หากแต่ภัยคุกคามที่จะมาถึง ก็คืบคลานเข้ามาใกล้ตัวทุกขณะ ไม่ว่าโรคภัยไข้เจ็บ หรืออุบัติภัย จากนิสัยของมนุษย์ด้วยกันเอง
แลที่รอวันปะทุ ที่จะซ้ำเดิมเข้ามาในไม่ช้านั่นคือ ภัยธรรมชาติ
หลวงพ่อนิพนธ์ในยามนี้ จึงเน้นคนใกล้ชิดเป็นหนักหนา ให้เร่งสร้างบุญ ให้ลดนิสัยให้ได้มากที่สุด เพื่อที่จะเป็นหนทางรอด แม้นจะหนีภัยนั้นไม่พ้น เพราะเป็นกรรมหมู่ก็ตามที
ด้วยอำนาจแห่งสมุนไพร มีสถานะเพียงแค่รักษาโรค ไม่ได้มีผลต่อพรหมลิขิตหรือชีวิต จึงเป็นเพียงเสมือน เครื่องช่วยทำให้เราท่านมีโอกาสทำตนลดนิสัย สร้างบุญ
หากแต่สิ่งที่น่ากังวล คือ เราท่านกลับทำในสิ่งตรงข้าม นั่นคือ เอาแรงที่ได้มา กลับไปทำเหมือนเดิม หรือยิ่งกว่าเดิม
ทั้งที่ความเป็นจริง ควรที่จะเปลี่ยนตนเป็นคนสองโลก มีวันเวลาในการสร้างบุญที่เป็นแก่นสารของชีวิต อย่างน้อยก็ตามที่พระพุทธเจ้าทุกพระองค์บัญญัติ นั่นคือ วันพระ
เมื่อมาอยู่กับสิ่งดีๆ สัมผัสแล้ว รู้แล้ว วางเฉย ความเคยชินก็เกิด เมื่อภัยยังไม่มา สภาพที่ดำรงก็ดีอยู่ มีกำลัง หลวงพ่อนิพนธ์จึงชี้ให้เห็นว่า คนส่วนใหญ่จึงมักกล่าวว่า แค่นี้พอแล้ว ทำเยอะแล้ว ไม่มีการตื่นตัว
หากแต่ภัยที่กำลังมา แต่เดิมก็มีแต่ภัยอันเป็นกรรมส่วนตัว ต่อแต่นี้ไม่ใช่แล้ว มันเป็นภัยของมนุษย์โลก ที่ห่างศาสนามานาน ทำกรรมจนเป็นน้ำหนักให้โลกเอียง เสียสมดุลย์ไปหมดแล้ว
ใครจะว่าธรรมชาติของโลกมันเอียง แต่ศาสนาบอกไม่ใช่ เหตุแห่งความเอียงมันเกิดจากน้ำหนักกรรมของมนุษย์ที่สร้าง ผลแห่งการกระทำของมนุษย์นี้เอง โลกจึงเอียง เมื่อเอียงฤดูกาลก็จะผิดเพี้ยนไป
ฝนไม่ตกต้องตามฤดูกาล ช่วงเวลาแต่ละฤดูก็ผิดเพี้ยน
นี่แลคือเหตุที่ทำไมโลกนี้จึงต้องมีพระพุทธเจ้า ก็เพื่อสังคายนาศาสนา ให้มนุษย์กลับมาทำความดี เป็นน้ำหนักหรือดุลย์ถ่วง โลกก็จะกลับมาสมดุลย์ ไม่โอนเอียง
เมื่อพระพุทธเจ้าประกาศตน แลมนุษย์หันมาทำความดีกันมากเข้า ฤดูกาลก็จะกลับมาปกติเหมือนเดิม
ใครที่โทษนั่นโทษนี่ โทษเรือนกระจก โทษ ตัดไม้ทำลายป่า โทษไปเรื่อยเปื่อย ว่าทำให้โลกร้อน ก็ว่ากันไป จะวิ่งแก้ด้วยสร้างเขื่อน หรือทำสักฉันใด ก็แก้ไม่ได้ เหมือนแก้โรคนั่นเอง เพราะการแก้ที่ถูก หลวงพ่อนิพนธ์กล่าวว่า พระพุทธเจ้าชี้ไปที่สิ่งเดียว คือ "นิสัย"
ใครเชื่อพระพุทธเจ้า เชื่อแม่ชีเมี้ยน เชื่อหลวงพ่อนิพนธ์ ... ก็อย่ามุ่งหวังสมุนไพรเป็นที่พึ่ง เพราะหลวงพ่อนิพนธ์ไม่เคยสอนเช่นนั้น หากแต่สิ่งที่พึ่งได้ คือ นะโมเป็นที่พึ่งของข้าพเจ้า
ธรรมคำสอนนั้นแลเป็นที่พึ่ง แลธรรมคำสอนก็มีเป้าหมายประการเดียว คือ "ลดนิสัย"
สมุนไพร อาจทำให้เราท่านรอดจากโรค แต่ภัยพิบัติสมุนไพรไม่เกี่ยว
เราจึงย้ำคำเตือนของหลวงพ่อนิพนธ์อีกครั้ง ในคำของแม่ชีเมี้ยน ก่อนที่จะกลับมาฟื้นอีกครั้ง ที่ว่า "ให้ไปบอกพี่น้องคนไทยของแก ทางรอดทางเดียวคือ "ต้องลดนิสัย"
ใครจะฝันถึง พ.ศ.๖๐ ๖๑ ๖+,,, แต่หลวงพ่อนิพนธ์สอนให้ทำตนรอ พ.ศ.๑
ปีแห่งหายนะกำลังมาเยือนแล้ว
ยิ่งหายนะของโลกรุนแรงมากสักฉันใด เมื่อพระพุทธเจ้าปรากฎโฉม แล้วหยุดหายนะอันนั้นได้ สิ่งนี้แหละที่ทำให้คนทั้งโลก ทุกยุคทุกสมัย เชื่อในบุญญาธิการของพระพุทธเจ้า แม้นไม่นับถือ ก็ต้องยอมรับ
