บ้านกับผู้อาศัย

วันนี้ขอนำบทความเรื่อง "บ้าน กับ ผู้อาศัย" ของคุณณัฐนนท์ ที่โพสไว้ใน Facebook มานำเสนอในบล็อกนี้ คุณณัฐนนท์ ได้เขียนบทความนี้ แทนการตอบคำถามของผู้ที่มาโพสถามไว้ว่า

" พ่อเป็นมะเร็งปอด ระยะสุดท้ายค่ะ ตอนนี้พ่อทานสมุนไพรมาได้ 4 เดือนแล้วค่ะ ตอนทานแรกๆ อาการดีขึ้นกินข้าวได้ เดินได้ดีดูแข็งแรงขึ้น แต่ตอนนี้ประมาณ 1 สัปดาห์ได้ มีอาการไอมากขึ้น เหนื่อย หายใจไม่ทัน เมื่อยตามตัว ไม่ทราบว่าเป็นเพราะอะไรค่ะ แล้วจะดีขึ้นรึป่าวค่ะ ช่วยตอบหน่อยนะค่ะ"

แน่นอนว่า คงไม่มีใครตอบคำถามนี้ได้ดี เท่ากับตัวคนไข้เอง บทความข้างล่างนี้ ไม่ใช่คำตอบสำเร็จรูป เพียงแต่เป็นข้อคิด และเป็นกำลังใจให้กับสมาชิกหลายๆ ท่านที่ทานสมุนไพรอยู่ ให้อดทน เข้มแข็ง และเชื่อมั่นในทางที่เลือกเดิน แล้วท่านจะประสบความสำเร็จ คือความไม่มีโรค ได้ในที่สุด

หลวงพ่อนิพนธ์เคยเปรียบเทียบให้ฟังว่า การฟื้นฟูร่างกายด้วยการกินสมุนไพรของแม่ชีเมี้ยนนั้น ก็เปรียบเหมือนบ้านกับผู้พักอาศัย “บ้าน” เปรียบเหมือนสังขาร “ผู้อาศัย” เปรียบเหมือนวิญญาณ

เมื่อบ้านผุพัง สกปรกรกรุงรังก็เปรียบเหมือนสังขารคนที่ ป่วย ผู้ที่อยู่อาศัยคือ วิญญาณ ย่อมอยู่ไม่สบาย การทานสมุนไพรในระยะแรก แล้วสามารถทำให้ทานอาหารได้ อาการดูดีขึ้น ก็เปรียบเหมือนสมุนไพรเป็นช่างซ่อมบ้าน เมื่อเสาบ้านผุก็ต้องหาเสามาค้ำบ้านให้แข็งแรงก่อนในขั้นแรก(นั้นคือระยะ 4 เดือนแรกที่กินข้าวได้)

แล้วหลังจากค้ำบ้านไม่ให้ทรุดพังลงมาได้แล้ว ก็ถึงคราวที่ช่างจะรื้อบ้านในส่วนที่ผุพังออก เช่น กำแพง,เสา,หน้าต่าง,พื้น,หลังคา ฯลฯ ก็จะทำให้บ้านยิ่งรกมีฝุ่นเต็มไปหมด ไม่มีกำแพงกันหนาว ไม่มีหลังคากันร้อน จึงทำให้ผู้อยู่อาศัยรู้สึกไม่สบายตัวมากขึ้นกว่าเดิม(นั้นคือระยะ 1 สัปดาห์หลังที่มีอาการ) แต่ในความเป็นจริงแล้ว ช่างได้ค้ำยันบ้านไว้แล้ว บ้านจึงไม่พังลงมา ทำให้ยังอยู่อาศัยได้

ขั้นต่อมาคือ ช่างจะทำการสร้างเสาใหม่ คานใหม่ พื้นใหม่ กำแพงใหม่ หลังคาใหม่ ให้เสร็จ เมื่อสร้างจนเสร็จสมบูรณ์แล้ว ก็จะเป็นบ้านที่น่าอยู่อาศัย สะอาด ปลอดภัย ผู้อยู่อาศัยก็รู้สึกสบายตัว(ระยะเวลาในการซ่อมบ้านของแต่ละคนไม่เท่ากัน ขึ้นอยู่ที่กรรมของแต่ละคน)

แต่อย่างไรก็ตาม ผู้ที่อยู่อาศัยจะต้องอดทนอยู่ในบ้านที่กำลังซ่อมให้ได้ ถ้าทนให้ช่างซ่อมบ้านจนเสร็จไม่ได้ จนต้องย้ายออกจากบ้านไป จะไม่ประสพผลสำเร็จในการรักษาตัวอย่างแน่นอน