ทวนกระแส..สู่“ความไม่มีโรค”

คนทั้งโลก สอนลูกสอนหลานให้เรียนสูงๆ ให้ขยันทำงาน หาเงิน หาความร่ำรวย นั่นเรียกประสพความสำเร็จในชีวิต

หากแต่พระโคดม ผู้ที่มีความสุขมากที่สุดในโลก ทิ้งความร่ำรวย ยศศักดิ์ ลดนิสัย ตัดกิเลส จนพบโมกข์ธรรม

ก็แล้วเราท่าน คนทั้งหลายทั้งปวง บอกอยากมีสุข แต่การกระทำ สอนลูกสอนหลาน มุ่งสู่ทุกข์ เพราะสิ่งแวดล้อม ย่อมเสมือนลมแรง ผู้ใดที่มิเคยฝึกสติธรรม ย่อมพ่ายแพ้โดยง่าย ผลสุดท้าย ย่อมตกในวังวนของทุกข์ในบั้นปลายทุกตัวคน ต้นชีวิตถูกลมพัดหักโค่นลง ยิ่งสูง ยิ่งโลภ ยิ่งโกรธ ยิ่งหลง

คนทุกข์มาหาศาสนา แม้นว่าเริ่มที่อยากได้สมุนไพร ครูบาอาจารย์ สอนความรู้เรื่องศาสนา สอนให้ปฏิบัติ จึงไม่แปลก น้อยคนจะทวนกระแส มาทำ แค่สวดมนต์ ทำตนเป็นจิตอาสา ยังยาก จะให้มาปฏิบัติ ถือสัจจะฝึกตน แล้วไปสอบด้วยธุดงค์ ยากยิ่งกว่าเข็นครกเสียอีก เราจึงไม่แปลกใจ ทำไมหลวงพ่อนิพนธ์จึงมั่นใจว่า ผู้ใดทำได้ ช่วยตนได้ทุกตัวคน เพราะมันทำยาก

บทสรุป คนทั้งหลายเห็นวินัยพระภูมี ใครทำเป็นคนบ้า ไปเดินตากแดดทำไม ทรมานตนทำไม หลวงพ่อนิพนธ์ให้สติว่า ทุกคนล้วนเป็นคนบ้า แต่บ้าอะไรเท่านั้นเอง คนที่มาบ้าตามพระโคดม เดินตามรอยที่แม่ชีเมี้ยนสอน ท่านว่า “ทุกข์วันนี้ สุขวันหน้า” คนมากหลายหัวเราะเยาะ เสียเงิน เสียเวลา แต่เมื่อผลของความบ้าปรากฎ นั่นแหละเป็นบทพิสูจน์ 

ท่านว่า หัวเราะทีหลังดังกว่า เพราะผู้ที่บ้าตามพระโคดม จักมีสุข กินได้ นอนหลับ ได้ลาภอันประเสริฐ คือ “ความไม่มีโรค”