ทำไมต้องพึ่งศาสตร์สมุนไพร

หลวงพ่อนิพนธ์กล่าวว่า มนุษย์มีพรหมลิขิต เป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์รักษาคุ้มตรองตนอยู่แล้ว ไม่จำเป็นต้องมีสมุนไพร มนุษย์ก็อยู่ได้ หากแต่ศาสตร์สมุนไพร มีไว้เพื่อมนุษย์กลุ่มหนึ่งที่เบื่อหน่าย โรค และอยากปฏิบัติตนตามธรรมคำสอน ทำตนรอพระพุทธเจ้า เพื่อจะได้สัมผัสต้นอำนาจ และเข้าใกล้ศาสนามากกว่าเดิมนั่นเอง หากยุคใดเบื่อทางโลก ก็จะทำตนตามนิสัยธรรมพาตนไปมรรคผลนิพพานได้ง่ายนั่นเอง ดังนั้น คนดีของศาสนา จึงจำกัดความได้ง่ายๆว่า คือ "คนที่ปรารถนา มรรคผล นิพพาน หรือ สวรรค์ " แล้วทำตนนั่นเอง ค่อยๆทำไปตามกำลัง ผู้ที่ไม่ปรารถนา เมื่อไม่ปล่อยตนไปตามนิสัย ย่อมเป็นคนดีอย่างแน่นอน ดังนั้น จึงไม่จำเป็นเลยที่ว่า ศาสตร์อันนี้จะเป็นของดี แล้วต้องให้ทุกคนในโลกมาชื่นชอบ แล้วทำตาม ไม่จำเป็น

ความต่างของคนสองจำพวกก็คือ คนทั่วไป ดำรงอยู่ในวัฐจักร เกิด แก่ เจ็บ ตาย หากแต่คนที่มีนิสัยธรรม แม้นชาติหน้าจักไม่มีสมุนไพรให้ทาน แต่ด้วยนิสัยธรรมที่มี ก็ทำให้อยู่ในวัฐจักร เกิด แก่ แล้วก็ตาย จึงเรียกได้ว่าผุ้ทำได้ ได้มนุษย์สมบัติ คือ ความไม่มีโรค ติดไปทุกภพทุกชาติ

การที่แม่ชีเมี้ยนให้มายุยงปลุกปั่น ก็เพราะสมบัติของพระพุทธเจ้าอันนี้ ผู้ทำที่ทำได้ สามารถนำติดวิญญาณไปได้ทุกภพทุกชาตินั่นเอง

ศาสตร์อันนี้ จึงไม่จำเป็นต้องโฆษณา ไม่จำเป็นต้องป่าวประกาศชักชวน ไม่ได้ทำให้มีชื่อเสียง ให้คนแห่แหนมา ด้วยธรรมชาติของศาสตร์ ย่อมมีผู้ที่นิยมชมชอบน้อยกว่าน้อย เพราะทำยาก แต่ผู้ที่ทำได้ ก็ได้ผลตอบแทนมหาศาล

และเราก็ไม่แปลกใจว่า ทำไมทุกยุคของพระพุทธเจ้า จึงมีสาวกอย่างแน่นอน ก็คนกลุ่มนี้ที่ทำตนรอ รอการอุบัติของพระพุทธเจ้า และวันที่พวกเขาเบื่อโลก เกิด แก่ เจ็บ ตาย แล้ว ก็ถาโถมไปหาพระพุทธเจ้านั่นเอง

เมื่อพระพุทธเจ้าประกาศตน เผยแพร่คำสอน แล้วเราท่านจะรู้ว่า แท้จริงแล้ว ไม่ว่าพระพุทธเจ้า พระเจ้าองค์ใดๆ ที่คนในโลกกล่าวถึง ล้วนมาต้นตอ คำสอน อันเดียวกัน และก็คือ คนๆเดียวกันนั่นเอง ศาสนาพุทธจึงไม่ปิดกั้นคน ไม่ว่า เชื่อชาติ ศาสนาใด ทุกคนมีโอกาสเท่ากัน

ดังคำของไอส์ไตน์ ที่เคยกล่าวไว้ว่า หากศาสนาที่จะเป็นหนึ่งเดียวของคนทั้งโลก และเป็นศาสนาที่แท้จริง ศาสนานั้นก็คงเป็นศาสนาพุทธนั่นเอง