มีโชค

ทางเลือกสมุนไพรของพระภูมีที่แม่ชีเมี้ยนนำมา ปกติมักจะถูกเลือกในอันดับท้ายๆ ของคนทั่วไป

จึงไม่แปลกว่าคนที่มาส่วนใหญ่ ไม่หิ้วปีก ก็แทบจะต้องประคองกันมา หรือ มาก็อยู่ในสภาพ ทำอะไรไม่ค่อยได้แล้วนั่นเอง

ผู้ใดที่ได้มาเจอทางเลือกนี้ ในสภาพที่ตนเอง เริ่มรู้ว่าเป็น หรือ เริ่มมีอาการ จึงนับว่ามีโชคยิ่ง เพราะนั่่นหมายถึงสภาพของอวัยวะ ที่ยังมีความสมบูรณ์อยู่เกินครึ่ง การฟื้นฟูตนจึงมีความเป็นไปได้สูง

แลอีกส่วนหนึ่ง หลวงพ่อนิพนธ์ จัดว่าอยู่ในกลุ่มลูกผีลูกคน นั่นก็คือ สภาพความเลวร้าย ก้ำกึ่งกัน ก็ขึ้นกับว่า ร่างกายจะฟื้นฟูได้ทันกับความเลวร้ายที่เกิดหรือไม่

ส่วนประเภทที่ร่างกายบอกช้ำ แทบจะเสียหายไปทั้งหมด การหายโรคก็ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้ แต่การรอดชีวิตนั้น คงเป็นเรื่องยาก

กลุ่มคนที่อยู่ระหว่างก้ำกึ่งนี้เอง ที่ไม่ควรจะเน้นเพียงแค่การหายโรค หากแต่ควรเน้นไปถึงความปลอดภัยของชีวิต ในช่วงที่เหลือ บางคน ห้าปี สิบปี หรือ อาจอีกหลายสิบปี

การเป็นโรค อาจมองแล้วโชคร้าย หากแต่เป็นสิ่งที่นำพามาให้พบสิ่งดีๆ นั่นคือ ศาสนา ได้ฟังธรรมคำสอน แล้วพิจารณา เลือกนำไปปฏิบัติ เปลี่ยนชีวิต เปลี่ยนพรหมลิขิต นับได้ว่าเป็นโชคในทุกข์ ก็ว่าได้

จุดมุ่งหมายของศาสนา ย่อมมิใช่เพียงแค่ให้สุขกาย แต่ควรจะหาสุขที่จีรัง ยั่งยืน นั่นคือ สุขนิสัย คือ การสร้างพรหมลิขิตใหม่ ด้วยการน้อมนำนิสัยของพระพุทธเจ้าบางสิ่ง บางอย่าง มานำตน แทนนิสัยกรรมเดิม ที่สร้างทุกข์ สร้างโรคให้แก่ตน

สิ่งที่หลวงพ่อนิพนธ์ชี้ให้เห็นว่า โชคที่มีนั้น ทำไมจึงหยุดแค่การหายโรค ซึ่งไม่ปลอดภัยเลย หายจากโรคนี้ ไปเป็นโรคนั้นก็ได้ ตายเหมือนกัน หรือ หายจากโรค แล้วไปเจออุบัติเหตุ ก็ตายเหมือนกัน ช่างน่าเสียดายนัก เพราะการมีบุญวาสนา ได้มาเจอศาสนาแล้ว ย่อมมีโอกาสเปลี่ยนพรหมลิขิตแห่งตน

บทสรุป หลวงพ่อนิพนธ์จึงสอนให้พิจารณา ว่า สมุนไพรล้างโรค แต่นิสัยยังอยู่ ยังสร้างกรรม แล้วสร้างทุกข์ อาจกลับมาเป็นอีกโรคก็ได้ ทำไม จึงไม่เรียนรู้ วิชาการสร้างบุญ เพราะบุญล้างบาปได้ และไม่ทำนิสัยพระพุทธเจ้า อันเป็นนิสัยบุญ เพื่อเป็นที่พึ่งแห่งตนในวันข้างหน้าเล่า

สมุนไพรไม่ได้อยู่กับเราท่านตลอดไป เราท่านอาจมีโชค ทีเมื่อใช้ศาสตร์สมุนไพรแล้ว ฟื้นฟูตนเองได้ทัน แลยังมีพรหมลิขิตอยู่ได้อีก แล้วชาติหน้าหล่ะ ชาติโน้นหล่ะ จะมีสมุนไพรให้ทานอีกหรือเปล่าไม่รู้ หลวงพ่อนิพนธ์จึงชี้ทางว่า นิสัยบุญของพระภูมีต่างหาก ที่สามารถติดตัวเราท่าน ไปได้ทุกภพทุกชาติ ไม่สร้างทุกข์ และทำให้ไม่เป็นโรค

เมื่อมีโชคถึงหายโรค ด้วยสมุนไพร แต่มีลาภอันประเสริฐ ที่ดีกว่า คือ ความไม่มีโรค ด้วยการสร้างนิสัยธรรม เพราะยังพ่วง ความไม่มีอุบัติภัย มาด้วย แถมติดไปทุกภพทุกชาติ จะหยุดแค่หายโรค ช่างน่าเสียดายยิ่ง

นี่แลอนาคต ว่าทำไมต้องแยกกลุ่ม คนที่อยากหยุดแค่สมุนไพร ก็ไปมูลนิธิไทยกรุณา คนที่อยากเลยไปถึงนิสัยบุญ ก็พาตนไปลพบุรี แลก็ไม่ต้องสงสัยเลยว่า แผ่นดินลพบุรีของแม่ชีเมี้ยน เรื่องหายโรคนั้นเป็นของแถม ได้แน่

พระของแม่ชีเมี้ยน ดั่งวรรคหนึ่งในหนังสือของพระอาสิ มีลักษณะเด่นคือ "กินแล้วไม่นอน" คนที่มาในแผ่นดินลพบุรี ก็ต้องแสดงนิสัยนี้เช่นกัน นั่นเป็นการบอกว่า แผ่นดินนี้ไม่มีที่สำหรับชูชก กลายๆ นั่นเอง พวกที่จะมาเอาแต่สมุนไพร แล้วไม่ทำอะไร ประตูถูกปิดตาย เข้าแผ่นดินนี้ไม่ได้แน่นอน

การพึ่งตนเอง ยากขนาดนี้ จึงจะรอด จึงไม่ต้องสงสัยเลย พวกที่คิดพึ่งผู้อื่น หลวงพ่อนิพนธ์จึงบอกว่า เป็นแต่เพียงความฝัน ไม่มีทางเป็นจริง กว่าจะรู้สึกตน ก็เมื่อฝาโลงแง้มแล้วนั่นเอง เสียทั้งเวลาและทรัพย์ แลยังเสียทั้งชีวิต