ซ้ำรอยเก่า

ย้อนยุคถ้ำกระบอก เมื่อหลวงพ่อนิพนธ์รักษายาเสพติด ความจริงก็คือความจริง คนชอบเท่าผืนหนัง คนชังเท่าผืนเสื่อ

จึงไม่ต้องแปลกใจ สมัยนั้นกิจกรรมอย่างหนึ่งของพระถ้ำกระบอก ที่มีแต่คนในรู้ นั่นคือ การถูกวางยาพิษในอาหาร เรียกว่า กินเป็นขนมเลยก็ว่าได้

ใครอยากรู้ ไปถามอาเส่ย คนเก็บใบยา ไอ้ที่ว่า โดยยาพิษ จนต้องคลาน ตาแทบระเบิด รสชาดมันเป็นยังไง

ยิ่งกว่านั้น คำสอนของแม่ชีเมี้ยน ก็ทำให้หลวงพ่อนิพนธ์ในวัย ๒๐ ต้องชนกับพระระดับท่านสมเด็จ ทีเดียว ๕ รูป เรียกว่าโต้กันถึงพริกถึงขิง ขนาด ท่านสมเด็จโกรธจนลุกขึ้นมาจะเตะ

ดังนั้น วันนี้ก็ไม่แปลก ที่สิ่งเหล่านั้นจะกลับมาเป็นเช่นนั้น

หลวงพ่อนิพนธ์ จึงกล่าวว่า เรื่องที่บอก เรื่องที่เล่า ไม่ได้คิดจะล้มล้างใคร ถือว่าฟังเล่น เป็นนิทานก็แล้วกัน ใครจะรับหรือไม่รับ ก็แล้วแต่พิจารณา

แต่อยากเตือน เราท่านไว้ว่า สถานที่นี้ ย่อมหนีไม่พ้นรอยเก่า นั่นคือ คนชอบก็มีเยอะ คนเกลียดก็มีมาก ...

เพียงแต่ ตอนนี้ มะเร็งเป็นสิ่งที่ทางโลกเขาหมดปัญญาแล้ว การเปิดศูนย์มะเร็ง และรับผู้ป่วย แม้นจักผิดกฎหมาย เพราะไม่มีใบจัดตั้งสถานพยาบาล คนเหล่านั้น เขาก็แกล้งมองไม่เห็น ด้วยยังคงมีมโนธรรม

ดังนั้น วันใดที่เราท่านได้ยินเรื่องราว ที่ฟังแล้วทำให้ต้องทิ้งที่นี่ไป ก็คงช่วยไม่ได้ หากแต่ความจริง ตราบใดที่ยังมีคนหายโรค ... แสดงว่าสิ่งที่ทำยังคงถูกต้องตามบัญญัติของฟ้าดิน เป็นเพราะกรรมของเราท่านเอง

บทสรุปหลวงพ่อนิพนธ์จึงกล่าวว่า ถ้ำกระบอกมีแม่ชีเมี้ยน มีบุญปกป้องพระในอดีต วันนี้ก็เช่นกัน ที่นี่ก็ยังคงมีบุญปกป้อง ... ใครจะคิดร้ายก็คงห้ามไม่ได้ หากแต่อดีตก็มีให้เห็น ปลอมมาเป็นพระ แม่ชีเมี้ยนให้สึกสักฉันใดก็ไม่ยอม ท้ายสุดก็โดนคานถล่มมาทับ ตายในท่านั่งแบกคานนั้นเอง

เฉกเช่นถ้ำกระบอก ที่แม่ชีเมี้ยนทรงตรัส ใครก็มาทำลายไม่ได้ นอกจากตัวของพระเอง ... หลวงพ่อนิพนธ์จึงกล่าวว่า ที่นี่ก็เช่นกัน ไม่ชอบก็ต่างคนต่างอยู่ ปลอดภัยกว่า ... อย่าทำตนเป็นเทวทัต จะรับกรรมไม่ไหว

ประเภท เอาขวดน้ำใส่ยาฆ่าแมลง แล้วนำกลับมา ... กรรมอย่างนี้ทำไปทำไม