เสียดาย

ความน่าเชื่อถือ นับว่าเป็นปัจจัยสำคัญ ที่มีผลต่อความรู้สึกนึกคิดของมนุษย์ ดังนั้น แม้ค่าของคนจะเท่ากัน แต่เสียงของคน มีน้ำหนักไม่เท่ากัน

ย้อนไปหลายเดือนก่อน มีผู้บริหารองค์กรของภาครัฐท่านหนึ่ง ประสพปัญหาด้านสุขภาพ จนท้ายที่สุดก็ได้วาจาอมตะ นั่นหมายถึงทุกทางที่ดิ้นไป ปิดหมดแล้ว

มีคนรู้จักแนะนำมา เขาจึงได้มาสัมผัสมูลนิธิไทยกรุณา ของหลวงพ่อนิพนธ์ แต่ก็ปกปิดตัวเอง และที่สำคัญก็ไม่ได้ตั้งความหวังมาก หากแต่ทางสายนี้เป็นทางเลือกสุดท้ายที่เหลืออยู่

หลายเดือนต่อมา จากสุขภาพที่นับวันจบ มาวันนี้ เขากับไปตรวจสุขภาพ ปรากฎว่า สภาพร่างกายกับมาปกติเหมือนเดิม จากที่ต้องหยุดงานมากกว่าทำงาน ก็สามารถกลับไปทำงานได้ทุกวันเป็นปกติ

เขาจึงตกลงปลงใจ เปิดเผยตัว และขออนุญาติที่จะให้พนักงานใต้สังกัดที่เขาดูแล ได้มาลองใช้ทางเลือกนี้ดูบ้าง

วันอาทิตย์ที่ผ่านมา จึงมีพนักงานในสังกัดที่สนใจ เข้ามาใช้ทางเลือกนี้เป็นกลุ่มแรก ประมาณ ๔๐ คน

ที่เล่ามา ก็เพียงอยากจะบอกว่า เสียงของคนนี้มันดัง เพราะเขาเป็นผู้บังคับบัญชาระดับสูง สิ่งที่กล่าวสัมผัสและผ่านมาด้วยประสพการณ์ของตนเอง ทุกคนที่ใกล้ชิด ได้เห็นสภาพตั้งแต่แรกเริ่มจนปัจจุบัน ดังนั้น จึงไม่แปลกใจว่า ผู้ใต้บังคับบัญชาจะวางใจ และอยากจะลองทางเลือกนี้

เห็นสิ่งที่เกิดวันนี้ ทำให้เราเสียดาย เพราะหากมีคนเช่นนี้เพิ่มขึ้น หลายคนก็จักได้มีโอกาสมาสัมผัส ได้พิจารณาทางเลือกนี้

ย้อนกลับไปหลายปีก่อน เมื่อเราเห็นคนป่วยหลายคน ที่เป็นเอดส์ประสพความสำเร็จในการช่วยตน ทำให้เรามีความคิดที่อยากจะชวนคนที่เป็นที่รู้จัก และประสพเหตุทำให้ติดเชื้อ อันมิใช่ด้วยความเหลวแหลกแห่งตน เช่น ติดจากสามี หรือ อุบัติเหตุ ใช้เข็มร่วมกัน ...

เราจึงเคยชวนเชิญ คุณหมูแก้ว (ขออภัยที่ต้องเอ่ยนาม) อยู่หลายครั้ง แต่ก็ได้รับการปฏิเสธ ด้วยคิดว่า กรณีของเธอนั้น หลวงพ่อนิพนธ์กล่าวเสมอว่า การติดเชื้อประเภทนี้ ฟื้นฟูได้ง่าย และหากเธอสามารถฟื้นฟูตนเองได้ ก็จะทำให้คนที่ติดเชื้อ รวมทั้งเด็กในบ้านที่เธอดูแลได้มีโอกาสมาฟื้นฟู กลับเป็นเด็กที่ปกติสมบูรณ์ได้อีกครั้ง

เราคิดว่า กรรมบังตา เพราะเธอตอบว่า เธอไปมาหลายที่หลายแห่ง ลองมามากหลาย แต่มักจะเป็นการใช้ชื่อของเธอเพื่อโฆษณา ดังนั้น พอมาพบคำชวนของเรา. ประตูใจที่จะลองก็เลยปิด และเลือกที่จะใช้แนวทางของหมอปัจจุบัน

