ได้เสีย

การเลือกเส้นทางใดๆ ย่อมเป็นสิทธิของบุคคลนั้นๆ ผลที่ได้ก็ย่อมเป็นไปตามสิ่งที่เลือกนั้นเอง

พระภูมี จึงได้แสดงเหตุและผล ของทางเลือกไว้ว่า

เมื่อเลือกที่จะเดินทางที่ให้สุขในวันนี้ ตามความเชื่อใดๆ ก็ตาม หรือเลือกที่จะเดินทางที่ให้ทุกข์ในวันนี้ ตามศรัทธาที่มีต่อพระภูมี ผลที่จะพึงบังเกิด มี ๓ ประการ คือ

๑. การฆ่าหรือทำลายตน กับ การเมตตาตัวเอง อันหมายถึง การที่จะเลือกสิ่งที่ไม่เป็นธรรมชาติ เพื่อบังคับให้เกิดผลตามต้องการ ดั่งบังคับเขาโคขืนให้กินหญ้า นั่นเอง ผลที่ได้คือการทำลายระบบต่างๆ ของร่างกาย อันสืบเนื่องจากการที่ร่างกายไม่สามารถขับ สิ่งที่ไม่เป็นธรรมชาติออกจากร่างกายได้หมดนั่นเอง การเลือกที่จะใช้เฉพาะสารธรรมชาติ ย่อมเป็นการหลีกเลี่ยงการทำร้ายตนนั่นเอง

๒. การไม่ยอมใช้กรรม นั่นคือไม่ยอมที่จะทุกข์จากโรคที่เกิด กับการยอมทนเจ็บ ทนปวด ยอมรับกรรม อันเป็นผลจากการกระทำของตน นั่นคือ เลือกที่จะสุขวันนี้ ทุกข์วันหน้า หรือ ทุกข์วันนี้ เพื่อสุขวันหน้า แลเมื่อใช้ย่อมมีวันหมด หากแต่ไม่ยอมใช้ ย่อมสะสมเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ จนทนไม่ไหว การตายที่เกิดย่อมเป็นอุบัติเหตุ ผลจากการไม่ยอมใช้ หาใช่เกิดจากพรหมลิขิต ให้ถึงที่ตายไม่

๓. การเดินตามรอย ว่าเป็นรอยของความเชื่ออื่นใด หรือ รอยของพระภูมี หากย้อนดูประวัติศาสตร์ ผู้ที่เดินตามรอยพระภูมี ล้วนแล้วแต่ประสพความสำเร็จถ้วนทุกตัวคน

จึงจะเห็นได้ว่า ทำไมทางเลือกที่พระภูมีให้ไว้ มีคนเดินตามน้อย ก็มันเริ่มจากทุกข์ ไม่ว่าทุกข์จากโรค หรือ ทุกข์จากวินัยปฏิบัติ แลเป็นไปดั่งภาษิต "ทุกข์วันนี้ เพื่อสุขวันหน้า"

หลวงพ่อนิพนธ์ จึงกล่าวว่า คนที่จะเดินตาม จึงต้องใช้เหตุและผล เป็นองค์ประกอบ จนยอมที่จะทุกข์ จึงมีไม่มาก แต่ผลที่ได้มหาศาล ไม่เพียงแต่โลกนี้ ยังติดตัวไปทุกภพทุกชาติ เป็นการกระทำที่อาจไม่เห็นผลในวันนี้ แต่ทำเพื่ออนาคต