ความเท่าเทียมกันของมนุษย์ เป็นสิ่งที่พระภูมีทุกพระองค์ทรงกล่าว
หลวงพ่อนิพนธ์ จึงชี้ว่า นั่นจึงเป็นเหตุที่ทำไมศาสนาพุทธ จึงถูกยอมรับว่าเป็นศาสนาสากล ศาสตร์หรือวินัยของพระภูมี จึงไม่มีกฎข้อบังคับว่า ผู้ปฏิบัติเป็นผู้ใด นับถือใคร ลัทธิความเชื่อใด หากแต่ผู้ใดเอาไปปฏิบัติผู้นั้นย่อมเกิดผล
สมุนไพรแม่ชีเมี้ยน อันเป็นธรรมหมวดหนึ่งของพระภูมี จึงไม่จำกัดว่าผู้มา ต้องเป็นคนพุทธ นับถือพุทธ ล้วนแล้วแต่ให้โอกาสมนุษย์ทุกผู้ทุกนามเท่าเทียมกัน
ใครมาแล้วทำวินัยได้ ตามแต่ที่ตนพอจะทำได้ มากน้อยไม่ว่ากัน จุดใหญ่ใจความแม่ชีเมี้ยนตรัสว่า คือ "นิสัย" ต่างหาก ที่เป็นแก่นของศาสนา หากสามารถมาปฏิบัติ แล้วทำได้ ย่อมช่วยตนได้ทุกตัวคน
ภาพสะท้อนนี้ หลวงพ่อนิพนธ์จึงชี้ให้พิจารณา ความเชื่อแห่งตน ว่าสิ่งนั้นเป็นจริงได้เพียงใด ก็ย่อมต้องเป็นความเชื่อ ที่เป็นสากล ทุกผู้คนสามารถเข้าถึง ทำได้ ไม่ว่าจะเป็นเผ่าไหน ชนไหน นั่นเอง
เมื่อพิจารณา สิ่งที่ทำกันอยู่ทุกวันนี้ หากบอกว่า สร้างวัตถุ สร้างพระ สร้างโบสถ์ สร้างศาลา แล้วเป็นบุญใหญ่ อ้างการสืบต่อพระพุทธศาสนา ก็แล้วมนุษย์ทั้งโลก ที่ไม่มีวัด จะมีหนทางสร้างบุญช่วยตนได้อย่างไร จะเป็นผู้ประเสริฐด้วยวิธีใด พึงพิจารณา
บทสรุป ศาสนาเป็นหลักปราชญ์ การกำหนดวินัย ย่อมต้องไม่มีข้อโต้แย้ง ไม่มีการแบ่งชั้น วรรณะ กีดกันผู้หนึ่งผู้ใด ที่ปรารถนา ได้ฟัง แล้วอยากปฏิบัติได้ เพื่อช่วยตน ถ้าบัญญัติด้วยวัตถุ คนอาฟริกา ยุโรป ละติน ที่ไม่มีวัด ก็ย่อมไม่สามารถช่วยตนของตนให้พ้นโรคได้ หากแต่ความจริง ผู้ใดทำวินัยของพระภูมีได้ คือ มีนิสัยของพระพุทธเจ้าในตน ให้สุขแก่ผู้อื่นเป็นอุปนิสัยแล้ว ย่อมช่วยตนได้ เพราะเป็นผู้มีวิญญาณอยู่สูง มิจำเป็นเลยต้องเป็นชาวพุทธ การกำหนดเยี่ยงนั้น ย่อมเพื่อลาภสักการะของตนเองเท่านั้นเอง
มิต่างอะไรกับคนโลภ ย่อมกำหนดวิธีการของตนเพียงอย่างเดียวเท่านั้น เป็นธรรมดา แถมคำขู่ด้วยว่า ถ้าไม่ทำ "ตาย" ก็มนุษย์อยู่กันมาเป็นล้านๆปี มีโรงพยาบาลไหม เขาอยู่กันอย่างไร จึงสืบลูกหลานเผ่าพันธุ์มาถึงเราท่านในวันนี้ได้
ไม่เชื่อหรือ ว่าพรหมลิขิตที่ตนกระทำมาในอดีต นั่นแลสิ่งที่ปกปักรักษาตัวของเรา วันนี้มันเฮงซวย เพราะเราทำไม่ดีในอดีต ย้อนมาถึงตนแล้วในวันนี้ เมื่อรู้เรื่องศาสนา ทำไมไม่เปลี่ยนนิสัย พฤติกรรม เพื่อยังผลที่ดีแก่ตนในวันข้างหน้า
คำสอนของแม่ชีเมี้ยน ไม่กลอกกลิ้ง พูดความจริงทุกสิ่งอย่าง ย่อมไม่ถูกกับอุปนิสัยใจคอของคนทั้งหลาย ด้วยอุดมไปด้วยนิสัยกรรมที่ตนมี จะหาคนชอบก็น้อยแล้ว ยิ่งจะหาคนทำยิ่งน้อยใหญ่ แต่ใครฟังแล้ว พิจารณาแล้ว ทำนิสัยของพระภูมีที่แม่ชีเมี้ยนชี้ คนผู้นั้นจึงเป็นคนเหนือคน ทวนกระแสกรรม จึงได้พบปาฏิหารย์ หายโรคได้ ต่อให้หมอหรือคนทั้งโลกจะบอกว่า "ตายแน่" หากยังมีพรหมลิขิต มีวันเวลาทำวินัยได้ คนผู้นั้นรอดได้
ก็แล้วใครเล่าจะย้อนกระแส มาทำนิสัย ในเมื่อควักกระเป๋าสร้างโบสถ์ สร้างศาลา สร้างพระ ใจมันชอบ มันง่าย หากแต่ไม่เคยพิจารณาเลยสักนิดว่า คนไทยทำแบบนี้ทั้งประเทศ ไฉนโรงพยาบาลเต็มประเทศ คนป่วยล้นโรงพยาบาล บุญกุศลที่สร้างไปไหนไม่มาเกื้อหนุนบ้างเล่า .... ยิ่งทำ ยิ่งมีแต่ทำให้ขายหน้าฝรั่ง เสมือนเพื่อนร่วมงานท่านหนึ่งของเรา บอกกับเราว่า บุญของคุณทำแบบนี้ เป็นแบบนี้ ทำตั้งแต่หัวเท่ากำปั้น จนผมหงอก ท้ายที่สุด ต้องนอนอยู่โรงพยาบาล ช่วยตนไม่ได้เลย บุญแบบนี้เขาไม่เอาหรอก ไม่อยากทำ ทำไปก็เสียเปล่า ไม่ต่างอะไรกับคนทั่วไป ทั่วโลก ที่เขาไม่ทำกันเลยแม้นแต่สักนิด
