ศาลารักษาโรค แนวทางการรักษาด้วยสมุนไพรควบคู่ไปกับธรรมะ เผยแพร่กิจกรรมของมูลนิธิไทยกรุณา และให้ความรู้ด้านสมุนไพรรักษาโรค
วันจันทร์ที่ 20 เมษายน พ.ศ. 2558
สามพี่น้อง
สมาชิกท่านหนึ่ง ครอบครัวเรียกว่าเป็นผู้ที่มีความรู้ดี ทั้งตัวเองและพี่น้อง ก็จบปริญญาทั้งหมดทั้งสิ้น แลก็มีฐานะมั่นคง
ด้วยความเป็นคนมีฐานะ มีการงานที่ดี นั่นก็หมายความว่า เป็นลูกค้าชั้นดีของโรงพยาบาล .. เข้าออกโรงพยาบาล จนได้สิทธิ์พิเศษ ขนาดที่ว่า โรงพยาบาลอนุญาตให้เป็นคนไข้พิเศษสามารถลัดคิว เรียกว่า มาปุ๊บ ก็พบหมดได้ทันที ไม่ต้องรอ
ผ่านไปหลายสิบปี หมดเงินไปกับโรงพยาบาลก็มากโข ท้ายที่สุด ร่างกายของเธอก็วิกฤต โรครุมเร้าหลายโรค หมอก็ช่วยไม่ไหว จนมีพรรคพวกแนะนำให้มาหาหลวงพ่อนิพนธ์
เมื่อทางการแพทย์หมดทาง ไม่ว่าแผนไหน โรงพยาบาลไหน ทั้งรัฐ ทั้งเอกชนที่ว่าดี เรียกว่า ไปเยี่ยมมาหมด สุดทาง ก็มาลองสมุนไพรของพระภูมีที่แม่ชีเมี้ยนนำมา
ด่านสำคัญไม่ใช่ความคิด ความเชื่อมั่นของตน หากแต่เป็นพี่และน้อง ที่คัดค้านหัวชนฝา ... สรุป มีงบ้าไปแล้ว
ผ่านไปหลายปี ผลการตรวจร่างกายล่าสุดของเธอ ผ่านทุกโรค คงเหลือแต่ค่าบางค่าที่ยังสูงอยู่นิดหน่อย
เมื่อตัวเองประสพผล เห็นพี่สาวที่ปัจจุบัน ต้องเข้าออกโรงพยาบาล และน้องชาย ที่วันนี้ หลังจากเริ่มรักษาอาการอัมพฤกษ์มานาน จนวันนี้ กลายเป็นอัมพาตเต็มตัว ไม่สามารถขยับส่วนไหนของร่างกายได้อีก
เธอนำสมุนไพรไปให้พี่สาว ที่ยังมีทางเลือก ผลคือ ยาอะไรวะ ทั้งกลิ่น ทั้งรสชาด ไม่น่าทาน แถมยังทานยากอีก พี่สาวเธอปฏิเสธ ในขณะเดียวกัน นำสมุนไพรให้ภรรยาน้องชาย ป้อนน้องชาย ที่หมดทางเลือก นอนนิ่งๆ
ผ่านไปสามเดือน มาวันนี้ น้องชายเริ่มขยับนิ้วและมือได้
เราเล่าภาพอันนี้ เพื่อชี้ให้เห็นว่า ความอยากกับความจริง คนละเรื่อง
หลวงพ่อนิพนธ์จึงสอนเสมอ สมุนไพรเป็นไก่รองบ่อน ... หากจะช่วยคนที่เราท่านรัก ช่วงเวลาที่ดีที่สุด นั่นคือ ตอนฝาโลงเริ่มแย้มนั่นเอง ...
เพราะหากคนยังมีหวัง ทางเลือกนี้น้อยคนนักจะเลือก
บทสรุปที่อยากชี้ให้เห็น ทำไมต้องรอฝาโลงแย้ม ... ทำตั้งแต่ยังมีกำลัง มีความสามารถ งานยากก็จะเป็นงานง่าย ขืนรอตอนนั้น ไม่รู้กู้ทันหรือเปล่า
แลอย่าเที่ยวไปแนะนำคนนั้น คนนี้ เพราะเห็นผลกับตน ... เดี๊ยวจะกระเด๊งกลับมา โดนด่าอีกต่างหาก ... ยิ่งกว่าคุยเรื่องการเมืองต่างขั้วอีก ..
วันนี้ของน้องชาย เลิกยาโรงพยาบาล แลรับสมุนไพรพระภูมีที่แม่ชีเมี้ยนนำมาหมดใจ ...
แต่ก็ไม่รู้ว่ากู้ได้ระดับไหน ... อย่างน้อยก็มาถูกทาง ...