ทำเพื่อบุญเพื่อทาน

สถานที่นี้ มีจุดประสงค์ ทำเพื่อบุญ เพื่อทาน ดังนั้น จึงเปรียบเสมือนมะนาวกลมกลิ้ง ไม่มีเหลี่ยม ไม่มีคู ไม่มีมุมที่ซ่อนเร้น

และที่สำคัญ จึงไม่ได้ทำเพื่อหวัง ลาภ ยศ สรรเสริญ ก็เลยไม่แปลกที่จะไม่มีการประชาสัมพันธ์ใดๆ แม้นแต่ป้ายของมูลนิธิ ยังไม่มีเลย

การดำเนินกิจกรรม จุดประสงค์มุ่งหมายหลัก นั่นคือ เป็นแผ่นดินของศาสนา ที่มีไว้เพื่อรวมคนทุกข์เข้าด้วยกัน และสร้างกิจกรรม เพื่อเสียสละ อาศัยธรรมคำสอนของศาสนา เป็นเครื่องชี้นำตนเป็นคนดี ตามแนวทางที่ศาสน์บัญญัติ และหวังในผลแห่งการกระทำนั้นเพียงเพื่อช่วยตน ให้ถึงมนุษย์สมบัติ คือ ความไม่มีโรค และปรารถนา มรรคผล นิพพาน ในภาคหน้า เป็นสำคัญ

หลวงพ่อนิพนธ์ พูดให้ฟังง่าย ก็คือ ทำตนรอพระพุทธเจ้านั่นเอง

หากแต่มนุษย์มีหลายจำพวก คนที่มาก็มีความหวังแตกต่างกัน ถึงกระนั้น ก็แบ่งแยกเด่นชัด ตามศาสน์ได้เป็นสองจำพวก คือ พระเวสสันดร และชูชก นั่นเอง

มูลนิธิไทยกรุณา จึงเปรียบเสมือน สถานที่เปิดโอกาสให้ตัดสินใจ เลือกทางเลือกในการช่วยตนนั่นเอง ขณะเดียวกันก็เป็นสถานที่ฝึกเบื้องต้น ในการสร้างคุณสมบัติเพื่อช่วยตน ให้สมปรารถนา

หลวงพ่อนิพนธ์ จึงมีจุดมุ่งหมาย เป็นแหล่งทานบารมี นั่นหมายความว่า สิ่งที่เสียสละนั้น เพียงแค่หวังผลไชยทาน อันเป็นการกระทำเพื่อล้างกรรมที่เคยกระทำมาในอดีต ของผู้เสียสละ ที่เคยกระทำแก่ผู้อื่น ในอดีตชาติที่ผ่านมานั่นเอง

ด้วยเจตจำนงเป็นผลไชยทาน ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องเข้มงวด ในพฤติกรรมของผู้มารับ มากนัก และนั่นก็หมายถึง ผลที่เกิด แก่ผู้รับ ก็คาดคะเน เอาแน่นอนไม่ได้เช่นกัน

หากแต่แผ่นดินของแม่ชีเมี้ยนที่ลพบุรี คือ แม่ชีเมี้ยนกรุณา มีเจตจำนงค์ที่ต่างกัน นั่นคือ หวังในบุญบารมี จึงต้องมุ่งเน้นผลสำเร็จในการช่วยตน เป็นสำคัญ

ด้วยบุญจะบังเกิดแก่ผู้ให้ แลผู้เสียสละ ก็ต้องเกิดผลในการกระทำนั้นๆ เสียก่อน หากการช่วย แม้นจะมีเจตนาดีเต็มร้อยสักฉันใด ผู้ที่ถูกช่วยไม่ประสพผล การกระทำนั้นก็สูญ หาเป็นบุญคืนกลับมายังผู้ให้ แลผู้เสียสละแม้นแต่น้อยนิดไม่

