที่ใช้เป็นที่พึ่ง ... รอวันใดที่พระพุทธเจ้าอุบัติ ก็จะรู้เอง

ทิ้งท้ายจึงเชิญชวน ร่วมด้วยช่วยกัน ไปก่อสร้างวัดในพม่า ที่จะใช้เป็นสถานที่ในการพัก ในยามที่เราท่านจะได้มีโอกาสไปกราบพระพุทธเจ้าและสงฆ์สาวกที่พม่าในอนาคต ด้วยการทอดผ้าป่าให้วัดนี้ ในวันออกพรรษาที่จะถึงนี้ด้วยกัน

บทสรุปที่ทำให้เห็นชัด ที่หลวงพ่อนิพนธ์มักกล่าวให้ฟัง นั่นคือ มนุษย์มีกรรมเป็นอำนาจ สิ่งศักดิ์สิทธิ์มีธรรมเป็นอำนาจ ... อำนาจทั้งสองนี้คือธรรมชาติ ที่พระพุทธเจ้าทรงตรัสรู้ที่มาที่ไป และใช้เพื่อช่วยตนและสาวกพาไปนิพพาน

มานี่่ หลวงพ่อนิพนธ์จึงไม่มุ่งหวังให้มาเพื่อสมุนไพร แต่มาเพื่อทำกิจกรรม ปฏิบัติตามธรรมคำสอน แล้วมุ่งหวัง ประกาศตนทุกครั้งว่า "ข้าพเจ้า ปรารถนา ขอบรรลุ มรรค ๔ ผล ๔ นิพพาน ๑" คือปรารถนาได้พบพระพุทธเจ้า ปฏิบัติธรรม และวันหนึ่งข้างหน้าเมื่อเราท่านเบื่อโลกเกิดแก่เจ็บตาย ในยุคของพระพุทธเจ้าองค์ใด ก็จะได้ไปกับเขามั่ง แม้นวันนี้ยังปรารถนาอยู่ในโลกนี้ ก็ได้มนุษย์สมบัติ ความไม่มีโรค จากพระพุทธเป็นรางวัล