สิ่งที่ช่วย

คำโบราณ กล่าวไว้ "หมองู ตายเพราะงู" หมายถึงอะไร

หลวงพ่อนิพนธ์ อรรถาธิบายว่า ก็หมายถึงคนที่ชอบอวดอ้างว่า รักษาคนได้ รักษาโรคได้ นั่นเอง แลท้ายที่สุด คนๆ นั้น ก็ล้วนแล้วแต่ตายด้วยโรคทุกถ้วนตัวคน

ความจริงข้อนี้ หลวงพ่อนิพนธ์จึงมักหยิบยก พุทธประวัติที่พระโคดม หาสาวก จากคนอินเดียที่มีมากเป็นร้อยล้านคนในสมัยนั้น แต่ก็ได้สาวกเพียงไม่ถึงแสนคน เท่านั้นเอง

หลักของพระภูมี จึงถูกย่อโดยแม่ชีเมี้ยน เป็นวลีสั้นๆ ว่า "ไม่ใช่ศาสนาขอ แต่เป็นศาสนาทำ"

คนที่มีความคิดว่า นั่งเฉยๆ สบายกว่า จะทำให้เหนื่อยทำไม

หลวงพ่อนิพนธ์ กล่าวว่า คนผู้นั้นหาเดินตามพระภูมีไม่ รอยที่เดินนั้น คือรอยของชูชก ต่างหาก

สิ่งที่หลวงพ่อนิพนธ์ช่วยได้ จึงอุปมาเหมือนมือข้างเดียว ซึ่งไม่มีทางจะทำให้เกิดเสียงได้เลย ไม่ว่าจะแกว่งไกวสักฉันใด

หลักของพระภูมี ที่แม่ชีเมี้ยนนำมา จึงมีบทกำกับ เพื่อให้ผู้ทำพิจารณา แล้วเดิน นั่นคือ พุทธพจน์ ที่ว่า "ตนพึ่งตน"

นั่นหมายความว่า ในเรื่องของชีวิต ไม่ว่าใคร ก็ช่วยใครไม่ได้ อยากได้ อยากหาย ต้องทำเอง ช่วยตนเอง เท่านั้น

ดังนั้น สิ่งที่หลวงพ่อนิพนธ์ช่วย จึงมีความหมายว่า ไม่ได้ช่วยเราท่าน หรือรักษาเราท่าน เพราะนั่นเป็นสิ่งที่ทำไม่ได้

หากแต่สิ่งที่ทำได้นั่นคือ จัดสรรสมุนไพรที่จำเป็นในการช่วยตัวของเราท่าน ประการหนึ่ง

และให้ความรู้ อันเป็นบทที่พระภูมีบัญญัติ เพื่อใช้ในการช่วยตนของเราท่าน อีกประการหนึ่ง เท่านั้นเอง

หากจะพูดถึงผลสำเร็จ ตามความอยาก ผู้ให้ก็อยากช่วยทุกคนให้พ้นจากโรค ด้วยมโนธรรมที่มีในใจ แต่มันเป็นไปไม่ได้ เพราะต่างคนต่างจิตต่างใจ

ผลของความสำเร็จ จึงปรากฏแก่ผู้ที่มีความอยากหาย แล้วมาเรียนรู้เพื่อปฏิบัติ ตามแนวทางพระภูมี เพื่อช่วยตน

ผู้ทำได้ คือ ผู้รอด ...

จนเป็นเคล็ดที่มาของการแสวงหาความสุข ที่แม่ชีเมี้ยนทรงตรัสสอนกับหลวงพ่อนิพนธ์ เมื่อครั้งเป็นพระว่า "ท่านจะไปแสวงหาสุขจากที่ใด ในเมื่อยามทำบาป ท่านทำกับมนุษย์และสัตว์ แต่ยามหาบุญ ท่านกลับไปปลีกวิเวก ไม่มีทางหาบุญของพระภูมีเจอหรอก หากท่านจะหาบุญแล้ว ท่านต้องไม่เลยมนุษย์และสัตว์ ก็ด้วยบุญของพระภูมี ทรงตรัสว่า ให้สุขแก่เขา สุขนั้นถึงตัว"

หากคิดจะช่วยตน ก็ต้องใช้มืออีกข้างของตัวเราท่าน เอื้อมไปร่วมกัน จึงจะเกิดเสียง ...

เมื่อท่านหาย ... ก็จึงเป็นเพราะตนของท่านช่วยนั่นเอง

และเมื่อไม่หาย ก็เพราะตนของท่าน อย่าไปตีโพยตีพายเลย