บุญของพระพุทธเจ้า

ช่วงหนึ่งของคำสอน อันมาจากตัวอย่างที่หลวงพ่อนิพนธ์ได้ยกมาให้ฟัง เพื่อพิจารณา

นั่นคือ การยกตัวอย่างคนไข้ท่านหนึ่ง มีอาชีพเป็นครู มาหาท่าน ด้วยอาการหลักคือ ไมเกรน และโรคอื่นๆ อีกสองสามโรค

คำถาม ที่คุณครูท่านนั้น ถามหลวงพ่อนิพนธ์ เมื่อได้ยินคำสอนว่า " ให้อดทนยืนระยะทานสมุนไพรให้ได้ แล้วทำบุญ หรือพูดง่ายกว่านั้น คือ ทำความดี "

คือ ตัวเขาเอง ก็เข้าวัดเป็นประจำอยู่แล้ว ไม่เคยเว้นแม้แต่สัปดาห์ ทำเช่นนั้นถูกหรือไม่

คำตอบที่ได้ คือ ผลจากการเข้าวัดของครู ที่ทำมานานปี ไม่ได้ทำให้ชีวิตครูดีขึ้นเลย นั่นย่อมหมายความว่า สิ่งที่ทำไม่ได้เป็นที่พึ่ง

คำถามที่ยิงกลับมาจากครู คือ แล้วทำบุญอย่างพระพุทธเจ้า ให้มีผลที่ดีกลับมา เป็นอย่างไร

หลวงพ่อนิพนธ์กล่าวว่า สมัยนี้ ที่อื่นเขาสอนให้การทำบุญไกลตัวเหลือเกิน และจำกัดว่าต้องทำกับพระ ทำที่วัด แท้จริงแล้ว ท่านเคยถามแม่ชีเมี้ยนในประเด็นนี้ เพราะเห็นว่า ถ้าบัญญัติเป็นเช่นนั้น ย่อมไม่เป็นธรรม

แม่ชีเมี้ยนจึงตรัสสอนว่า บุญของพระพุทธเจ้า คือ การทำกับมนุษย์กับสัตว์ ทำที่ไหนก็ได้ วิธีการทำก็คือ หักห้ามนิสัยตน แล้วเอานิสัยของพระพุทธเจ้ามาใช้แทน

อุปมาครู หากอยากทำบุญ ก็ไม่ต้องไปหาให้ไกลตัว เมื่อสอนศิษย์ เกิดอารมณ์โกรธจากเด็ก ที่อาจทำไม่ได้ดังใจ ก็ให้มีสติ ใช้ความเมตตา พูดจาให้ไพเราะ ไม่ใช้การตีด่า

เมื่อครูได้ฟังดังนั้น จึงเริ่มลองปฏิบัติตาม พร้อมกับการทานสมุนไพรควบคู่ไป ผลที่ปรากฎ เมื่ออาการไมเกรน และโรคต่างๆ ที่เป็น เริ่มเบาบางลง การควบคุมอารมณ์ในการสอนมากขึ้น สภาพก็ดีขึ้นเรื่อยๆ จนหายในที่สุด

ผลจากการเปลี่ยนพฤติกรรมของครู เกิดปรากฎการณ์ที่ดี จนกลุ่มนักเรียนต้องถามถึงการเปลี่ยนไปของครู พร้อมกับยกคณะมาหาหลวงพ่อนิพนธ์ เพื่อกราบขอบคุณ ที่ทำให้เขาได้ครูที่ดี สอนดี วาจาดี จนพวกเขาประสพผลสำเร็จในการเรียน

บททิ้งท้าย ที่หลวงพ่อนิพนธ์ กล่าวให้คิด " หักคอปลาลงหม้อ ก็เป็นบาป ปล่อยลงน้ำ ก็เป็นบุญ " แล้วพวกเราท่านหล่ะ ไปหาบุญของพระพุทธเจ้ากันที่ไหน