สตรีเหล็ก

คนไข้เมื่อเจอคำขู่ จากสิ่งต่างๆ รอบตัว ทำให้อาการที่เป็นแม้ยังไม่หนักหนา แต่ใจก็หดหู่ จนแทบสลายไปเสียแล้ว

หลายครั้งที่ได้ยินว่า เมื่อคนทราบว่าตนเองเป็นมะเร็ง ก็หมดอาลัยตายอยาก ยิ่งเมื่อต้องหมดเงินไปกับการรักษา และประสพสภาพที่เลวร้าย ทำให้บางคนคิดเลยไปว่า ตัวเองเป็นคนไร้ค่า ไปเสียแล้ว

ผู้หญิงคนหนึ่ง ป่วยด้วยโรคมะเร็งปอด ดีที่สามีเป็นข้าราชการ ก็อาศัยโรงพยาบาลรัฐรักษาตัวเรื่อยมา จนวันหนึ่ง หมอก็แนะนำให้ทำการผ่าตัดปอดข้างที่เป็นมะเร็งออกเสีย

ปอดของเธอ ก็จากเธอไป พร้อมกับสามีที่มาเสียไปในช่วงเวลาเดียวกัน

สภาพความเป็นอยู่จึงลำบากอย่างยิ่ง จึงกลับมาอาศัยกับแม่ที่บ้านเกิด รอวัน ตามคำของหมอ ที่กล่าวว่า คนไข้ที่ผ่าตัดปอดแล้ว ก็คงอยู่ได้อีกระยะหนึ่ง

ความโชคดี ที่บ้านเกิดของเธอ อยู่ใกล้กับสวนสมุนไพรของหลวงพ่อนิพนธ์ และเป็นจังหวะเดียวกับหลวงพ่อนิพนธ์ได้เปิดรับรักษาขึ้น ณ ที่นั้น

เธอจึงไปกับเขาด้วย และได้รับคำชี้แนะจากพระว่า ลำพังการทานสมุนไพรอย่างเดียว คงหยุดอาการของโยมได้ยาก น่าจะหาตัวกระทำที่ดีมาช่วยเกื้อหนุน

พระจึงแนะนำเธอให้มาช่วยกิจกรรม กลายเป็นจุดเริ่มกิจกรรมการเด็ดใบยาเขียว นับตั้งแต่นั้นมา

คำของเพื่อนบ้านลอยมาเข้าหูเสมอว่า "เดินยังไม่ค่อยจะไหว ยังเสือกโง่ไปให้เขาหลอกใช้อีก"

เธอก็มานะทำ และทานสมุนไพร จนเวลาล่วงไปเป็นปี ก็ยังพอมีแรงทำอยู่

ครบวาระ เธอก็ไปตรวจสุขภาพที่ ร.พ. ใหญ่ของรัฐที่กรุงเทพฯ ตามหมอนัด ก็ได้คำทักทายจากหมอว่า เก่งน่ะ ที่เดินขึ้นชั้นสองไหว ในขณะที่คนไข้รุ่นเดียวกับเธอ ตายไปหมดแล้ว

เธอก็ทำกิจกรรมไปเรื่อยๆ จนอาการเหนื่อยของเธอ เนื่องจากมีปอดข้างเดียว เบาบางลง แต่คลื่นระลอกใหม่ ก็ถาโถมเข้ามาอีก นั่นคือ มะเร็งลำไส้

เธออดทนเรื่อยมา ยืนระยะในการทานสมุนไพร ไม่ยอมไปหาหมอเพื่อผ่าตัด จนวันหนึ่ง เธอมีอาการปวด จนญาติต้องวางยาแล้วพาไปให้หมอผ่าตัด

เธอฟื้นขึ้นมา พร้อมกับลำไส้ที่ออกมาอยู่หน้าท้อง แต่เธอก็ยังมีกำลังใจที่ดี และอธิษฐานเสมอว่า จะหายเพื่อกลับไปทำกิจกรรมเก็บใบยาอีกครั้ง

หมอบอกกับเธอว่า คนไข้ประเภทนี้ ที่ผ่าแล้วเอามาไว้หน้าท้อง ไม่เคยปรากฎว่า จะเอาเข้าไปได้อีก ล้วนแล้วแต่รออาการแล้วก็ตายไปในลักษณะนี้

แต่ที่หมอประหลาดใจและถามเธอว่า ปกติเธอทานอะไร เพราะลำไส้ของเธอ มีสีต่างจากคนอื่นๆ ทั่วไป

หลวงพ่อนิพนธ์ก็จัดสมุนไพรให้เธอทาน จนเวลาผ่านไป สร้างความประหลาดใจแก่หมอเจ้าของไข้ยิ่งนัก เพราะแผลที่ผ่าตัดสมานกัน จนสามารถนำกลับเข้า และเย็บช่องท้องปิดแผลได้

หมอแกล้งกระเซ้าเธอว่า พี่ต้องทำบุญมาดีแน่ เพราะตั้งแต่ผ่าตัดคนไข้ประเภทนี้มา ไม่เคยมีกรณีเช่นนี้เลย

มาวันนี้ เธอกลับมาทำกิจกรรมเด็ดใบยาอีกครั้ง ขึ้นเขาลงห้วยได้อีกครา พร้อมกำลังใจ กำลังกายที่เต็มเปี่ยม

เธอมักกล่าวว่า หลวงพ่อนิพนธ์มักพูดให้ฟังว่า ความเหน็ดเหนื่อยของเรา แค่คิดว่า คนอีกเป็นพันรอใบยาจากเราอยู่ มันก็หายไปเสียแล้ว และคนที่มีน้ำใจเช่นนี้ สิ่งศักดิ์สิทธิ์เขาไม่แล้งน้ำใจหรอก ตายยาก

ตอนนี้ เธอกลายเป็นคนไข้พิเศษของ ร.พ. ใหญ่ของรัฐ ที่กรุงเทพฯ ที่หมอมีไว้คุยว่า การผ่าตัดทำให้หายมะเร็งได้

แต่เธอรู้ดีว่า เธอทิ้งยาของหมอและไม่เคยแตะยาเคมีอีกเลย เกือบสิบปีแล้ว

ทุกวันนี้ เราท่านก็ยังทานยาเขียว ที่มาจากแรงกายแรงใจของเธอ

อยากเห็นเธอ ไปถามคนหนองกุ่ม อ.บ่อพลอย ว่าผู้หญิงวัยหกสิบ ที่เป็นมะเร็ง ชื่อแตน คนที่เก็บใบยาให้หลวงพ่อนิพนธ์ อยู่ที่ไหน .... เขารู้จักกันทั้งบาง

ยิ่งคนที่พูดกรอกหูเธอทุกวัน ที่ดูแล้วแข็งแรงดี ตอนนี้ลาโลกไปก่อนเธอเสียแล้ว

วันนี้ของเธอ กลายมาเป็นหัวหน้าชุดเก็บใบยาเขียว พร้อมกับอุทิศลานหน้าบ้าน ให้กลุ่มคนไข้วัยชรา มาช่วยกันสับ มาช่วยกันตาก ใบยาที่เราท่านทานกันทุกวันนี้