กรรมมีจริงหรือ

ในโลกนี้ ก็คงจะมีแต่โลกตะวันออกเท่านั้น ที่มีความเชื่อในเรื่องกรรม

ก็แล้วกรรมมีจริงหรือ

แม่ชีเมี้ยนตรัสชี้ให้เห็นว่า หากการกระทำของมนุษย์ ทำแล้วสูญ หรือ กรรม ไม่มีจริง ไม่มีตัว ไม่มีตน แล้วไซร้ สิ่งมีชีวิตบนโลก ที่ตายลงทุกวัน เมื่อไม่มีกรรม ตายแล้วสูญ ก็ย่อมมีแต่หมดลงไปเท่านั้นเอง

แต่ความจริงก็บ่งชี้ ทุกวันนี้ มนุษย์ยังมีหมู เห็ด เป็ด ไก่ กินกันอย่างสมบูรณ์พูนสุข ไม่มีหมด

ย่อมเป็นเครื่องยืนยันได้ว่า ตายแล้วก็ต้องเกิด หมุนเวียนเปลี่ยนไป ตามแต่กรรมที่ทำมา เป็นมนุษย์บ้าง เป็นสัตว์บ้าง พูดภาษาชาวบ้าน วันนี้ กูกินมึง วันหน้า มึงกินกู ไม่รู้จักจบจักสิ้น

ด้วยเหตุนี้ ใครที่พยากรณ์ว่า โลกจะแตก จะสิ้นโลก สรรพสัตว์จะตายกันหมด นั่นเป็นไปไม่ได้เลย เพราะเมื่อกรรมยังอยู่ ก็ยังต้องเกิด มารับกรรมที่ทำมา

บทสรุป หลวงพ่อนิพนธ์จึงชี้ให้เห็นว่า คนที่จะเชื่อเรื่องศาสนา ย่อมต้องเชื่อเรื่องกรรม เป็นธรรมดา จึงไม่ต้องแปลกใจเลยว่า ทุกยุคของพระพุทธเจ้า ย่อมเวียนวนอยู่ในแผ่นดินของโลกตะวันออกนี้ ไม่ว่าจะยุค พระกุกกุสันโธ โคนาคม กัสปะ พระโคดม ก็เวียนกันอยู่แถวนี้แหละ เนปาล อินเดีย พม่า ...

เราจึงสงสัย ทำไมพฤติกรรมของคนที่มา อะไรบังตาบังใจ จึงไม่เร่งรีบทำตน พัฒนาตน พึงหวังแต่จะทานสมุนไพรให้หายโรค ด้วยความจริงอันนี้เอง ก็ "กรรม" นั่นเอง

นี่แลที่แม่ชีเมี้ยนตรัสว่า บางคน อยู่ไปด้วยเห็นกรรม บางคน ก็อยู่ไปด้วยไม่เห็นกรรม

เมื่อไม่เชื่อกรรม ธรรมก็ไร้ค่า ไม่ต่างอะไรกับคนโลกตะวันตก เห็นแล้วน่าเสียดาย เพราะรู้หรือว่า ภายภาคหน้า จะได้เจอศาสนา เพื่อพัฒนาตนอีก ยิ่งห่างศาสนานาน นิสัยกรรมก็เพิ่มพูน กรรมก็มาก ไม่ต้องหมอดู ก็รู้ว่า ภายภาคหน้าวิบากขนาดไหน

จึงไม่ต้องสงสัยเลยว่า ทำไมโลกตะวันตก หรือ พวกห่างไกลศาสนา ถ้าไม่แร้นแค้น ก็มากมีด้วยภัยพิบัติ ก็ด้วยนิสัยไม่เชื่อว่ากรรมมีจริงนั่นเอง เมื่อเขาเหล่านั้นเชื่อมั่นภูมิปัญญาแห่งตน ว่าเลอเลิศเอาชนะธรรมชาติได้ ธรรมชาติก็พิสูจน์ให้เห็นว่า อำนาจกรรม แลพลังของธรรมชาติ หามีมนุษย์ผู้ใดเอาชนะได้ ด้วยสติปัญญาแห่งตน

เมื่อเชื่อว่ากรรมมี นี่แลเราท่านจึงเห็นค่าของศาสนา ฟัง พิจารณา แล้วทำตน