รอย

ความที่มาทีหลัง ทำให้การเดินตามนั้นสบายขึ้น เพราะเส้นทางมีคนทำรอยให้เดินนั่นเอง อุปมาเหมือนการเข้าสอบแต่รู้ข้อสอบก่อนนั่นเอง

สิ่งที่เราท่านได้ยินได้ฟัง จากประวัติของพระมาลัยแต่ละคน ที่หลวงพ่อนิพนธ์มาอ่านให้ฟัง ทำให้เห็นแนวข้อสอบ ที่คนจะเดินตาม ต้องเรียนรู้ และเตรียมตัว เตรียมใจ เพื่อรับมือ เมื่อถึงเวลา จะได้สามารถรักษากรรมฐาน ความสงบของตนไว้ได้

รอยแรก ที่มักถูกกล่าวถึง นั่นคือ การเลิกยาเคมี ทุกชนิด หยุดให้ได้เร็วที่สุด เพราะนั่นคือ การหยุดทำบาปกับตนเอง

รอยที่สอง คือ การทานสมุนไพร ที่จะต้องมีการปรับเปลี่ยนไปตามอาการ การได้เรียนรู้ว่า อาการใดจะเกิด และเมื่อเกิดแล้ว ไปเรียนหลวงพ่อนิพนธ์ เพื่อรับสมุนไพรมาแก้ไขอาการดังกล่าว ที่สำคัญคือ การเรียนรู้ว่า การทานสมุนไพร จะต้องมีอาการของโรค ที่เรียกกันว่า ลงแดง เกิด จะได้เตรียมใจ และมีขันติอดทน ยิ่งต้องรู้ว่า วันใดที่เกิด นั่นคือ กำลังผ่านนรก อันหมายถึงประตูสวรรค์ เปิดรอให้เดินเข้าไปเช่นกัน

รอยที่สาม คือ รอยบุญ ที่ต้องเรียนรู้ว่า จักสร้างโดยวิธีใด ที่สำคัญ บุญที่ได้จะเสียไปโดยวิธีใดเช่นกัน การเรียนรู้การสร้างและการใช้ที่ถูก หลวงพ่อนิพนธ์กล่าวว่า เปรียบเสมือน เห็นเป้าหมาย เมื่อมีบุญ คือมีลูกกระสุน มีสมุนไพร อุปมาเหมือนมีปืน การยิงย่อมถูกเป้า และหวังผลได้นั่นเอง

จุดสำคัญที่พระมาลัยแต่ละคนชี้ให้เห็น บุญซื้อไม่ได้ อยากได้ต้องทำเอง หลวงพ่อนิพนธ์ อรรถาธิบายเพิ่มเติม รอยที่พระโคดมทำไว้ แม้นเป็นกษัตริย์สมบัติมากมาย แต่เอาไปหาบุญไม่ได้เลย ต้องมาตัดนิสัย จึงเป็นบุญ และ หาบุญกับมนุษย์และสัตว์ จึงทิ้งวัง ... แล้วตัดนิสัย มาหาบุญด้วยการสอนสงฆ์สาวก จึงได้บุญไปนิพพาน แม่ชีเมี้ยนเคยสรุปให้ฟังว่า หากจะหาบุญ "อย่าเลยน่ะมนุษย์และสัตว์"

ด้วยเหตุนี้ จึงเกิดจิตอาสา อันดูผิวเผินเหมือนมาทำให้ แท้จริงแล้วทำเพื่อช่วยตนนั่นเอง เพราะสุขที่ทำให้ผู้อื่น จักย้อนคืนมาหาตน ... หลวงพ่อนิพนธ์จึงเน้นย้ำว่า หากจะหาสุข ด้วยการทำให้ตนไม่มีทาง ตามพุทธดำรัส ให้สุขแก่เขา สุขนั้นถึงตัว ...

รอยที่พระมาลัยทุกคน เขียนไว้เด่นชัด นั่นคือ การรักษาความสงบ ในยามที่อาการเกิด เสมือนรักษากรรมฐาน ซึ่งเป็นเรื่องที่ยากยิ่ง แทบทุกตัวคนของพระมาลัย เมื่ออยู่ในสภาวะนั้นๆ มักยอมที่จะตายไปเสียดีกว่า หากแต่สติที่นำมาใช้รักษากรรมฐาน บางท่านก็นำมาจากความรักที่มีต่อ พ่อแม่ ที่ยังต้องเลี้ยงดู หรือแม้นกระทั่ง ลูกน้อย ที่ยังเล็กๆ ยังช่วยตนไม่ได้ ความผูกพันธ์อันนี้ ถูกผลักหรือนำมาใช้ในการเผชิญวิกฤต สร้างกรรมฐาน ขันติอดทน จนผ่านวิกฤตได้ อันหมายความว่า ในยามวิกฤต กำลังใจจากคนรอบข้าง ย่อมมีความสำคัญอย่างยิ่งยวด นั่นเอง

