หลวงพ่อนิพนธ์ มักพูดเสมอ คนที่เขามา พกความหวังมากันเต็มบ่า โดยไม่สนใจที่จะเรียนรู้ หรือรับรู้อะไรเลย ฟังคำเขามา ก็มา ท่านคงตอบสนองความต้องการของคนเหล่านั้นไม่ได้หรอก เพราะศาสนาของพระภูมี เป็นศาสนาทำ ต่างกับพราหมณ์ เจ้าพ่อ เจ้าแม่ ที่เป็นศาสนาขอ อยากได้อะไรก็ขอ แต่เมื่อมาถึงพระพุทธเจ้า ท่านบอกอยากได้สิ่งไร ท่านจะสอนและให้ทำเอา
เฉกเช่นเดียวกัน คนเมื่อได้ยินได้ฟังเรื่องสมุนไพร ว่าดียังงั้น หายอย่างนี้ เขาไม่สนรายละเอียดวว่า ต้องทำอย่างไร ต้องเรียนรู้อะไร แบกความหวังมา สิ่งที่หวังนั้นยิ่งใหญ่นัก ทานแล้วจะต้องไม่มีอะไรมาทำให้ทรมานเลย ต้องหายวันหายคืน แม้กระทั่งหายในสามวันเจ็ดวัน ความหวังเหล่านี้ เมื่อมาพบความจริง ย่อมเป็นไปไม่ได้ ท่านจึงกล่าวเสมอว่า เราคงไม่ตอบสนองความต้องการของคนเหล่านี้หรอก มันจึงไม่น่าแปลกใจ ที่คนมาลองในเส้นทางนี้ มากกว่าครึ่ง ที่ต้องเลิกลาไป หาใช่เพราะสมุนไพรไม่ให้คุณ แต่ไม่ให้ได้ตามใจหวังต่างหาก
เส้นทางสายนี้ ต้องอาศัยการเรียนรู้ ความเข้าใจ ที่สำคัญ ศรัทธา เชื่อมั่น จนก่อเกิดความขันติ อดทน ในการยืนระยะ จนได้ตามที่หวัง เราจึงเห็นคนสองจำพวก พวกหนึ่งแบกความหวังอย่างเดียว ไม่ช้าก็จากไป พวกหนึ่งวางความหวังมาแบกความจริง และวันหนึ่งเขาก็ได้ตามหวัง
สถานที่นี้ คงไม่ตอบสนองใจคนมา แต่ตอบสนองใจพระพุทธเจ้า คือคนไหนเอาธรรมของท่านไปทำ จนเป็นคนดีของท่าน เมื่อสะอาดใจ คนนั้นจะได้สะอาดกาย คือ ความไม่มีโรค เป็นของแถม นั่นและคือลาภอันประเสริฐ จากพระพุทธเจ้าที่ประทานเป็นรางวัลคนดีของท่าน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น