เจียมตัว

คำตรัสของแม่ชีเมี้ยนเมื่อครั้งถ้ำกระบอก ปรากฎให้เห็นความจริงเด่นชัดในวันนี้ นั่นคือ ศาสน์ที่นำมาคือความจริง ไม่กลอกกลิ้ง แม้นจะศักดิ์สิทธิ์สักฉันใด มีฤทธิ์สักฉันใด หากแต่หลักของพระภูมี ทำได้ยาก จึงไม่แปลกที่คนส่วนใหญ่ พากันปฏิเสธ

ด้วยเล็งเห็นนิสัยมนุษย์แล้วไซร้ ก็ย่อมเห็นช่องโหว่ของมนุษย์ ที่แม้นจะกีดกันสักฉันใด แต่ด้วยนิสัยชอบพึ่งผู้อื่น นั่นจึงกลายเป็นช่องโหว่ที่ทำให้ศาสน์ของพระภูมีผงาดขึ้นมาได้ เพราะกลายเป็นสิ่งที่มนุษย์ต้องการ แต่ทำไม่ได้นั่นเอง

อดีตถ้ำกระบอก แม้นสมุนไพรจักเป็นวัตถุดิบที่ให้ร่างกายทานเข้าไป เพื่อฟื้นฟูอวัยวะทั้งหลาย และเป็นวัตถุดิบที่ร่างกายนำไปสร้างเป็นยาเพื่อช่วยตัวเอง อันเป็นพหูสูตรที่ทำให้สามารถแก้ไขโรคต่างๆที่เป็นได้ก็ตามที

หากแต่วิทยาการของมนุษย์มีขีดจำกัด พยายามค้นคว้าหาทางแก้โรค ที่ซึ่งส่วนใหญ่แล้วมักจะประสพผลกับโรคที่มีเหตุอันมาจากเชื้อโรค ที่จับต้องได้

แต่วิทยาการเหล่านั้น จะมาถึงทางตันทันที เมื่อเหตุแห่งโรคที่มานั้นหาใช่เกิดจากเชื้อโรคใดๆ ไม่ แต่มีที่มาจากนิสัยของมนุษย์ ที่มีการกระทำละเมิดบทบัญญัติ นั่นคือ การใช้เคมี อันเป็นสิ่งที่ร่างกายย่อยไม่ได้ สลายก็ไม่ได้ ขับถ่ายก็มีขีดจำกัดนั่นเอง

ยาเสพติด จึงถูกใช้เป็นหัวหอก เมื่อครั้งถ้ำกระบอก อันทำให้กฎหมายเอื้อมไม่ถึง เพราะไม่ใช่โรคนั่นเอง

มาวันนี้ ด้วยบัญญัคิที่ถูกสาป อำนาจที่ถูกริดรอนกลับไปจนหมดสิ้น การจะใช้ยาเสพติดเพื่อเบิกทางเหมือนครั้งถ้ำกระบอก จึงทำไม่ได้ ...

โอกาสของคนไทยที่จะฟื้นฟูตนจากยาเสพติด ด้วยสิทธิ์ของถ้ำกระบอก ที่ท่านจำรูญ ยกให้หลวงพ่อนิพนธ์เป็นผู้รับช่วงต่อ ก็ได้รับการปฏิเสธจากกระทรวงสาธารณสุข ยึดใบอนุญาติคืน .. ช่องทางนี้ก็ต้องถูกปิดไป

หากแต่รอยโหว่อันใหม่ที่แม่ชีเมี้ยนทรงตรัสไว้ในอดีต อันเกิดจากนิสัยมนุษย์ ก็เปิดกว้างขึ้น เป็นภัยร้ายแรงเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จนปัจจุบัน กลายมาเป็นโรคร้ายแรงที่คร่าชีวิตผู้คนเป็นอันดับหนึ่ง แม้นจะไม่มีสาเหตุมาจากเชื้อโรคก็ตามที นั่นคือ มะเร็ง

แม้นจะมีตำราดี มีสิ่งศักดิ์สิทธิ์เกื้อหนุน หลวงพ่อนิพนธ์ก็มักกล่าวเสมอว่า เรื่องของศาสน์ เป็นเรื่องของคนกลุ่มเล็กๆ ที่ได้มาฟัง แล้วพิจารณา แล้วรวมกลุ่มกันทำ ก็เหมือนคนบ้าทั่วไป บางกลุ่มบ้าบอล บางกลุ่มบ้านักร้อง บ้าดารา แต่นี่กำลังชวนให้มาบ้าพระพุทธเจ้า เพื่อใช้ฟื้นฟูตน

