“ไม่เจอธรรม” ทำเสียเปล่า "ไม่ได้ทำธรรม” ก็มีแต่ลม

นั่งนิ่งๆ ทำใจให้สงบ แล้วทบทวนพฤติกรรมแห่งตนที่ผ่านมา ที่หลายคนบอกว่า ฉันทำบุญทำทานมาตั้งแต่อ้อนแต่ออก จำความได้ มากจนจำไม่ได้ว่า ตนเองไปวัด ไปสำนักปฏิบัติธรรม กี่วัด กี่หน นั้น... ไปทำไม เพราะอะไรจึงไป ไปแล้วทำอะไร

สมัยเรายังเล็ก วัดของเราที่จะทำให้อยากไป คือ งานวัด มีหนังกลางแปลงให้ดู มีดนตรีลูกทุ่ง ที่คอยฟังเขาคุยกัน ว่าคืนนี้เก็บค่าตั๋วกี่แสน มีขนมที่หากินไม่ได้ยามปกติ มีการแสดงที่ชอบมาก คือ อับดุล ที่มักจะจบด้วยการขายพระ

โตมาหน่อย ตรุษจีน เขาบอกว่า ต้องปิดทอง 7 วัด เพื่อนๆก็รวมกลุ่มชวนกันไป

ส่วนที่นับครั้งได้ ก็ตามแม่ไป เอาของไปถวายวัดในป่า ที่คนมักไปไม่ถึง ถนนหนทางไม่สะดวก พระจะบิณฑบาต ก็ไกลหมู่บ้านนัก

แต่ตั้งแต่จำความได้ รู้แต่ว่าไม่ว่าไปวัดใด ไม่เคยเจอเจ้าอาวาสสักครั้ง จะเห็นก็แต่พระมานั่ง พรมน้ำมนต์ รอถวายสังฆทาน เท่านั้นเอง

หลวงพ่อนิพนธ์ชี้ให้เราพิจารณา อะไรคือ สุดยอดของวัด นั่นคือ “พระธรรมคำสอน” ที่ควรไปฟัง เอามาพิจารณา แล้วปฏิบัติ เพื่อช่วยตน

ท่านจึงชี้ว่า เมื่อวัดไม่มีธรรม ที่ทำแล้วช่วยตนได้ ผลสุดท้ายจึงต้องพึ่งวัตถุพิธีกรรม ดังที่ปรากฎทุกวันนี้ โบสถ์ร้อยล้าน พระพุทธรูป ใหญ่ที่สุดในโลก พิธีสะเดาะเคราะห์ แจกตะกรุด ผ้ายันต์ ไปจนกระทั่ง เครื่องรางของขลัง เช่าพระ ใบ้หวย
ที่สำคัญยุคนี้ ชวนให้มาขออย่างเดียว กลัวไม่มา ต้องมีพระทันใจ แบบว่า ขอปุ๊บได้ปั๊บ

มันจึงไม่แปลก ที่สิ่งที่ตนทำมานั้น เมื่อยามทุกข์มาอุบัติ ไม่ว่ารูปใด หรือเป็นโรค หาผลจากสิ่งที่ทำมาช่วยตนไม่ได้เลย

บทสรุป ทำไมหลวงพ่อนิพนธ์จึงบอก ท่านไม่กลัวโรค จะเป็นโรค ไรก็ไม่กลัวหนักแค่ไหนก็ช่าง เพราะเชื่อว่า “ธรรมชนะกรรม” แลธรรมของพระภูมีที่แม่ชีเมี้ยนนำมา เป็นของจริง ผู้ใดทำได้ช่วยตนได้ ด้วยพิสูจน์มาแต่ครั้งถ้ำกระบอกแล้วนั่นเอง

นั่นคือ สิ่งที่เราท่านควรคิด การมาหาแม่ชีเมี้ยน ควรได้อะไร สมุนไพร ได้เพื่อนคุย ได้ซื้อของถูก ได้... ล้วนแล้วแต่ไร้ค่า หากแม้นปราศจากการได้ฟังธรรมจากครูบาอาจารย์ แล้วเก็บมาพิจารณา และทำเพื่อช่วยตน

ทำไมจึงเป็นเช่นนั้น เพราะสมุนไพร หรือสิ่งอื่นใด อยู่กับเรา ให้สุขเราชั่วครู่ชั่วยาม เอาติดตัวติดวิญญาณไปไม่ได้ นั่นเอง

น่าเสียดาย จิตอาสาหลายคน หลงทาง เอาแต่ทาน คือการสละแรงกาย ผลทานนั้นกินแป๊บเดียวก็หมด ผลแห่งธรรมต่างหาก ที่ถ้าผู้ใดทำจนเป็นนิสัย สร้างผลบุญแก่ตน ติดวิญญาณ กินไปทุกภพทุกชาติไม่มีหมด จึงไม่ฟังคำสอนของท่านอาสิ เพื่อเก็บมาทำช่วยตน พอใจกับทานที่ตนทำ และคิดว่าดีแล้ว พอแล้ว

จึงอยากยกคำเตือนสติของหลวงพ่อนิพนธ์ที่ว่า “มาวัด มาฟังธรรม มาฝึกปฏิบัติ เอาไปช่วยตน” นอกนั้นเป็นของแถม

ถ้าไปแล้ว “ไม่เจอธรรม” ไปเสียเปล่า ยิ่ง”ไม่ได้ทำธรรม” บุญทานที่นั่งรอ ก็มีแต่ลม