ปรับเข้ารูปอีกนิด

ความอึดอัดประการหนึ่งที่หลวงพ่อนิพนธ์มีมาตลอด นั่นคือ การที่ต้องร้องขอให้ช่วย เพราะรูปรอยของพระพุทธศาสนา การดำเนินกิจกรรมที่พระภูมีใช้ อาศัยรูปแบบของโรงทาน

หากแต่ความพร้อมยังไม่มี ก็ต้องพึ่งพาอาศัย การขายของเพื่อเป็นรายได้ส่วนหนึ่ง มาช่วย รวมทั้ง การบริจาคค่าที่จอดรถ หรือ ห้องน้ำ .. อะไรประมาณนี้บ้าง นับตั้งแต่อดีต

ซึ่งก็เป็นธรรมดาที่ต้องมีเสียงสะท้อนกลับมา ...

หลวงพ่อนิพนธ์จึงพยายามที่จะเลิก แล้วปรับให้เข้ารูปรอย ซึ่งนั่นหมายถึง ค่าใช้จ่ายทั้งหมด ท่านต้องแบกรับภาระไว้แต่ผู้เดียว

วันนี้ เราท่านจึงไม่เห็นการบริจาคค่าที่จอดรถ ... ไม่มีการเปิดให้บริจาคช่วยซื้อสมุนไพร แลที่กำลังจะเห็นนั่นคือ การขายของจะพยายามให้ลดลง

วันนี้ หลวงพ่อนิพนธ์จึงให้ตั้งซุ้มแจกทาน โดยจะมีการจัดแจกอาหาร อาทิ ราดหน้า หรือ แล้วแต่ แจกให้แก่ผู้ขัดสน ทานฟรี

แลถ้าเป็นไปได้ ก็จะพยายามให้ทุกสิ่งอย่างฟรีทั้งหมด ...

ส่วนจะอยู่ได้นานขนาดไหน .. ก็แล้วแต่ความอึดของหลวงพ่อนิพนธ์ เพราะสถานที่นี้ไม่ได้รับการเหลียวแลจากหน่วยงานใด หรือจากภาครัฐ

แลหากไม่ได้รับการสนับสนุนจากสมาชิก ในการช่วยกันนำสมุนไพรมาด้วย กิจกรรมก็คงจบเร็วอีกหน่อย เพราะคงไม่มีการย้อนกลับไปรับบริจาคอีก ...

บทสรุป ทำได้แค่ไหนก็แค่นั้น ... ทำไม่ไหวก็ปิด

บทสรุป รูปแบบที่หลวงพ่อนิพนธ์ปรารถนา แลเป็นของพระภูมี นั่นคือ สมาชิกส่วนใหญ่ต้องรับผิดชอบ สิ่งที่จะนำมาใช้ในการดำเนินกิจกรรม โดยไม่มุ่งหวังความช่วยเหลือจากภาคส่วนอื่น นั่นคือ อยู่ได้กลุ่มของพวกเรากันเอง โดยมีโรงทานเป็นศูนย์กลาง ไม่มีการรับบริจาคเงิน แลคนที่มาก็ไม่ต้องใช้เงิน

อันเป็นการแสดงเอกลักษณ์ "เมตตาธรรม ค้ำจุนโลก"