ของดี

นิสัยของคนไทย ที่ไหนเขาว่าดี ก็ดั้นด้นไป แล้วก็เป็นธรรมดา อยากได้ของดี มาเป็นของตน

ที่ไหนเขาว่าศักดิ์สิทธิ์ แลครั้นไปถึง ก็มองสอดส่องหาวัตถุมงคล เช่ามา จะถูกแพง ก็ว่ากันไปตามฐานะที่เอื้อมถึง

แลหากจะพูดถึง พระ ที่คนทั้งหลายเชื่อว่าศํกดิ์สิทธิ์ มีพุทธคุณมากมาย อย่างพระสมเด็จ ที่ทุกคนหมายปองอยากจะมีไว้ ด้วยฟังสรรพคุณมามากมายไม่รู้จบ

คำถามที่คนทั้งหลาย อาจไม่เคยคิด แต่ก็ควรจะคิด สิ่งศักดิ์สิทธิ์ สิ่งมงคล นั้นศักดิ์สิทธิื มงคล ด้วยเหตุใด

หลวงพ่อนิพนธ์ชี้ให้เห็นว่า ก็ด้วย "การให้ โดยไม่หวังผลตอบแทน" นั่นเอง

คงไม่ต่างอะไรกับ สิ่งที่พ่อแม่ให้ลูก ทำไมมันเป็นคุณมหาศาล ฉันใดก็ฉันนั้น

เมื่อเคล็ดอันนี้ถูกลบเลือน หรือบิดเบือน กลายเป็นราคาค่างวด ความมงคล หรือศักดิ์สิทธิ์ จึงเลือนหายไป

ภาพอันนี้ปรากฎชัดในยุคนี้ เมื่อย้อนไปยังถ้ำกระบอก ที่สรรพคุณของสมุนไพรที่เกิดจากการให้ด้วยไม่หวังผลตอบแทน ของพระในยุค ๒๕๐๑ ถึง ๒๕๐๙ จนทั้งโลกต้องยอมรับ แลส่งผลให้ได้รับรางวัลแมกไซไซต่อมา

ครั้นเกิดการเปลี่ยนแปลง มาเป็นต้องมีค่าใช้จ่าย สรรพคุณของสมุนไพรก็เสื่อมลงทันตาเห็น

ภาพที่คนปัจจุบันเห็นแลมีมากมายที่เอาไปเลียนแบบ ด้วยเชื่อว่าเป็นเช่นนั้น ไม่ว่าจะเป็นวิดีโอ นั่นคือ การรักษายาเสพติด คือการทานยาตัด แล้วต้องทานน้ำตามเยอะๆ แล้วอาเจียนพุ่งเป็นสาย ที่หลายคนติดตา หากความจริง การทานยาตัดในยุคต้นๆ หาใช่แบบนี้ไม่

ภาพดังกล่าวจึงเกิดจากสรรพคุณที่ด้อยลง แล้วพยายามทำให้เกิดอาเจียน จึงต้องทานน้ำเข้าไปปริมาณมากๆ หลายคนที่เลียนแบบไม่รู้ ก็คิดว่าใช่ บางวัดที่เอาไปทำ จึงปรากฎเป็นข่าว ทำให้คนป่วยถึงกับอาเจียนเป็นเลือดเลยก็เคยปรากฎ

หลวงพ่อนิพนธ์จึงมักชี้ให้เห็นว่า นี่เองทำไมที่นี่จึงมีกฎกติกา หรือวินัยแบบนี้ ทำไมต้องเป็นจิตอาสา ทำไมจึงชักชวนคนให้มีนิสัยพระเวสสันดร หิ้วมะกรูดลูก มะพร้าวลูก มาให้ ช่วยกันทำ แล้วก็แบ่งกันทาน

