บุญล้างบาป

หลักของพระภูมีที่หลวงพ่อนิพนธ์นำมาสอน นั่นคือ สมุนไพรล้างโรค บุญล้างกรรม หรือ บุญล้างบาป

วิทยากรมักเน้นเสมอว่า การจะช่วยตนนั้น ต้องอาศัยทั้งสองขา จึงจักประสพความสำเร็จ

หลายคนเมื่อได้ยินได้ฟัง ก็พาลคิดไปเลยว่า หากใช้กระบวนการครบทั้งสองแล้วนั้น ย่อมหมายความว่า การฟื้นฟูของตน จะราบรื่น ไม่มีอะไรมาแผ่วพาน เสมือนโรยด้วยกลีบกุหลาบ

แต่เมื่อประสพพบความจริง การเลือกหนทางนี้ ต้องผ่านวิบากกรรมมากหลาย ต้องทนเจ็บ ทนปวด ทนร้อน ทนหนาว ทนคัน ...

บางคนจึงมีคำถามว่า ก็ในเมื่อทำบุญล้างบาปแล้วทำไมต้องมาทนอย่างนี้อีก

หลวงพ่อนิพนธ์จึงยกคำสอนที่แม่ชีเมี้ยน เล่าพุทธประวัติให้ฟัง ครั้งอดีตที่พระพุทธเจ้าทุกพระองค์ เสด็จไปโปรดและหาสาวก

ก็พระพุทธเจ้าเป็นต้นบุญ มีบุญญาธิการมหาศาล แล้วทำไมจึงเกิดอาการปวด อาการเจ็บเข่า เจ็บข้อ ทำไมบาปน้อยเพียงนี้ บุญของท่านจึงล้างไม่ได้

แม่ชีเมี้ยนจึงทรงชี้ให้เห็นว่า เมื่อพระพุทธเจ้าเดินไปที่ใด ก็ต้องเหยียบสรรพสัตว์ที่อาศัยอยู่ใต้ใบไม้บ้าง มองไม่เห็นบ้าง เหมือนคนทั่วไป สัตว์บางตัวก็อโหสิกรรมให้ บางตัวก็ไม่ยอม นั่นเองจึงเป็นเหตุให้ทำไม แม้นแต่พระพุทธเจ้าจึงยังต้องเจ็บ ต้องปวด ต้องเมื่อย ใช้กรรมที่สัตว์เหล่านั้นไม่อโหสิกรรมนั่นเอง

เกร็ดอันนี้ ทำให้เราท่านรู้ได้ว่า หากพระพุทธเจ้าถือศีล ห้ามฆ่าสัตว์ ท่านก็ไม่มีวันสำเร็จเป็นพระพุทธเจ้า เพราะทำไม่ได้

แลด้วยเหตุนี้เอง ทำให้เมื่อครั้งจะดับขันธ์เพื่อปรินิพพาน แม่ชีเมี้ยนจึงตรัสว่า ก็ต้องทรงใช้กรรมเป็นครั้งสุดท้าย ด้วยการอาเจียนเป็นพระโลหิด ... อันเป็นที่มาที่พราหมณ์มันมั่ว แล้วแปลงสาร เป็นพระพุทธเจ้าทรงประชวร ต้องอาศัยหมอชีวก

เสมือนเป็นนัยว่า พระพุทธเจ้าที่ว่าเป็นที่สุดของโลก แต่ก็ยังต้องพึ่งพราหมณ์ มาช่วยรักษา .... ซึ่งเป็นไปไม่ได้เลย เพราะหลักของพระภูมีคือหลักตนพึ่งตน และพระพุทธเจ้าเป็นสัญลักษณ์แห่งบุญ ย่อมไม่ตกอยู่ในความเจ็บด้วยโรคอย่างแน่นอน .. เพราะแค่โรคยังผ่านไม่ได้ ... ยังอยู่ในวัฐจักรแห่งโลก คือ ความเจ็บ จะไปนิพพานได้อย่่างไร

แม่ชีเมี้ยนจึงชี้ให้เห็นว่า พระพุทธเจ้าแลสาวก จะไม่ตกอยู่ในความเจ็บเยี่ยงนั้นหรอก

นี่เองจึงเป็นเหตุว่า ทำไมหนทางการฟื้นฟูตนของเราท่าน จึงยังต้องเจ็บ ต้องปวด และต้องอาศัยขันติอดทน .. ก็กรรมที่เราท่านทำมา เจ้ากรรมนายเวรเขาไม่ยอม ส่วนที่ลดได้ล้างได้ ก็อาศัยทำบุญแล้วจึงกล่าวอุทิศ เหมือนที่วิทยากรนำให้เราท่านทำนั่นเอง

ผลจะเป็นเครื่องชี้ หลวงพ่อนิพนธ์จึงสอนเสมอว่า ระยะทางพิสูจน์กำลังม้า ฉันใดก็ฉันนั้น ผลแห่งการกระทำ ก็เป็นข้อพิสูจน์ว่า การกระทำ ความเชื่อ ที่เราท่านศรัทธาแล้วทำตาม ถูกหรือผิด ... ถ้าผลผิดที่เกิดกับตนเกิดขึ้นแล้ว โรคมันเกาะกินแล้ว ... จะบอกได้อย่างไรว่า หนทางที่เดินที่ทำอยู่ มันเป็นบุญ

บทสรุป หลวงพ่อนิพนธ์จึงสอนให้เราท่านฝึกความอดทน ด้วยการบังคับให้มานั่งสวดมนต์ นั่งฟัง รักษาอาการสงบ เมื่อถึงสภาวะคับ่ขัน อาการรุมเร้า ก็จะเป็นเพียงแต่กาย ส่วนใจนั้นไม่กระวนกระวาย ตกต่ำไปกับอาการที่เกิด มีสติ แลใช้ขันติ อดทน ใช้กรรม จนผ่านอาการนั้นๆได้

อย่าหวังว่าจะผ่านโดยไม่มีอาการอะไรเลย ... แลก็อย่ากลัวจนเกินไป เพราะสิ่งที่เราจะเผชิญ ก็ถูกลดทอน ทั้งด้วยสมุนไพร แลด้วยบุญที่ทำมา

วิทยากร อ.อร่าม จึงมักเปรียบเปรยให้ฟังว่า เสมือนเราท่านทำผิด ต้องรับโทษ หากแต่โทษที่จะรับ จากประหารชีวิต ก็เหลือแค่จำคุกไม่นาน จากปวดมะเร็งจนตาย ก็ทนปวดสักสามเดือนหกเดือน จากจำคุกตลอดชีวิต เป็นอัมพฤกต์ อัมพาต ก็ทนเจ็บ ทนปวด สัก หกเดือน ... ปีนึง

ประเภทที่จะไม่รับโทษอะไรเลย ... ที่นี่ไม่มี ...