เมื่อไม่มีการรับเงินจากผู้ป่วย แต่เมื่อมาเห็นคนและกิจกรรมของชมรมแล้ว ทุกคนต้องสงสัยอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ว่า ชมรมนี้อยู่ได้อย่างไร เพราะมีค่าใช้จ่ายมากเหลือเกิน โดยไม่มีหน่วยงานของรัฐใดๆ เข้ามาดูแลเลย
บางคนก็ว่า น่าจะมีนักการเมืองหนุน บางคนก็ว่า สงสัยที่ว่าไม่มีการเรียกเก็บเงิน คงจะไม่จริงกระมัง
บางคนก็ว่า ........ ไปตามแต่ละคนจะคิด
เมื่อลองเข้าไปสัมผัส เราจะเห็นบุคคลที่เป็นคนไข้ มีสองกลุ่มคือ
กลุ่มแรก คนไข้ทั่วไป บุคคลกลุ่มนี้จะเข้ามาทำกิจกรรม โดยไม่มีการเรียกเก็บเงินใดๆ ทั้งสิ้น ยกเว้นบางกรณี เช่น การระดมทุนเพื่อกักตุนสมุนไพร อาทิเช่น พริกไทย หรือการร่วมบริจาคกับมูลนิธิฯ ในโอกาสวันครบรอบดับขันธ์ของแม่ชีเมี้ยนเท่านั้น จึงไม่เห็นมีกล่องหรือจุดรับบริจาคเงินใดๆ ในพื้นที่ของชมรมเลย
กลุ่มที่สอง กลุ่มนี้ มักจะเป็นบุคคลที่มีฐานะหน่อย ที่เข้ามารับการรักษา แล้วมีอาการตอบสนองเป็นที่พอใจ จึงผันตัวเข้ามาเป็นกรรมการ โดยบุคคลกลุ่มนี้จะบริจาคช่วยมูลนิธิฯ และในบางครั้งก็จะร่วมรับผิดชอบค่าก่อสร้างสาธารณูปโภคที่จัดสร้างขึ้น
ถึงแม้จะเป็นกรรมการ แต่สิทธิและขั้นตอนในการรับยา ยังคงเป็นเช่นเดียวกัน และต้องทำกิจกรรม เช่นการสวดมนต์ เหมือนกลุ่มแรก จะผิดกันก็แต่ว่า อาจจะได้รับความสะดวก เช่นที่จอดรถ หรือ กระบวนการยื่นบัตร ที่จัดให้ต่างหากเท่านั้นเอง โดยไม่สามารถเรียกร้องตามความต้องการ และอ้างการเป็นกรรมการใดๆ ได้
ที่สำคัญที่แตกต่างจากมูลนิธิอื่นอย่างเห็นได้ชัด คือ การรับบริจาคเพื่อช่วยกิจกรรมของมูลนิธิ ไม่เปิดให้คนนอกทำโดยเด็ดขาด ความหมายของคนนอกในที่นี้คือ ผู้ที่ไม่ได้มีส่วนในการรับผลประโยชน์จากชมรม เช่น ไม่ได้มารับยา หรือเป็นญาติผู้ป่วย ก็จะไม่มีการรับโดยเด็ดขาด
เพราะเหตุใด จึงมีกฎเช่นนี้ เท่าที่ทราบ เพราะในอดีตเคยมีนักการเมือง เสนอตัวมาเป็นผู้จัดหาทุน แต่ทางชมรมต้องตอบสนองความต้องการบางประการ ซึ่งไม่ตรงวัตถุประสงค์ของทางชมรม ที่ไม่ยุ่งเกี่ยวกับการเมือง ก็เป็นได้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น