หลายคนมักกล่าวว่า ตายไปก็จบ สิ้นเวรสิ้นกรรม ไปสบายแล้ว
หลายคนก็ภาวนา ให้คนตายไปสู่สุขคติ ได้อยู่สวรรค์ชั้นฟ้า
หากแต่พระภูมี ชี้ให้พิจารณาว่า ตราบใดที่ยังไม่หมดนิสัย หมดกิเลส นั่นคือสร้างกรรมในวันนี้อยู่ ก็คือสร้างตัวเกิดรอเราอยู่วันข้างหน้า เมื่อตายก็ต้องไปเกิด ตามตัวกระทำของตน
แม่ชีเมี้ยนทรงตรัสชี้ว่า ทำดีก็เกิดเป็นมนุษย์อีก ทำชั่วก็เกิดเป็นสัตว์
แปลความว่า สัตว์ทั้งหลายก็คือมนุษย์นั่นแหละ เชื่อหรือไม่ ไม่ต้องสอนภาษามนุษย์หรอก เพราะเขารู้แต่พูดไม่ได้เท่านั้นเอง
ท่านจึงสอนขันติสงฆ์เสมอว่า อย่าเมตตาแต่มนุษย์ ควรเมตตาสรรพสัตว์ทั้งหลาย ที่เป็นเพื่อนเกิดแก่เจ็บตายถ้าทำได้
หลวงพ่อนิพนธ์เล่าครั้งอดีต ก่อนจะมาเป็นถ้ำกระบอก แม่ชีเมี้ยนให้พระไปพักที่วัดคลองเม่า ก่อนปี 2500 แต่ก็ต้องแลกมาด้วยการทำบางสิ่ง เพื่อแลกเปลี่ยน เป็นข้อตกลงกับเจ้าอาวาส นั่นคือ ต้องหาเงินเพื่อสร้างพระประธานให้แก่วัด
แม่ชีเมี้ยนจึงออกบิณฑบาตที่สวนพลู เขตสาทร เมื่อถึงบ้านหนึ่ง ทรงตรัสกับเจ้าของบ้านว่า แมวที่เกิดใหม่ ควรเลี้ยงดูให้ดี นั่นคือแม่ของคุณกลับมาเกิด เป็นจุดเริ่มของคำเล่าลือ จนโจษจันไปทั่ว ทำให้มีผู้บริจาคทองเหลืองให้มากมายจนสามารถสร้างพระประธานได้สำเร็จ
เราเคยถามหลวงพ่อนิพนธ์เมื่อหลายคนบอกว่า ท่านหลงใหลสัตว์ เอามาเลี้ยงมากมาย ท่านอธิบายว่า หนึ่งอาจเป็นบุพการีของเรามาเกิด หนึ่งคือผู้คล้องกรรม ทั้งของเราและคนในหมู่เรา ที่เลี้ยงเพราะจะได้อยู่ไม่ลำบากจนเกินไป มีที่กิน มีที่อยู่ปลอดภัย จนครบอายุขัย หากไม่ถูกคนฆ่าหรือจับกิน ก็ต้องมาเกิดเป็นสัตว์จนครบกำหนด แลที่ลำบากที่สุดก็ตอนเล็กๆ ต้องหนีการถูกไล่ล่าถูกกิน นี่แลเราจึงเห็นท่านเลี้ยงสัตว์มากมายแลกล่าวเสมอ เลี้ยงแล้วหมดตัวเจ๊งเป็นไปไม่ได้
ท่านทั้งหลายจึงเห็นกรงสัตว์ เห็นบ่อปลา เสียดายคนทั้งหลายไม่รู้ ไม่สน กลับบอกเป็นเรื่องสิ้นเปลือง
บทสรุป ตราบใดยังมีกิเลส ก็ยังต้องเกิด ยังต้องเจ็บ ไม่เชื่อหรือ วันหนึ่งเดินไป โดนหมาเห่า นั่นพ่อแม่เราเห็นเรา จึงเรียกเรา เราไม่รู้ก็ไล่ตี ไล่เตะ ไม่เห็นหรือทำไมสัตว์ที่เราท่านเลี้ยง รักเราคลอเคลียเรา เขาเป็นใคร
วันนี้ของประเทศไทยกำลังกำจัดนกพิราบ ... กำลังกำจัดสุนัข ... ไม่แปลกเพราะเขาไม่เชื่อกรรม ไม่เชื่อว่านั่นคือมนุษย์ เฉกเช่นคนทั้งหลายไม่เชื่อหลวงพ่อนิพนธ์ จึงไม่มีใครเลี้ยงปลาในสระ ให้มีชีวิตอยู่จนครบอายุขัยไม่หิวโหย เพื่อจะกลับเป็นมนุษย์ใหม่ แล้วฝันว่า คนที่เขารัก อยู่บนสวรรค์ ทั้งๆที่ยืนอยู่ตรงหน้านี่เอง กลับไม่สน ไม่เมตตา
หากยังมีนิสัยมนุษย์ นิสัยกรรม ไม่มีหรอกตายไปอยู่สวรรค์ เพ้อฝัน ตายแล้วต้องเกิด นี่แลเรื่องจริง จะเป็นคนหรือสัตว์เท่านั้นเอง ตามแต่สิ่งที่ได้ทำมา