รอยอีกประการที่สำคัญ นั่นคือ ความกตัญญู ที่มักจะเป็นความมุ่งมั่นที่มีของแต่ละคน ในการที่จะใช้ชีวิตที่ได้คืนมา เพื่อตอบแทนศาสนา ตามกำลังของตนที่ทำได้ หลวงพ่อนิพนธ์มักจะพูดให้ฟังเสมอว่า อธิษฐานไปเลยว่า หากได้ชีวิตคืนกลับมา ๑ วันในสัปดาห์ จะเอาแรงที่ได้มาทำงานรับใช้ศาสนา เราท่านจึงเห็นจิตอาสา ที่ฟื้นฟูตนจนสำเร็จ มาเดินกันไขว่ ช่วยงานกันเต็มไปหมด ... ตัวอย่างที่ถูกหยิบยกมาบ่อยๆ ก็อาทิ ป้าก้อย หลานคุณหญิงบุญเรือน ที่หายจากรูมะตอยด์ มาสอนคนไข้ให้ทำเบอเกอรี่ขาย ทุกวันนั่นเอง

ประวัติศาสตร์ หรือ รอยของพระมาลัย เหล่านี้ กำลังถูกรวบรวม มา ณ.วันนี้ ที่รวบรวมได้แล้วและมีความพร้อมในการให้คำปรึกษา เฉพาะโรคมะเร็ง ทำเป็นเล่มๆ เพื่อให้อ่าน และสอบถามได้ เล่มละ ๒๐ คน ตอนนี้ก็ได้เกือบ ๒๐ เล่มแล้ว

เมื่อได้เห็นรอยเหล่านี้แล้ว ก็นำไปเปรียบกับรอยที่ตนเองกำลังทำ ว่าอยู่ในแนวเดียวกันหรือไม่ รอยที่เราท่านกำลังทำ เชื่อว่าดี แต่ไม่รู้ว่าดีจริงไหม แต่รอยที่พระมาลัยทำมาแล้ว ผลที่ได้ ดีแน่ เพราะผลเกิดแล้ว เขารอดแล้ว ...

รอยต่างๆ ยังมีอีกให้เรียนรู้ แต่รอยที่สำคัญ ที่หลวงพ่อนิพนธ์ ชี้ว่าเป็นจุดตาย ส่งผลต่อความสำเร็จอย่างยิ่งยวด นั่นคือ ความเชื่อ ศรั่ทธา แล้วทำตาม มีหนึ่งไม่มีสอง

นั่นหมายความว่า พระมาลัยเหล่านี้ โดยเฉพาะคนที่หมอพิพากษาแล้ว ผ่านการทดลองแนวทางต่างๆมาแล้ว ไม่ว่า หมอสมัยใหม่ หมอผี เข้าทรง องค์เจ้า ฝังเข็ม หรือสิ่งใดที่ว่าช่วยได้ในโลก จนท้ายที่สุด มาเลือกทางนี้ รอยที่พระมาลัยเหล่านี้ทำให้เห็นนั่นคือ รวบรวมความเชื่อ ศรัทธา ที่แตกกระสานซ่านเซ็นเหล่านั้น วางสิ่งอื่นทั้งหมด แล้วมารวมไว้ที่แม่ชีเมี้ยน ที่พระพุทธเจ้า เพียงอย่างเดียว ไว้ก่อน ในยามนี้

หลวงพ่อนิพนธ์จึงเตือนเสมอว่า ลองทีละอย่าง จะได้รู้ว่าสิ่งไหนช่วยได้ หากนำหลายสิ่งมาปนเป ก็ไม่รู้ว่า แท้จริงแล้วสิ่งไหนที่ช่วยเราท่าน หากจะช่วยตน ให้วางสิ่งที่ตนถือทั้งหมดไว้ก่อน แล้วถือแม่ชีเมี้ยน พระพุทธเจ้า ไว้ก่อนในยามนี้ แต่ไม่จำเป็นต้องมานับถือศาสนาพุทธ เมื่อช่วยตนจนพ้นแล้ว จะไปถืออะไรไม่ว่ากัน แต่ยามนี้ไม่ได้ เพราะจะไม่รู้เลยว่าสิ่งใดที่ช่วยตน ... ยามขับขัน คว้าผิดคว้าถูก แล้วจะช่วยตนไม่ได้

เราจึงขอขอบคุณพระมาลัยทุกคน ที่เสียสละเวลา และอนุญาตให้เผยแพร่ สอบถามได้ ... อีกไม่นาน ภาพที่เราท่านจะเห็น ก็คือเมืองของมะเร็ง ที่ไม่ใช่มาเพื่อรอวันตาย แต่จะเป็นเมืองที่คนเป็นมะเร็ง แต่มีเสียงหัวเราะ รอยยิ้ม ... ที่สำคัญ คนเหล่านี้จากคนที่ไร้ค่า เป็นขยะของสังคม เปลืองงบประมาณ ทำลายล้างสร้างหนี้สร้างสิน เป็นภาระให้แก่ญาติ กลับกลายเป็นคนดี เป็นกำลังของชาติ ... มีจิตใจดีงาม เกรงกลัวบาป และจักช่วยเหลือมนุษย์และสัตว์ เป็นอุปนิสัย

นี่แหละคุณค่าของศาสน์ มีไว้สร้างปูชนียบุคคล หาใช่ดังพราหมณ์มันเขียนมันแต่ง หลอกล่อให้สร้างปูชนียวัตถุไม่ เช่นที่เห็นกลาดเกลื่อนเมืองไทย แล้วอ้างว่าเป็นเมืองพุทธ ทั้งที่ต้นกำเนิดคือ อินเดีย ในพุทธประวัติ ก็เห็นชัดว่า ไม่มีเลย จักมีก็แต่ปูชนียบุคคล คือ สงฆ์สาวก เกือบแสนรูป นั่นเอง