จุดประสงค์เดียว

คำถามที่มักจะถูกถาม หรือ ซ่อนอยู่ อาจจะสร้างความเคลือบแคลง น่าสงสัย ว่า สิ่งที่ทำอยู่ทุกวันนี้ หลวงพ่อนิพนธ์ทำเพื่ออะไรกันแน่

การฉลองวันเกิดครั้งแรก ที่บรรดาคณะกรรมการและเหล่าสมาชิก จัดให้ในครั้งนี้ คือ คำตอบของเรื่องราวทั้งหมด

มูลนิธิไทยกรุณา หรือ หลวงพ่อนิพนธ์ จึงไม่มีจุดประสงค์ในเชิงพาณิชย์ ไม่ได้ทำเพื่อแสวงหาลาภยศ สรรเสริญ ดังนั้น จึงไม่มีความจำเป็นที่จะต้องโฆษณาตน หรือ ชวนคนให้แห่แหนกันมา

ดังนั้นภาพที่ปรากฎนับตั้งแต่ปี ๓๐ หลวงพ่อนิพนธ์ จึงกล่าวเสมอว่า กิจการนี้ ไม่มีความจำเป็นต้องมีป้าย ไม่ต้องโฆษณา สิ่งเดียวที่จะชักนำผู้คน นั่นก็คือ แล้วแต่วาสนา

และที่เห็นเด่นชัด นั่นคือ การดำรงสถานะการช่วยเหลือให้ได้ ด้วยการพึ่งพาตนเอง อันเริ่มมาจากกิจการของครอบครัว ที่สร้างชื่อด้วยตำราที่แม่ชีเมี้ยนทิ้งไว้ให้ ในการทำข้าวเหนียวมูล ที่แม้นไม่ใส่สารกันบูด ก็สามารถเก็บอยู่ได้เป็นอาทิตย์ และขนมกระยาสารท

ภาพที่ย้อนอดีต จึงเห็นกลุ่มคนไข้เล็กๆ ประมาณเกือบร้อยคน ที่จะมาช่วยในการทำขนม เพื่อเป็นรายได้ในการซื้อสมุนไพร ให้หลวงพ่อนิพนธ์ได้ช่วยเหลือคน

คำสอนที่หลวงพ่อนิพนธ์มักยกคำตรัสที่แม่ชีเมี้ยนมักให้เป็นกำลังใจเสมอว่า ทำไปเถอะ ที่เหลือก็แล้วแต่บุญบันดาล

จวบจนมาถึงยุค ศาลาขนมไทย ที่ตอนเริ่มสร้าง หลวงพ่อนิพนธ์ให้สร้างเป็นศาลากว้าง ๑๐ คูหา แม้นในขณะนั้น ยังแทบไม่มีเงินก็ตาม หลวงพ่อนิพนธ์ก็กล่าวว่า ถึงจะเป็นหนี้ แต่ศาลาหลังนี้อีกหน่อยก็จะไม่พอใส่คน

ท่ามกลางการคัดค้านจากทั้งแม่บ้านและอีกหลายคน ว่ามันใหญ่เกินไปสำหรับครอบครัว และเป็นภาระ แต่ไม่นานศาลาหลังนี้ก็เต็มไปด้วยผู้คน หลั่งไหลกันมา จนไม่พอใส่

ฟ้าก็บันดาล ผู้มีใจเวียนว่ายมา แล้วเห็น รวมกลุ่มกันเพื่อช่วยกิจการของหลวงพ่อนิพนธ์ให้ดำเนินไป ภายใต้ชื่อ "ชมรมคนรักสุขภาพ" แล้วขยายที่มาด้านหลัง

แค่เพียงปีสองปี สถานที่ด้านหลังก็แคบเกินไป ประธานชมรมในขณะนั้น คือ คุณประสิทธิ์ ศรีสุวรรณ และที่ปรึกษากิตติมศักดิ์ คือ คุณบุญเติม ติวานนท์ ก็เล็งเห็นว่า ในไม่ช้าพื้นที่ก็จักแออัด จึงร่วมกันซื้อที่ด้านข้าง ถวายหลวงพ่อนิพนธ์ และเปลี่ยนสถานะจากชมรมคนรักสุขภาพ กลายมาเป็น "มูลนิธิไทยกรุณา" ในปัจจุบัน

ภาพการสวดมนต์ ที่เริ่มจากการสวดเป็นสิบรอบ ในศาลาขนมไทย ด้านหน้าถนนที่รื้อไป กลายมาเป็นการสวดมนต์ รอบเดียว ในศาลาของแม่ชีเมี้ยน หากแต่ไม่นาน ก็กลายเป็นสองรอบที่แน่นขนัด อัดเป็นปลากระป๋อง