เมื่อคนธรรมดาทั่วไป นั่นคือคนกลุ่มใหญ่ คนกลุ่มนั้นมีอิสระ ไม่มีข้อผูกมัด หากแต่สิ่งที่มี และวิทยาการที่ล้ำสมัย ไม่สามารถแก้ปัญหาชีวิตให้ได้ แต่คนเหล่านั้นก็พอใจ และรู้แก่ใจดีว่า เรื่องของชีวิต ของสุขภาพ สูงสุดหยุดกันแค่ที่ "การระงับ" วันใดที่เอาไม่อยู่ก็ตายไป

เมื่อก้าวมาเป็นคนบ้าพระพุทธเจ้า นั่นมีจุดเริ่มที่เหมือนกัน นั่นคือ เห็นชีวิตตนมีค่า หลวงพ่อนิพนธ์จึงกล่าวเสมอว่า สิ่งนี้ไม่มีทางเป็นที่นิยมของคนส่วนใหญ่ หากแต่กลุ่มเล็กๆเหล่านี้ เมื่อจะทำตนเป็นคนไม่ธรรมดา นั่นคือ เป็นกลุ่มคนที่ไม่มีโรค นั่นหมายความว่า พฤติกรรมของคนกลุ่มนี้ต้องไม่ธรรมดา ไม่เป็นอิสระเหมือนคนทั่วไป มีพันธะ มีความผูกพันธ์ มีกิจกรรมที่ถึงเวลา อะไรในโลกก็ไม่สำคัญ มุ่งที่จะมาทำกิจกรรมเพื่อชีวิต

หากบุคคลใดทำได้ สังคมโลกก็บอกว่า บุคคลนั้นบ้า ไม่ทำตามคนส่วนใหญ่ หากแต่สิ่งที่ทำ ฟ้าดินบัญญัติ คนเหล่านี้อาจไม่เป็นคนดีของโลก แต่เป็นคนดีตามฟ้าบัญญัติ จึงกลายเป็นคนไม่ธรรมดา ... "ไม่ตายโหง และก็ไม่ดายห่าด้วย"

สังคมที่เกิดขึ้นนี้ จึงไม่ใช่สังคมของหมอกับคนป่วย ไม่ใช่เกิดแต่กรรม เพราะไม่มีสัญญากันมาแต่ชาติปางไหน แต่มาเกื้อกูลกัน หลวงพ่อนิพนธ์กล่าวว่า พระพุทธเจ้าจึงบัญญัติเรียกว่า "ญาติธรรม" เพราะธรรมทำให้มาอยู่รวมกันนั่นเอง

ความหมายของ คุณธรรม คือ การให้ และการให้ที่ฟ้าดินจัดว่าเป็นบุญ ก็คือให้แก่คนที่ไม่ใช่ญาติ ไม่ใช่คู่คล้องกรรม

๑๖ สังคมของญาติธรรม จึงเกิดภาพของคุณธรรม เพราะสิ่งที่ทำ ทำให้แก่ใครก็ไม่รู้ ไม่เคยรู้จัก ไม่เคยมีกรรมกันมาก่อน แต่สิ่งที่ทำให้ บริสุทธิ์ สมบูรณ์ เพียบพร้อม ด้วยกาย วาจา ใจ เต็มร้อย ... นี่แล บุญ

ใครที่จะมาในสังคมนี้ แม้นจะรู้ว่าดี แต่ก็พึงสังวรณ์ไว้ว่า คนในอดีตกล่าวถึงหลักพระภูมี เป็นตำนานให้ฟังว่า "ดี ดี แต่ไม่เอา" จะไปชวนชักใคร ก็ไตร่ตรองเสียก่อน โดยเฉพาะพวกที่มีทางเลือก

หลวงพ่อนิพนธ์จึงกล่าวว่า ศาสน์เหมาะกับคนประเภทเดียวคือ พวกที่ลองมาหมดทุกอย่างแล้ว ไม่มีหนทางอื่นให้เลือกแล้ว ศาสน์เสนอตัวเป็นทางเลือก วงเล็บ ในเรื่องของชีวิต

ทุกวันนี้ มันมั่วกันไปหมด เพราะเรื่องของศาสน์ คือเรื่องของชีวิต อย่างอื่นไม่เกี่ยว แต่พระสมัยนี้ มันมั่ว ไปยุ่งการบ้าน การเมือง ของขลัง ตะกรุด ผ้ายันต์ ... เลยเรื่องของชีวิตไปหมด

ที่สำคัญกว่านั้น ทางบุญของพระภูมี บัญญัติเป็นทางสายกลาง ใครเอาธรรมไปปฏิบัติ ไม่ว่าเป็นชนชาติใด ภาษาใด ย่อมเกิดบุญทุกคนไป หาใช่ต้องจำกัดกับการทำ กับพระ ทำที่วัด ... ไม่

