การฟื้นฟูด้วยหลักสมุนไพรของพระภูมีที่แม่ชีเมี้ยนนำมา ทำไมไม่สนโรค หรือต้องวินิจฉัยโรค
เพราะนั่นเป็นปลายเหตุ การแก้อาการที่เกิด จึงไม่ได้แก้ที่ต้นเหตุแห่งโรค การรักษาจึงไม่มีทางหาย
เหตุใหญ่พระภูมี ชี้ให้เห็นว่ามาแต่กรรม เมื่อกรรมมาอุบัติ ผลคืออวัยวะเสื่อมโทรม โรคจึงปรากฎ
แล้วการตายที่เกิด หลวงพ่อนิพนธ์สาวลงไปให้เห็นว่า คนที่ตายด้วยโรคแท้จริงมีกี่คน ไม่เคยมีใครถาม ไม่เคยมีใครอยากรู้
น้อยคนนักในยุคนี้ที่จะตายด้วยโรค ส่วนใหญ่ล้วนเกิดจากผลข้างเคียง แล้วโยนความผิดให้โรคเป็นแพะไป
คนตายด้วยโรคมะเร็ง มะเร็งยังไม่ทำให้ตาย แต่เจอคีโม เจอฉายแสง ร่างกายรับไม่ไหว ทานอาหารไม่ได้ ไม่ต้องถึงมะเร็งหรอก แค่นี้ก็เป็นโรคขาดอาหารตายแล้ว ยิ่งอันโน้นห้ามอันนี้ห้าม ร่างกายค่อยๆขาดสารอาหารทีละนิด จนในที่สุดระบบล้มเหลวตายก่อนมะเร็งซะอีก
หลายกรณีที่เห็น ตอนเข้าโรงพยาบาลเลือดก็ปกติ นอนไปเรือยๆ บอกเป็นที่มีสุขอนามัยดีเลิศ ไม่ว่าอาหาร สภาพแวดล้อม นานไปติดเชื้อในกระแสเลือดตายซะงั้น ไม่เกี่ยวกับโรคเลย
หลักสมุนไพร จึงมุ่งเน้นจุดตาย เสมือนการพังบ้านพังรั้ว พังเมือง ย่อมต้องทำลายจุดที่อ่อนที่สุดนั่นเอง
การสังเกตุอาการแล้วหยุดอาการที่เป็นสาเหตุแห่งการทำให้ตายได้ เมื่อทำลายจุดอ่อนไม่ได้ ข้าศึกย่อมอ่อนล้า ล่าทัพไปเอง
หลวงพ่อนิพนธ์ จึงไม่ให้กังวลเรื่องโรค แตสอนให้สังเหตุอาการ แล้วดูว่า อาการนั้นรุนแรงทำให้เสียชีวิตได้หรือไม่ ถ้ามีต้องรีบหยุดอาการนั้นๆให้เร็วที่สุด
ตัวอย่างที่เราเคยเห็นในอดีต คนไข้เอดส์ระยะสุดท้ายท่านหนึ่ง มาหาหลวงพ่อนิพนธ์ ในสภาพที่นอนช่วยตัวเองไม่ได้ แต่ยังทานได้บ้าง หลวงพ่อนิพนธ์ จัดสมุนไพรให้พักฟื้น จนสภาพดีขึ้นสามารถไปพักฟื้นที่บ้านได้
หลวงพ่อชี้จุดตายแก่ญาติคนไข้ว่า ทุกส่วนยังดีอยู่ จะมีก็แต่ปอดที่ทำงานได้น้อยช่วยตัวเองยังไม่ได้ ต้องให้อ๊อกซิเจนทางสายช่วย แล้วทานสมุนไพร รอจนกว่าจะฟื้นจึงพ้นวิกฤต
คนไข้ท่านนี้ กลับไปพักฟื้นที่บ้าน ไม่นานญาติก็แจ้งข่าวมาว่าเสียชีวิต หากแต่เขาไม่ได้ตายด้วยโรคเอดส์ เขาตายเพราะภรรยาที่เฝ้าออกไปซื้อของ โดยไม่ได้ดูอากาศที่เหลือในถัง เขาตายเพราะอากาศหมดถัง หายใจไม่ทัน
ไม่ต้องสนหรอกว่าโรคที่เป็นคืออะไร แต่ต้องละเอียดรอบครอบหมั่นสังเกต ว่าอาการใดหากรุนแรงคนป่วยจะทนไม่ไหว หยุดให้ทัน
โดยเฉพาะคนประเภทที่ตอนนี้ยังทานได้ แต่เบื่ออาหาร ไม่ยอมทานอาหารให้ครบห้าหมู่ที่ร่างกายต้องการ วันข้างหน้า อาจเกิดสภาวะทานไม่ได้หรือทานได้น้อยมาก ร่างกายก็ขาดพลัง ไม่ทันตายด้วยโรค คนเหล่านี้ขาดอาหารตายก่อน โดยเฉพาะคนป่วยมะเร็ง ถึงเวลานั้นอยากจะทานก็ไม่ทันแล้ว
หลักของพระภูมี จึงสอนให้ทานอาหารให้ครบตามที่ร่างกายต้องการ ไม่มีเว้น
บมสรุปหลวงพ่อนิพนธ์ชี้ให้เห็นว่า "กินได้ไม่ตาย ไม่กินน่ะตายแน่ ไม่ต้องรอโรคทำให้ตายหรอก"
ไม่สงสัยบ้างเลยหรือ คำวินิจฉัย ตายเพราะติดเชื้อในกระแสโลหิต เป็นทั้งๆที่ฉีดยาฆ่าเชื้อนั่นแหละ เดิมมันไม่มี แล้วมันมีเชื้อมาตอนไหน เพราะอะไร