คุณสมบัติ จึงเป็นเรื่องสำคัญ

เมื่อไม่มีใจ ปรารถนาในมรรคผล นิพพาน โดยอาศัย การฟัง พิจารณา จนเกิดศรัทธา แล้วทำตาม แล้วไซร้ ความอยากกลับตนเป็นคนดี ก็ไม่บังเกิด ก็จักไม่มีการควบคุมนิสัยตน ไม่ว่า นิสัยกาย นิสัยวาจา แลนิสัยใจ จนเกิดผลสำเร็จในการช่วยตน อย่างแน่นอน

เรียกว่า แพ้ตั้งแต่ในมุ้ง นั่นเอง

แลภาษิตที่ว่า ไม่เห็นโลงศพ ไม่หลั่งน้ำตา ย่อมใช้ได้ดี

คนที่เป็นโรคตาย ดิ้นรนไปทุกที่ ล้วนแต่ทางตัน เมื่อมาพบแสงธรรม จึงรู้ค่า คนเหล่านี้ย่อมฝึกง่าย เป็นธรรมดา เพราะทุกข์เกิดแล้วนั่นเอง

เมื่อสร้างความเข้าใจได้ตรงกัน เมื่อนำคนเหล่านี้ไปสร้างคุณสมบัติ เพื่อรองรับอำนาจธรรม เพื่อช่วยตน ให้พ้นทุกข์ จึงเป็นเรื่องง่าย หลวงพ่อนิพนธ์บอกอะไร ก็ทำตาม สอดคล้องเป็นกิ่งทอง ใบหยก นั่นเอง

การช่วยตนได้ของคนเหล่านี้ นั่นคือ ผลบุญ ที่จะมาตอบแทนผู้ให้ และผู้เสียสละ

แผ่นดินแม่ชีเมี้ยนกรุณา จึงเป็นแผ่นดินที่มีเพื่อ การสร้างบุญบารมีนั่นเอง

อนาคต จึงไม่ต้องแปลกใจเลยว่า ทำไมการพบเจอหลวงพ่อนิพนธ์ที่ มูลนิธิไทยกรุณา จึงเป็นเรื่องยาก หากแต่การพบเจอหลวงพ่อนิพนธ์ ที่ แม่ชีเมี้ยนกรุณา กลายเป็นเรื่องง่าย

เพราะนับแต่นี้ วันเวลาของหลวงพ่อนิพนธ์ คงจะไม่ยอมเสียไปโดยเปล่าประโยชน์ให้กับผู้ที่ ไม่หวังผลในการทำตนเป็นคนดี หรือ หวังมรรคผลนิพพานในภายภาคหน้า เป็นแน่แท้

เก็บวันเวลาที่มีค่าเหล่านั้น ให้กับคนที่อยากได้ เสมือนที่พระพุทธเจ้า ทรงใช้เวลาเฉพาะกับบุรุษที่สมควรฝึกได้เท่านั้นแล

ถึงเราท่านจะไม่ได้เห็นความงดงาม เฉกเช่นจริยวัตรของพระอริยสงฆ์ของพระพุทธเจ้า ในแผ่นดินไทย หากแต่ก็มีโอกาสได้เห็น เมืองของคนศิวิไลซ์ คือ เมืองคนดี มีธรรมนำตน ในแผ่นดินของแม่ชีเมี้ยน อย่างแน่นอน

เมืองที่คนทั้งเมือง กลัวกรรม จึงมีสติที่จะสร้างสุขให้ผู้อื่นอยู่ตลอดเวลานั่นเอง

ดังนั้น เมืองศิวิไลซ์ ไม่ใช่เมืองที่มีเทคโนโลยีก้าวหน้า หากแต่เป็นเมืองที่ผู้คนในเมืองนั้น เป็นคนดี มีธรรมต่างหาก

ฤาจะเรียกเมืองศิวิไลซ์ ว่า เป็นเมืองแห่งพระเวสสันดร ก็ว่าได้