ก็ฝรั่งที่ไม่มีโบสถ์ ไม่มีพระ แต่ให้ความสำคัญกับชีวิตมนุษย์และสัตว์ ผลบุญที่สร้าง มันจึงทำให้ฝรั่งมันรวย มั่งมี อยู่ดี หากแต่คนในต้นศาสนา อ้างแต่บุญบนฟ้า แต่ให้ค่าชีวิตมนุษย์และสัตว์ ต่่ำเหลือเกิน

ดูแค่คำสั่งทางทหารที่เขาเอามาล้อกันเล่นทุกวันนี้ ประเทศอื่น เครื่องบินเสียจะตก ให้สละเครื่องเอาตัวรอด แต่กฎหมายไทย หากสละเครื่องมีความผิด ก็ตายไปกับเครื่องนั่นเอง ... คนกับเครื่องบิน อะไรมีค่ากว่า ในความคิด

คิดมาอยู่ในหมู่นี้ ประการหนึ่งก็ต้องทำใจ เพราะผองเราคือคนกลุ่มน้อย แต่ก็ภูมิใจเถิด หลวงพ่อนิพนธ์กล่าวว่า หัวเราะทีหลังดังกว่า เพราะยามเราท่านตาย ก็ตายด้วยหมดตะเกียง ครบอายุขัย ไม่ตายด้วยความบีบคั้นทรมาน ด้วยโรค และก็ไม่ตายด้วยอุบัติเหตุ .. ไปหาบ้านใหม่ด้วยรอยยิ้ม ค่อยๆเดิน ชอบบ้านไหนเห็นเจ้าของบ้านถูกใจ ก็ค่อยเข้า ไม่ใช่วิญญาณวิ่งกระเจิง เห็นแสงแวบหนึ่ง ก็รีบมุดหนีเข้าไป ลืมตามาอีกที เข้าท้องหมู ท้องหมาไปเสียแล้ว

ความหมายของคนไม่ธรรมดา หลวงพ่อนิพนธ์จึงบอกว่า ก็เลือกเกิดได้ไง อยากได้แบบไหนก็ทำเอา ... ใครที่ว่ามนุษย์เลือกเกิดไม่ได้ เพราะคนเหล่านั้นไม่รู้เรื่องศาสนานั่นเอง ... ดั่งคำสอนที่แม่ชีเมี้ยนมักย้ำกับพระเสมอ "จำไว้น่ะ กรรม กรรม จำให้ดี กรรมมันใช้ กรรมมันสั่งแล้วเป็นทุกข์ สิ่งที่ทำวันนี้ คือ ตัวกระทำ ที่ซึ่งจะไปรอเราในวันข้างหน้า"

ศาสน์ จึงอุปมาเหมือนต้นกัลปพฤกษ์ ที่อยากได้สิ่งใดก็สอยได้ดั่งใจ เมื่อเจอธรรมคำสอน ก็เหมือนเจอต้น อยากได้สิ่งใด ก็ทำเอาซิ

เมื่อทำแล้ว มีผลบุญแล้ว ทีนี้ก็อธิษฐาน ผลจึงเกิด นี้จึงเรียกว่า ศาสนาทำ ไม่ใช่นั่งขอ ...

บทสรุป หลวงพ่อนิพนธ์จึงกล่าวว่า แพ้ชนะอยู่ที่ตัวเราท่าน สามารถสร้างคุณสมบัติ รองรับสิ่งศักดิ์สิทธิ์ได้หรือไม่ ...

คนไข้มะเร็งที่ตอนนี้มีเกือบถึงเป้าแล้วคือ สองพันคน หลวงพ่อนิพนธ์จึงเจียมตัว ได้คนมีคุณสมบัติสักห้าร้อย พันนึง ก็ถือว่าพอใจแล้ว ไม่หวังว่าทุกคนจะเชื่อแล้วทำตาม และก็ไม่หวังว่า คนเป็นมะเร็งทุกคนจะมาใช้หนทางนี้ แม้นจะพิสูจน์ใหเห็นว่า มีคนรอด ก็ตาม

คนเป็นมะเร็งจำนวนล้าน ช่วยได้สักหมื่นคน ก็โอเคน่ะ

คนที่ทำตนได้ ก็ภูมิใจเถิด ท่านกำลังทำในสิ่งที่คนทั้งโลกทำไม่ได้ และจะเป็นประวัติศาสตร์ให้คนได้อ่าน แม้นจะมีพวกน้อย แต่ก็ดีกว่าคนอ่านทีมีเป็นล้าน อย่างแน่นอน