สุข

คนทั้งหลายอวยพรให้มีสุข แลตนก็อยากมีสุข

น่าพิจารณาว่า แล้วสุขอยู่ตรงไหน สุขที่พึงมีไขว้คว้าให้ได้มาสร้างสุขจริงๆ หรือแค่สุขวันนี้ทุกข์วันหน้า

สุขที่แท้ แม่ชีเมี้ยนชี้ว่า คือสุขของวิญญาณ เพราะสิ่งที่ต้องรับจากผลการกระทำนั่นคือวิญญาณ

หลวงพ่อนิพนธ์จึงให้พิจารณา วิญญาณออกจากร่างผู้ใด จะเฆี่ยนตีสักฉันใด หาความรู้สึกมีไม่

เราท่านจึงมีหน้าที่รับผิดชอบวิญญาณของตนเป็นสำคัญ จะทำสิ่งใด พึงต้องดูผลที่เกิดกับวิญญาณ

สุขของวิญญาณจะได้มา ย่อมต้องสร้างสุขให้ผู้อื่นเสียก่อน ผลคือวิญญาณสุข กินได้ นอนหลับ

บทสรุป จะมาหาสุข เดินเลยมนุษย์และสัตว์ไม่ได้เลย นี่แลอยากหาบุญ หาทาน ศาสนาจึงลากคนทุกข์มารวมกัน เป็นเนื้อนาบุญ จะทำมากน้อยตามติปัญญา กำลังที่ตนมี

อยากสุข แต่ไม่คิดให้สุขผู้ใดเลย สุขที่มีก็เพียงสุขประคอง จะประคองได้นานสักเท่าไร เมื่อทุกข์มา โรคเบียดเบียน สุขประคองที่ตนมีให้สุขไม่ได้แล้ว

นี่แลทำไมศาสนาสอนให้เราทำ ถ้าไม่ทำจะมีสุขใดย้อนมาหาตนเล่า