บทสรุป ตำนานของถ้ำกระบอก ก่อนปี ๒๕๑๐ จึงถูกกลบ ไม่ให้ใครรู้ ไม่มีใครเอ่ยถึงหลวงพ่อนิพนธ์ ที่เป็นหนึ่งในสามของตำนานถ้ำกระบอกยุคต้นๆ แลก็เฉกเช่นกัน ไม่มีใครพูด ใครบอกว่า พระสมเด็จที่ศักดิ์สิทธิ์นั้น พระท่านให้ ท่านแจกฟรี จึงมีสรรพคุณ เมื่อบิดเบือน แต่แอบอ้างสรรคุณในอดีต ทั้งที่ปัจจุบัน มันเสื่อมไปด้วยการกระทำแล้ว มันจึงกลายเป็น "พุทธพาณิชย์" เป็นไปด้วยความโลภ มันจะศักดิ์สิทธิ์ได้โดยวิธีใด

จึงอย่าแปลกใจเลย สถานปฏิบัติธรรมแม่ชีเมี้ยนกรุณา ที่หลวงพ่อนิพนธ์ตั้งขึ้น จึงไม่มีสิ่งอื่นใดที่ให้ชื่นชม เหมือนวัดอื่นทั่วไป ไม่มีโบสถ์ ศาลา สวยงาม ไม่มีมหรสพ เพื่อดึงดูดคนมา เพราะต้องการผู้มีปัญญา มองเห็นว่า วัดของท่่านมีสิ่งศักดิ์สิทธิ์ มีมงคล ด้วยมี "ธรรมคำสอน" ใครมาฟัง พิจารณา เชื่อ แล้วทำตาม ช่วยตนได้ เป็นมงคลคุ้มครองชีวิตตนได้ นั่นเอง

ไม่ต้องใช้คำโฆษณากล่าวอ้าง สิ่งศักดิ์สิทธิ์ หากแต่ใครมาปฏิบัติ ทำได้ ความปรารถนาหายโรค ย่อมเป็นไปได้ อันเป็นเครื่องยืนยัน "ทำถูก ผลถูกย่อมเกิด" หากแต่อยากได้ อยากช่วยตน ต้องทำเอง จะมานั่งอ้อนวอน ขอพร มีพระทันใจ สมหวัง ดลบันดาล นั้นไม่ใช่

เราจึงกล้าท้าทาย ไหนว่าเป็นเอดส์ไม่หาย ไหนว่าเป็นมะเร็งต้องตาย อยู่ได้สามเดือน หกเดือน ลองไปวางสัจจะบวชสามปี แล้วปฏิบัติ ดูสิจะตายไหม แลก็เช่นกัน ที่ไหนที่ว่าแน่ ว่าศักดิ์สิทธิ์ หรือมียาดี ก็ลองเอาไปรักษา ช่วยดู แล้วดูสิจะรอดไหม ว่าแต่... จะมีคนที่เป็นโรคกล้าไหมเท่านั้นเอง คงยาก เพราะกรรมมันบังตา บังใจ รอแต่ยารักษา รอแต่สิ่งศักดิ์สิทธิ์ เหาะลงมา เคาะกบาลแล้วหายเลย ... นั่นฝันที่ไม่มีทางจะเป็นจริง

ก็โลกนี้เขาบอก "ของดี ราคาต้องแพง" ก็พาลเชื่อ ว่า "ยาแพง ต้องดี" บ้างหล่ะ "บริจาคเยอะๆ แล้วดี" บ้างหล่ะ ไม่ย้อนนึกเลยว่า แล้วเจ้าชาย สละสมบัติ ทิ้งทุกอย่าง มาทำให้ ด้วยมือตน ทำไม ....

แลก็ไม่แปลกเลยว่า ณ.วันนี้ จะมีใครพูดถึง แม่ชีเมี้ยน ว่าคำสอนของท่าน "สอนอะไร อย่างไร" เอาแต่สมุนไพรเท่านั้นเอง

ที่กล่าวมิใช่ว่าผู้หนึ่งผู้ใด หากแต่อยากชี้ว่า "จะเชื่อสิ่งใด ต้องดูผล"