เหมือนแต่ไม่เหมือน

เรื่องของศาสนาพุทธ หลวงพ่อนิพนธ์ชี้ว่า เป็นศาสตร์ที่ต้องใช้เหตุและผลพิจารณา

ดูเป็นเรื่องง่าย แต่กลับกลายเป็นเรื่องยาก เพราะมนุษย์มีนิสัย ชอบใช้ตาดู แล้วตัดสินตามความชอบของตน

นิสัยนี้หากใช้ในชีวิตประจำวัน หรือ การกระทำทั่วไป ก็ยังพอทน แต่เมื่อนำมาใช้กับการกอบกู้ชีวิต จึงกลายเป็นอุปสรรคใหญ่ เพราะเรื่องของชีวิตเป็นเรื่องละเอียดอ่อน

ใครๆ ก็มักกล่าวอ้าง ความเหมือน เช่นก็คนเหมือนกัน ทำไมจึงทำเหมือนกันไม่ได้

การอ้างเช่นนั้นในทางโลก เรื่องทางโลกทั่วไป อาจไม่ผิด เช่นสิทธิ เสรีภาพ ที่ซึ่งทุกคนควรจะมีเท่ากัน หากแต่ในเรื่องของชีวิตไม่เป็นเช่นนั้นเลย

เรื่องของชีวิต ต้องการรายละเอียด ต้องพิจารณาเอาเหตุ เอาผล อาทิเช่น การจะใช้ยา ก็อ้างเอาตำราเอางานวิจัยมา เขาบอกให้ทานครั้งละหนึ่งเม็ด ด้วยความน่าเชื่อถือ มีดีกรี มีใบรับรอง มีวิทยาการล้ำ เชื่อก็ทำตาม

หากแต่ไม่เคยคิดเลยว่า นั่นเขาใช้กับใคร เขาทดลองกับใคร โน่นฝรั่ง อันหมายความว่า โครงสร้างของร่างกายนั้นต่างกัน ความใหญ่โต ความทนต่อเคมี ... มันต่างกับเรา ที่รูปร่างเล็ก กินปลาเป็นหลัก กินผักเป็นยา เมื่อไปเดินตาม เห็นฝรั่งทานแล้วได้ผล แต่กับตนเอง มันอาจจะกลายเป็นการทานยาที่เกินขนาดไป เคมีที่มากไป จนร่างกายรับไม่ไหวก็เป็นได้

ยิ่งถ้าพูดเรื่องกรรมด้วยแล้ว คนเหมือนกัน แต่ไม่มีใครมีกรรมเหมือนกัน ต่างกรรมต่างวาระ ยิ่งแล้วกันไปใหญ่ จะทำเหมือนกัน ยิ่งไม่ได้ใหญ่

ครั้นมาถึงสถานที่นี้ ยิ่งแล้วใหญ่ เพราะยิ่งใช้ตาดู บางคนก็บอกว่า ก็แค่ใบยาอะไรก็ไม่รู้ เอามาคั้น เอามาต้ม หรือ ทำเหมือนเครื่องแกง หลายคนมาทำตนแบบครูพักลักจำ รู้สูตรแล้วก็คิดที่จะไปทำเอง หรือทำขายเลยก็มี

แต่... ท่านทั้งหลายพิจารณาเถิด อย่าดูแต่ตาเลย อย่าว่าแต่เปรียบที่อื่นกับที่นี่ แล้วแตกต่างกัน สมุนไพรที่นี่ของแม่ชีเมี้ยน แม้แต่หม้อเดียวกัน ยังให้ผลแต่ละคนไม่เหมือนกันเลย

บทสรุป หลวงพ่อนิพนธ์ชี้ว่า หายไม่หาย จึงต้องพิจารณา ฟังแล้ว หากเชื่อ ก็นำไปทำ ภายนอกคนสองคนอาจจะได้สมุนไพรเหมือนกัน แต่อำนาจของสมุนไพรที่แต่ละคนได้ ขึ้นอยู่กับพฤติกรรมของคนคนนั้น ที่จะปลุกเสกให้สมุนไพรของตน กลายเป็นยักษ์เสมือนตะเกียงอาละดิน ทำตามที่ตนปรารถนา หรือจะเป็นเพียงมัมมี่ เหมือนสมุนไพรอื่นๆทั่วไป ทานสักฉันใดก็ช่วยตนไม่ได้ พูดง่ายๆ หลักของพระภูมี คนที่จะช่วยให้หาย ไม่มีเลย นอกจากการกระทำของตนเท่านั้นแล ที่นี่ท่านอาสิ ก็มีแต่ชี้นำ ถึงวิธี แต่ช่วยใครไม่ได้เลย อยากได้ อยากหาย ต้องทำเอง

ใครบอกว่า มาที่นี่ได้รับสมุนไพรเหมือนกัน เราจึงเถียงตาย แม้นแต่สมุนไพรเขียวที่ทุกคนได้รับไป หนึ่งขวดเหมือนกัน แต่ให้ผลไม่เหมือนกัน อย่างแน่นอน ก็เพราะใจแลพฤติกรรมของแต่ละคนไม่เหมือนกันนั่นเอง จึงเรียกว่า สมุนไพรมีวิญญาณ

สถานที่ที่เหมือนวัด แต่มันไม่ใช่วัด ที่นี่ไม่เหมือนวัด แต่เป็นวัดแน่นอน เพราะสอนให้ทำตามพระพุทธเจ้า ใครฟัง พิจารณาแล้วเชื่อ ทำตาม จึงได้สัมผัสอำนาจบุญของศาสนา ตามที่ตนทำได้ .... ที่นี่จึงมีคนหายโรคได้ ถามว่าใครรักษา ก็ตัวของเขาเองนั่นแหละรักษา ที่นี่จึงไม่มีหมอ เพราะใครก็ช่วยใครไม่ได้ ต้องทำเอง

ถ้าดูด้วยตา ที่นี่ก็ไม่เหมือนวัด เพราะคนทั้งหลายเขาบอกต้องมีโบสถ์ มีศาลา แต่ถ้าพิจารณาการกระทำ ที่นี่เป็นวัดแน่นอน ท่านอาสิก็สอนให้ลดกิริยา สร้างนิสัยพระพุทธเจ้า ... ที่ที่ว่าเหมือนวัด แต่มันไม่เหมือน ที่ที่บอกไม่เหมือน กับใช่ ใครเชื่อ แล้วทำ ผลจึงเกิด

ก็ที่ไหนบอกเป็นวัด เป็นที่ศํกดิ์สิทธิ์ มีบุญ ก็ลองเอามะเร็ง เอาเอดส์ไปนอนสิ ดูสิบุญของที่นั่นจะช่วยให้หายทุกข์ได้ไหม .... ถ้าไม่ได้ จะบอกว่ามีได้อย่างไร นี่แลเขาเรียกเอาเหตุเอาผล

หายโรคไม่ยาก แต่ที่ยากคือ คนเชื่อตาเชื่อใจ แม้นมาถึง ก็ไม่ทำช่วยตน มันจึงกลายเป็นเรื่องยาก ... ไม่ต้องดูมาก รับสมุนไพรก็เหมือนตลาดแตกแล้ว คนที่รักษาเอกลักษณ์ มองที่นี่เป็นวัด เป็นสถานที่ของพระพุทธเจ้ามีเพื่อลดนิสัยตน ควบคุมตนให้เงียบสงบได้ มีกี่มากน้อย แต่นั่นแหละคือทำที่จะหาย คือคนทำได้ และจะสมปรารถนาหายโรคที่ตนต้องการ