สิ่งเล็กๆ

หลักธรรมของพระภูมีที่แม่ชีเมี้ยนนำมา หลวงพ่อนิพนธ์มักชี้ให้เห็นลักษณะประการหนึ่งนั่นคือ มองจากสิ่งเล็กๆ

สิ่งนี้เป็นที่มาของหลัก "ตนพึ่งตน"

ดังนั้น ทุกคนจึงมีความสามารถ มีปัจจัยในการปฏิบัติธรรมที่เหมือนกัน หรือ เท่าทียมกัน

นั่นคือ นิสัย ที่มีอยู่ในตัวตนของเราท่าน

ภาพที่จะไม่เห็นเสมอเช่นวัดทั่วไป นั่นคือ การบอกบุญให้เศรษฐี ใช้ทรัพย์ของตนมาบริจาค หากแต่กลับเป็นการบอกให้คนทุกคนนำมา คนละเล็กละน้อย เรียกว่า ไม่เบียดเบียนผู้หนึ่งผู้ใด หรือ กลุ่มหนึ่งกลุ่มใด จนเกินไป

หลวงพ่อนิพนธ์จึงมักสอนเสมอว่า อุปมาปลูกต้นมะม่วง หากเราท่านปรารถนากินมะม่วงต้นนั้นแล้วไซร้ ก็ควรมีส่วนร่วมในทางหนึ่งทางใดในการโตขึ้นมาของมะม่วงนั้น

เมื่อมะม่วงออกผล เราท่านไปเด็ดก็จักไม่มีหนี้

นี่แหละสิ่งเล็กๆที่ศาสน์ให้ความสำคัญ คือ นิสัย

เมื่อคุณสมบัติที่ฟ้าดินกำหนด แลมองอยู่ ในการประสพผลแห่งตน นั่นคือ ความกตัญญู

ไม่ว่าผู้ใดที่มีธรรม จึงต้องมีนิสัยที่ไม่เบียดเบียนผู้อื่นจนเกินไป จะมีก็เพียงเบียดเบียนเฉพาะหน้า

กระนั้นก็ตาม เพื่อไม่ให้เป็นหนี้ แลเสียซึ่งกตัญญูสมบัติ จึงต้องหาทางคืนให้ อุปมารดต้นมะม่วง

เรื่องที่หลวงพ่อนิพนธ์มักหยิบยกให้ฟัง ครั้งพุทธกาล เมื่อพระพุทธเจ้าเสด็จไป ณ.ที่ใด แลพักปักกลด สิ่งหนึ่งที่จะพึงทำ ก็คือ ทำพื้นที่ที่ทรงปักกลด ให้เรียบ ถอนหญ้า แลดูน่านั่ง ประการหนึ่ง

แลในย่ามก็จะมีเมล็ดผลไม้ที่ทรงทานเก็บไว้ ไป ณ.แห่งหนตำบลใด ก็จะทรงฝังเมล็ดนั้นไว้

หากผ่านไปยังที่ที่ชาวนาปลูกข้าว เมื่อข้าวนั้นสุกเต็มที่ ท่านก็จักทรงเกี่ยวข้าววางไว้

วันรุ่งขึ้น ท่านจึงเดินไปบิณฑบาต ขอข้าวมาประทังมื้อหนึ่ง

ใครที่มองว่า สิ่งเล็กๆที่หลวงพ่อนิพนธ์สอนไม่สำคัญ ไม่สน ไม่ทำ ... คำบอกกล่าวว่า ผู้ใดเห็นช้อนตกหล่นให้หยิบไปล้างนำกลับมาคืน เป็นเรื่องเล็ก ไร้ค่า ไร้สาระ ไม่สน ไม่ทำ

หากแต่สิ่งเล็กๆเช่นนี้ อาทิ การเก็บช้อน การหิ้วพริกไทยมาขีดหนึ่ง หิ้วมะพร้าวมา ทลายหนึ่ง นี่แหละคือจุดเริ่มของคุณสมบัติที่ยิ่งใหญ่ เริ่มจากไม่เบียดเบียนใครจนเกินไป แลจะกลายเป็นความกตัญญู ที่เป็นคุณสมบัติสำคัญในการทานสมุนไพร

ฤากตัญญูของเราท่าน จะรอที่จะเอาเงินไปฟาด ... ดั่งที่ทำกับวัดอื่นๆ ... จะมาทำ ณ.ที่นี้ คงยาก นับวันมีแต่ประตูนี้จะถูกปิดลง

ไม่ต้องแปลกใจ ยิ่งวันยิ่งเห็น ทุกอย่างฟรีหมด

หากถึงวันนั้น กิจกรรมยังดำรงอยู่ได้ นั่นคือสมาชิกส่วนใหญ่ร่วมแรงร่วมใจ ในการดูแล และธำรงไว้

เศรษฐีจะมาใช้เงิน อวดร่ำอวดรวย โดยไม่ทำนิสัยอันใดเลย ... ในแผ่นดินนี้ คงไม่มีโอกาส

บุญ จึงเกิดด้วยสติ แล้วสร้างพฤติกรรมที่ดูเล็กๆ มีสติควบคุมตนให้สงบ ให้ไม่โกรธ ให้ไม่เบียดเบียนผู้อื่นจนเกินไป ให้เมตตาเขาเสมือนเมตตาเรา

ไม่มีหรอกบุญมาด้วยเงิน .. มิฉะนั้น พระโคดมไม่ต้องทิ้งบัลลังค์ เปิดท้องพระคลังซื้อเลยดีกว่า

เปลี่ยนจากบุญที่ทำด้วยเงินไปสร้างโบสถ์สร้างวิหาร มาทำบุญด้วยสิ่งเล็กๆ เก็บขวดน้ำ ไว้ใส่สมุนไพร ให้คนทุกข์ ... แล้วมาดูผลว่า ด้วยสติที่หลวงพ่อนิพนธ์ให้นี้ บุญจากสิ่งเล็กๆ จะให้ผลเช่นไร

ถามตนซิ สิ่งเล็กๆ เหล่านี้ที่หลวงพ่อนิพนธ์สอน เราท่านทำแล้วหรือยัง ... ไม่เชื่อหมอ มาหาหมอทำไม ไม่ทำตามคำสอน ... การมาก็ไร้ค่า