ศาสนาพุทธ ท่านอาสิชี้ให้เห็นว่า ผลแห่งการกระทำใดๆ จะมากน้อย ก็ขึ้นอยู่กับความบริสุทธิ์ของผู้ทำเป็นสำคัญ
ความบริสุทธิ์ที่ว่า นั่นคือ กาย วาจา ใจ อันจะเป็นตัวบ่งบอกถึงคุณสมบัติ ของผู้ทำ แลผลที่จะย้อนกลับมายังตนนั่นเอง
หลวงพ่อนิพนธ์ มักจะยกตัวอย่าง ครั้งพระโคดมออกธุดงค์ ไปยังเมืองหนึ่ง แลปักกลดใกล้กับตัวเมือง ที่มีเพียงแต่บ้านสองตายาย
ข่าวถึงพระราชา และตายาย ทั้งสองฝ่ายก็ปรารถนามาใส่บาตรพระโคดม
หากแต่พระโคดม ฉันแต่ข้ามถ้วยแกงขันของสองตายาย ไม่แม้นแต่แลของพระราชาสักนิด จนพระราชาทนไม่ไหว แต่ก็รอจนฉันเสร็จ จึงเข้าไปทูลถาม
พระโคดม ก็ทรงถามพระราชาว่า ส่วนใดของโภชนาอาหารที่นำมา ที่พระราชาได้กระทำบ้าง คำตอบคือ ไม่มีเลย แล้วจะเอาผลอะไรที่จะย้อนคืนกลับไปหาพระราชาบ้างเล่า ฉันหรือไม่ฉัน พระราชาก็ไม่เกิดผลแต่อย่างใด
แลผลของสองตายาย ที่ตั้งใจร่วมกันทำมาถวาย ถึงพร้อม ด้วย กาย วาจา ใจ แม้นจะดูว่าเป็นของเล็กน้อย แต่ก็บริสุทธิ์ ด้วยการกระทำที่ถึงพร้อม ผลที่จะย้อนกลับไปยังตายาย ก็มหาศาลสุดประมาณ
บทสรุป หลวงพ่อนิพนธ์มักยกคำสอนของแม่ชีเมี้ยนให้พิจารณาเสมอว่า คนทั้งหลายมากาย มักจะปรามาสทาน โดยเฉพาะของพุทธศาสนา ทำไปไม่มีผลบ้างหล่ะ ทำไปเสียเปล่าบ้างหล่ะ หากแต่ความจริง คนเหล่านั้นทำด้วยไม่รู้ ผลของการทำจึงไม่บริสุทธิ์ ตัวกระทำที่ย้อนกลับมา จึงด้อยค่าลง หรือ หาผลตอบแทนได้น้อยนิด
เมื่อไม่รู้ก็ทำไม่ถูก นี่แลทำไมเราจึงต้องไปหาผู้ปฏิบัติ เพื่อทำให้ถูก เพื่อยังผลแห่งการกระทำให้ถึงพร้อม เมื่อฟัง พิจารณา เชื่อ แล้วทำตาม ทำถูก ผลถูกย่อมเกิด แล้วดูผล จะได้ไม่สงสัยว่าทำไม คนโบราณทุกยุคทุกสมัย จึงสอนลูกหลานให้ทำบุญ และทำทาน
สมุนไพรก็เฉกเช่นกัน ผลจะเกิดมหาศาล ย่อมต้องบริสุทธิ์ทั้งผู้ให้แลผู้รับ อุปมา น้ำใสสะอาด ภาชนะก็ควรที่จะสะอาดเช่นกัน จึงเป็นน้ำที่ใช้ดื่มกินได้ หากสิ่งหนึ่งประการใดสกปรก การกระทำของอีกฝ่ายก็เสียผล