ด้วยคำตอบนั้น ทำให้เราก็เลิกราการชวนเชิญไป หากแต่วันนี้ เมื่อได้เห็น ผู้บริหารท่านนี้ เราจึงนึกเสียดายว่า หากคุณหมูแก้ว มีความคิดว่า ลองก็ไม่เสียหาย แล้วประสพผล ประตูของผู้ป่วยโรคเอดส์ โดยเฉพาะคนไทย ก็จักเปิดออก เชิญชวนให้เดินเข้ามา เหมือนพนักงานองค์กรนี้

แต่ความคิดที่ว่า สถานที่นี้จะใช้ชื่อเธอเพื่อโฆษณา จึงทำให้ประตูนี้ปิดลง ... ก็จึงหวังลึกๆ ว่า สักวันหนึ่ง คงจะมีคนที่จะอาสาเป็นหัวหมู่ทะลวงฟัน และมีคุณสมบัติ ทำเป็นตัวอย่างให้แก่คนเหล่านี้บ้าง

แม้นจะมีคนประสพผลสำเร็จในการช่วยตนให้พ้นโรคเอดส์ หากแต่คนเหล่านั้น ก็ไม่มีน้ำหนักพอ คนที่รอดมาทุกวันนี้ ก็จึงเหมือนถูกรางวัลที่ ๑ เพราะโอกาสมันน้อยเหลือเกิน ที่จะทำให้มาเชื่อในแนวทางนี้

แลด้วยเหตุผลนี้เอง ที่นับตั้งแต่ปี ๓๐ หลวงพ่อนิพนธ์ไม่เคยทำประวัติผู้ที่หายเก็บไว้เลย หลายคนจึงพลาดโอกาส ดังนั้น การเปิดศูนย์ผู้ป่วยมะเร็งในวัน พฤหัสนี้ จึงมีความจำเป็นที่จะต้องทำประวัติผู้ป่วยอย่างละเอียด เพื่อให้คนที่มาทีหลัง ได้พิจารณา และเป็นน้ำหนัก ...

หมายความว่า ความหวังในอนาคต คนที่ป่วยเป็นมะเร็ง ก็ไม่ต้องรอหามแล้วค่อยมา ทำให้โอกาสน้อย เนื่องจากทานก็ไม่ได้ ช่วยตนเองก็ไม่ได้ เมื่อตรวจพบ ในระยะแรก ระยะที่สอง ก็มาใส่สมุนไพรกันเลย การฟื้นฟูก็ง่าย และประสพผลรวดเร็ว

สำหรับโรคเอดส์ เราจึงคิดว่าคงอีกนานกว่าจะถึงคิว เพราะหลังจากมะเร็ง คนไข้อัมพฤกต์ อัมพาต ก็จะเป็นกลุ่มต่อไปที่จะต้องฟื้นฟู นอกเสียจากมีคนกล้ามาเป็นหัวหมู่ทะลวงฟัน

บทสรุปของหลวงพ่อนิพนธ์ ที่กล่าวย้ำว่า นับตั้งแต่วันเปิดศูนย์มะเร็ง นั่นหมายความว่า เริ่มคัดคุณสมบัติ ผู้ที่ไม่มีคุณสมบัติ จะถูกตัดสิทธิ์ และการรับเข้ามาใหม่ นั่นก็จึงหมายความว่า ต้องตรวจสอบคุณสมบัติก่อน ไม่ใช่รับทุกคน ดังเช่นในอดีตแล้ว

วันหนึ่งเราท่านก็จะเห็นคนมานั่งหน้ามูลนิธิ ร้องขอเข้า แต่เข้าไม่ได้ นี่แหละยักษ์หน้าโบสถ์ ที่แท้จริงดั่งสมัยพุทธกาล ... ที่คนมาขอเข้าเฝ้าพระพุทธเจ้า แต่ไม่มีคุณสมบัติ ก็ไม่อนุญาติให้เข้าเฝ้า ฉันใดก็ฉันนั้น

ปราชญ์ ไม่มาเสียเวลาเปล่า กับการกระทำที่เมื่อทำแล้วไม่ได้ผลหรอก