กรรม

ความแตกต่างระหว่างโลกตะวันออก แลโลกตะวันตก นั่นก็คือความเชื่อ ในเรื่องกรรม

เมื่อเราทุกข์ โดยเฉพาะทุกข์จากโรค ปัญหาก็คือ เราท่านพิจารณาว่า ที่มาของโรคนั้นมีเหตุจากอะไร

หากเชื่อตะวันตก ก็ต้องว่า ต้นเหตุที่มาคือเชื้อโรค การจะฟื้นฟูตน ก็คือ เอาชนะเชื้อเหล่านี้ให้ได้ จึงไม่แปลกที่สารพันยานับแสนนับล้านชนิด ล้วนแล้วแต่มีรูปลักษณะแบบเดียวกันทั้งสิ้น คือ เดินหน้าฆ่าลูกเดียว จุดมุ่งหมายเพื่อให้เหตุแห่งโรค อันได้แก่ เชื้อที่ก่อโรคนั้น ตายมลายสูญสิ้น จะได้หายโรค

ส่วนที่เกิดตามมา นั่นคือ ผลข้างเคียงจากการทำลาย เชื้อโรค นั้น ค่อยว่ากันอีกที ดังนั้น เมื่อเป็นการทำลายล้าง ปริมาณในการทานหรือใช้ จึงมีผลอย่างยิ่ง ต่อผู้ใช้

หันกลับมามองปรัชญาตะวันออก ที่แอบอิงกับพุทธศาสนา แลศาสนาก็สอนหรือชี้ให้เห็นว่า ต้นเหตุที่แท้จริงมิใช่เชื้อที่ทำให้เกิดโรค แต่มีรากฐานมาจาก "กรรม" ที่เราท่านทำมาในอดีตนั่นเอง เป็นอำนาจดลบันดาล อาศัยเชื้อ ทำให้เกิดโรค เพื่อสร้างทุกข์ให้เราท่าน

ก็แล้วไง กรรมหน้าตาเป็นอย่างไร ไม่เคยเห็น ไม่เคยสัมผัส ไม่เคยได้ยินเสียง ก็จึงไม่แปลกที่ หลายคนไม่เชื่อว่า กรรมมีจริง หรือ รู้แต่ไม่ใส่ใจ ไม่กลัวพฤติกรรมที่สร้างกรรม

ก็แม้นแต่กรรม ที่ดลบันดาลทุกข์ให้แล้วในวันนี้ ยังไม่เชื่อเลยว่ามันมีอยู่จริง เพราะถ้าเชื่อ ก็คงไม่ไปพึ่งหมอ เข้าทรงองค์เจ้า เป็นแน่แท้

จึงไม่แปลก "ธรรม" ยิ่งเป็นเรื่องไกลตัวเข้าไปอีก หลวงพ่อนิพนธ์ชี้ว่า เป็นองค์กรที่สาม ที่จะมายุ่งเกียวกับมนุษย์คนหนึ่งคนใดได้ ก็ต่อเมื่อคนผู้นั้นยินยอม เปิดประตูให้เข้ามาได้ ยิ่งเป็นเรื่องที่เชื่อได้ยากยิ่งไปกว่าเดิมเสียอีก

บทสรุป หลวงพ่อนิพนธ์ จึงชี้ว่า เมื่อมนุษย์ไม่เชื่อว่า "กรรมมีจริง" ก็แล้วจะเชื่อหรือว่า "ธรรมมีจริง" และมีอำนาจเหนือ

ก็อย่าแปลกใจเลยว่า ทำไมคนหลายหลากมาที่นี่ จะเอาแต่สมุนไพร ไม่สนใจปฏิบัติอะไรทั้งสิ้น จะเอาแต่ยา ... สืบสาวไป ก็จะพบตามที่หลวงพ่อนิพนธ์ชี้ คือ เขาเหล่านั้นไม่เชื่อเรื่อง "กรรม" นั่นเอง

ธรรมของพระภูมีที่แม่ชีเมี้ยนจะดีสักฉันใด ก็ใบ้กิน เพราะคนจำพวกนั้น ปิดประตูใจของตนตาย ธรรมเข้าไม่ถึง ผู้นำจะพูดสอนสักฉันใด กูไม่เอา กูไม่สวด กูไม่ฟัง

เขามาเอาสมุนไพร ไม่ได้มาเอาธรรม ก็อย่าสงสัยเลยว่า ทำไมสมุนไพรอย่างเดียวกัน หม้อเดียวกัน บางคนทานหาย บางคนไม่หาย หลวงพ่อนิพนธ์ชี้ว่า "ใครทำ ใครได้" จึงได้ชื่อว่าสมุนไพรเขามีวิญญาณ รับรู้คนทำ รับรู้คนทาน

เมื่อไม่มีพฤติกรรมรองรับ ก็เหมือนทำตัวเป็นโขมยมาลักทาน .... ทานสักเท่าไหร่ อย่างดีก็แค่ประทัง เชื่อหรือไม่