มาวันนี้ คณะกรรมการ และหลายฝ่าย ร้องขอหลวงพ่อนิพนธ์ให้ช่วยแก้วิกฤตด้านสุขภาพของคนไทย ด้วยการเปิดตัวอย่างเป็นทางการ ที่ซึ่งหลวงพ่อนิพนธ์มักปฏิเสธเสมอมาว่า ยังไม่พร้อม ด้วยความไม่มั่นใจ ว่า กิจการจะไปรอดตลอดรอดฝั่ง ประการหนึ่ง

หากแต่มาถึงวันนี้ ก็คงยากจะปฏิเสธ เพราะเป็นทางเลือกที่เพื่อนมนุษย์จะได้ใช้เป็นทางเลือก เพื่อฟื้นฟูตน

หากแต่ลำพังค่าใช้จ่ายสมุนไพร และสิ่งต่างๆที่รับผิดชอบ ก็หนักหนาสาหัส ไม่มีทางสร้างศาลามะเร็งได้อย่างแน่นอน แต่อย่างที่แม่ชีเมี้ยนทรงตรัส บุญบันดาล ...

เมื่อดำริโครงการนี้ขึ้น ก็มีเหล่ากรรมการและสมาชิก ที่มีความพร้อมด้านต่างๆ อาสามารับผิดชอบในส่วนของตน กลายมาเป็นอาคารมะเร็ง เพื่อรองรับและสู้ศึกอย่างเต็มที่และเต็มตัว อันเป็นจุดเริ่มของโครงการรับรักษาผู้ป่วยมะเร็ง เต็มรูปแบบ

กระนั้นก็ตาม ทุกสิ่งอย่างยังอยู่บนพื้นฐาน "ตนพึ่งตน" กิจกรรมเดิม และ กิจกรรมใหม่นี้ จะสามารถดำรงอยู่ได้ ก็อาศัย เหล่าสมาชิกช่วยกัน ไม่ใช่เงินทอง หากแต่เป็นสมุนไพร ที่ควรช่วยกันรับผิดชอบ มากองในโรงทาน ให้หลวงพ่อนิพนธ์นำไปปรุง เพื่อแจกจ่ายผู้ทุกข์ยาก ที่ดิ้นรนกันมายังสถานที่นี้ .... ตามปณิธานที่ให้ไว้กับแม่ชีเมี้ยน ... รับทุกคน ทุกอาการ ไม่ว่าสถานะใด กินฟรี อยู่ฟรี สมุนไพรฟรี

แลคำตอบที่ว่า เงินก็ไม่เอา ชื่อเสียงก็ไม่สน ... อะไรก็ไม่เอา แล้วทำเอาอะไร ... คำตอบจึงอยู่ที่ป้ายในงานวันเกิดนี้เอง ... ก็เพื่อให้ชื่อของแม่ชีเมี้ยน สตรีที่โลกลืม กลับมาจารึก และสถิตย์ให้คนทั้งโลกได้กล่าวขานไปตราบนานเท่านาน

หลังจากถูก พระพี่ชาย คือ ท่านจำรูญ และ ท่านเจริญ ทำให้จางหายไป พร้อมกับโครงการยาเสพติดของถ้ำกระบอก ที่เลือนไปจากความจำของคนแล้วนั่นเอง

บทสรุป หลวงพ่อนิพนธ์ จึงกลาวว่า ที่นี่ วันนี้ ไม่ต้องการคนจำนวนมหาศาล แต่ต้องการคนที่มาเรียนรู้ และเข้าใจ มีใจเดียวกัน จริงใจ จริงจัง ในการฟื้นฟูตน นั่นหมายถึง ต้องการคุณภาพ คัดเฉพาะคนที่มีคุณสมบัติ แล้วมาฟื้นฟูตน

เมื่อฟื้นฟูตนแล้ว จะกลับไปไม่มาอีกก็ไม่ว่ากัน หากแต่คนไหนเห็นแล้วชอบ อยามมาร่วมกันช่วยเพื่อนมนุษย์ ร่วมเป็นพุทธบริษัท ตามรอยพระภูมีแบบที่แม่ชีเมี้ยนนำมา ก็กลายมาเป็นจิตอาสา เป็นกำลังที่เพิ่มมากขึ้น ... ดั่งที่แม่ชีเมี้ยนเรียกว่า การกระนี้คือ "ธรรมสามัคคี" ทำคนเดียวไม่ได้ หากแต่คนดียิ่งมาก ยิ่งรวมกัน พลังนี้ก็จะยิ่งมหาศาล การช่วยเพื่อนมนุษย์ ก็ยิ่งง่าย รวดเร็ว และได้จำนวนมหาศาลเช่นกัน

เปลือยเจตนากันอย่างนี้แล้ว นั่นย่อมหมายความว่า ที่นี้มากันเพื่อสร้างชีวิต คำสอนทุกคำ จึงมีไว้เพื่อกอบกู้ชีวิต เป็นคำจริง ... หากแต่ผลแพ้ชนะ มันอยู่ที่เราท่าน ... ใครทำ ใครได้