มือทำ

ปัญหาโลกแตกของคนป่วย ในการมามูลนิธินั่นคือ เหตุผลร้อยแปดที่จะไม่มา ไม่ทำ ในวินัยที่หลวงพ่อนิพนธ์กำหนด

ฝากมารับบ้าง ไม่สวดบ้าง ไม่อยากเงียบบ้าง เป็นเรื่องปกติพบเห็น

หลวงพ่อนิพนธ์อุปมาเหมือนผี ที่กรรมบันดาล ด้วยเหตุผลง่ายๆ สิ่งใดที่ทำแล้วเป็นกรรม ใจย่อมชอบคนมากมายแห่แหนเข้าไปร่วม แต่ทำแล้วช่วยตนไม่ได้ กรรมก็ยิ่งส่งเสริมให้ทำ โลกนี้จึงเต็มไปด้วยความเชื่อ และพิธีกรรม

แม้แต่โรงพยาบาลที่มีไว้เพื่อฉุกเฉิน แลอุบัติเหตุเฉพาะหน้า แต่คนก็เอาโรคตายไปให้ช่วย มิย้อนคิดเลยแล้วบรรพบุรุษอยู่อย่างไร โดยไม่มี

กว่าจะรับความจริงว่าช่วยไม่ได้ ก็มักจะสายเสียแล้ว

ศาสตร์ของพระภูมีที่แม่ชีเมี้ยนนำมา ท่านอาสิชี้ให้พิจารณาว่า ก็กรรมเราทำมาด้วยมือ จะมาหนีมาเลี่ยงด้วยลมปาก นั่งอ้อนวอนขอ มันจะเป็นไปได้หรือ

แม่ชีเมี้ยนตรัสว่า “ตัวกระทำไม่ได้ทำด้วยมือ มีแต่เขาเอ่ยชื่อว่าดี ก็ทำไป” อันหมายถึง ผลแห่งตัวกระทำมันจะเอาที่ไหนย้อนมาให้สุขได้เล่า

บทสรุป คำสอนของพุทธศาสนานั้นฟังง่าย ทำได้เลย หิวข้าว ก็ลุกไปตักข้าวซาวแล้วตั้งไฟ เดี๋ยวก็ได้กิน มัวแต่นั่งรอ บ่นร้องหิว จะหายหิวโดยวิธีใด ทำแล้วก็ต้องมากพอ จึงจะอิ่ม มิใช่กินชามหุงแค่ช้อน นี่คือสัจธรรมความจริง

อยากหายโรคหลวงพ่อนิพนธ์จึงยืนยันว่าง่ายนิดเดียว เอามือมาสร้างสุขให้ผู้อื่นสิ ถ้าทำมากพอ โรคอะไรก็ไม่เหลือ ไม่ใช่นั่งคอย นอนรอ เหมือนที่คนทั้งโลกทำ รอเมื่อไหร่จะมียา รอไปเถอะไม่มีทางสมหวัง