กำหนดการในการสร้างอาคารผู้ป่วยมะเร็ง คณะกรรมการก็เห็นพ้องต้องกันว่า จะเปิดอย่างเป็นทางการ ในวันเกิดครบ ๗๒ ปี ของหลวงพ่อนิพนธ์ คือ วันที่ ๒๖ พฤศจิกายน ศกนี้
มา ณ.วันนี้ ก็มีพระมาลัยที่มีความพร้อม เตรียมเอกสาร และบอกเล่าประสพการณ์ รวบรวมเป็นเล่ม พร้อมข้อมูลส่วนตัว ที่จะให้คนมาทีหลังได้สอบถาม จัดพิมพ์เป็นเล่มๆ เล่มละ ๒๐ ท่าน ได้ หลายเล่มแล้ว เพื่อแจกจ่ายให้คนรุ่นหลังได้อ่าน ศึกษา สอบถาม เพื่อเป็นกำลังใจในการฟื้นฟูตน
แต่ยังไม่ทันที่จะเปิดรับอย่างเป็นทางการ คิวแย่งซีนก็เกิดขึ้น ในสัปดาห์ที่แล้ว คนไข้คณะหนึ่งจากฮ่องกง ก็บินมา ขณะเดียวกัน หัวหน้าองค์กรของรัฐขนาดใหญ่ ก็ขอจองที่ให้กับพนักงานในสังกัดของตน หลังจากที่ตน และ พนักงานอีก ๙ คน ได้มาใช้แนวทางนี้ ประสพผล ก็ขอที่ให้พนักงานที่เป็นมะเร็งในสังกัดที่มีมากมาย จัดมาเป็นชุดแรก ตามความสมัครใจก่อน ๑๐๐ คน
หลวงพ่อนิพนธ์จึงกล่าวว่า นี่แหละเป็นดั่งคำที่แม่ชีเมี้ยนทรงตรัส ขอให้ทำได้จริง ลูกไม่ต้องกลัวตกงานหรอก เพราะต้องมีคนรู้แล้วอยากได้ ....
วันแห่งการอุเบกขา เราจึงเห็นเด่นชัดขึ้น ยิ่งหากเปิดอาคารมะเร็งเมื่อไหร ก็น่าจะเป็นวันเปิดฉากของการอุเบกขานั่นเอง ผลก็คือ การคัดเฉพาะคนทำได้ อันหมายถึงคนที่เห็นค่าของชีวิต มาทำตนให้รอดก่อน เป็นสำคัญ ใครบอกมีธุระ ติดโน่น ติดนี่ มามั่ง ไม่มามั่ง ... นั่นหมายถึงการสละสิทธิ์ หลวงพ่อนิพนธ์คงไม่มาเสียเวลากับคนเหล่านี้อย่างแน่นอน
ไม่ต้องกลัวไม่มีคนมาหรอก ยังไม่เปิด คนมาแห่จองแล้ว ไม่พร้อมยังไม่ต้องมา พร้อมเมื่อไหรค่อยมา ยิ่งฝาโลกแง้มแล้วยิ่งดี เพราะนั่นหมายถึงที่นี่คือทางเลือกสุดท้าย อยากรอดก็สู้กัน ทุ่มเต็มที่ เพราะประตูอื่นปิดหมดแล้ว คนที่ยังมีทางเลือกอื่น ก็ปล่อยเขาไปก่อน
วันอุเบกขา หลวงพ่อนิพนธ์จึงกล่าววา มิใช่เพียงแต่มุ่งเน้นให้หายโรคแต่เพียงเท่านั้น ต้องสอนให้เปลี่ยนพฤติกรรม นั่นคือ พ้นโรคตายห่าแล้ว มิต้องไปตายโหงด้วย มิใช่หายมะเร็ง แต่ถูกรถชนตาย มันก็ตายเหมือนกัน ผลก็เหมือนไม่ได้ช่วย ... ผลสุทธิของผู้ที่ผ่านคอร์สมะเร็ง นั่นคือ คนดี สนองความต้องการของ แม่ชีเมี้ยน และพระพุทธเจ้า จึงจะเรียกว่าช่วย และผู้นั้นจึงเรียกว่ามีชีวิตที่ปลอดภัย
นี่แหละคือคำอรรถาธิบายที่่พระภูมีตรัสว่า "รู้รักษาตัวรอด เป็นยอดคน" หรือ "ไม่เห็นแก่ตัว ฟ้าดินลงโทษ" อันหมายถึงเรื่องของชีวิต ต้องเอาตัวให้รอดก่อน รอดแล้วจะไปทำอะไร ไม่ว่ากัน เพราะถ้าตัวไม่รอด สิ่งที่อยากได้ อยากทำ จะทำได้อย่างไร อะไรจะสำคัญและมีค่ากว่าชีวิต ไม่มี หากผู้ใดเห็นสิ่งอื่นมีค่ากว่าชีวิต คนผู้นั้น ก็หาสมควรยุ่งไม่