หลายคนมารับสมุนไพรแล้วบอกว่า การมาที่นี่ลำบาก
วันนี้จึงอยากให้เห็นว่า คนที่ไปเก็บใบยา มาเป็นยาเขียว หรือที่เรียกว่า ยาครู เขาทำกันอย่างไร ... กว่าจะได้มาให้เราท่านทาน
หลวงพ่อนิพนธ์จึงบอกว่า ควรทานให้รู้ค่า อย่าให้เสียเปล่า
แลเผื่อใครอยากมีใจไปสมทบ อยู่แถวลพบุรี สระบุรี ก็อาสาไปเข้าร่วมกิจกรรมนี้ได้
ภาพนี้แหละพิสูจน์ให้เห็นว่า คนป่วยไปหาพึ่งผู้อื่น ได้รับคำบอกว่าต้องพักผ่อนเยอะๆ อย่าทำงานหนัก แต่คนป่วยมะเร็ง หมอกำหนดวันตาย อย่างป้าแตน ป้าหนู ครูทัศน์ เจ้เล็ก .. หลวงพ่อนิพนธ์สอนว่า ให้มองข้ามตนเองไป อยากจะสุขพ้นทุกข์ ก็ให้สุขผู้อื่นซิ ไปเก็บยามาให้คนอื่นทานจนหายโรค แล้วตัวเองจะเป็นมะเร็ง เป็นโรคตายได้อย่างไร
มะเร็งปอดอย่างป้าแตน ตัดปอดไปข้างหนึ่ง ตัดลำไส้ไป จนหมอกำหนดวัน ผ่านมาถึงวันนี้ เกือบสิบปี ที่อาสามาเก็บยา จากเดินไปหอบไป เดี๊ยวนี้ขึ้นเขาสบาย
หลวงพ่อนิพนธ์สรุปให้ฟังว่า นี่แหละหลักของพระภูมี เรียก แรงต่อแรง เหมือนคนไข้ผู้หญิงท่านหนึ่ง เป็นมะเร็ง จนจะหมดแรง ฟังแล้วเข้าใจ แม้นตัวเองจะเหลือแรงน้อยนิด ก็อาสาไปล้างจาน จากวันแรก ลูกต้องช่วย ทั้งวันล้างได้แค่ ๗ ใบ ผ่านมาถึงวันนี้ ล้างจานได้วันละ สองพันใบ
จึงเป็นคำเตือนสติหลายคนได้ว่า หากนอนน่ะตายแน่ ควรทำตัวเหมือนคนปกติ ทำงานให้สุขแก่คนอื่น แล้วจะได้สุขสมหวัง อย่ามัวไปหาสุขมาปรนเปรอตนเลย ... อาหารดีๆ ที่นอนดีๆ ... เสียเวลาเปล่า เพราะมันให้สุขไม่ได้หรอก
