หากจะถามว่า เดินธุดงค์ของพระพุทธเจ้า เพื่ออะไร คำตอบคือ "จับตนค้นตน พิจารณานิสัยตน" เมื่อมีเหตุมากระทบ ตนคิดอย่างไร ทำอย่างไร ที่สำคัญ ทำตามใคร ตามใจตน หรือวินัยที่ตนประกาศไว้
มันจึงเป็นบททดสอบ เป็นวัตรที่พระที่เดินตามรอยพระพุทธเจ้า ต้องปฏิบัติ เพื่อทดสอบตัวกระทำของตน ที่บอก ไม่โกรธ ไม่โลภ ไม่หลง นั้นนั้นจริงไหม
ดังนั้น แต่ละก้าวย่างของการเดินธุดงค์ แม่ชีเมี้ยนตรัสว่า มีค่ามหาศาล ก้าวหนึ่งมีค่าเงินบุญหนึ่งตำลึงทอง ถ้าเดินในวินัยแล้วทำได้
หลวงพ่อนิพนธ์จึงมักชี้ช่อง ว่าอานิสงส์นี้มากนักหากใครเดินตามรอยนี้ ชนะโรคนั้นง่ายเลย จึงมักใช้บ่อยๆตั้งแต่ปี 30 โดยเฉพาะคนไข้หนัก
วันนี้ เราเห็นคนป่วยมะเร็งท่านหนึ่ง ที่หลายปีก่อนมาทานสมุนไพรกับเพื่อน ระดับของอาการคือ หมอให้กลับไปตายบ้านทั้งคู่ เมื่อหลวงพ่อนิพนธ์ให้บวช แม่นวยเชื่อก็ทำตาม ส่วนเพื่อนขอไปรับยาแจกหมอที่กำลังดัง เวลาผ่านไปเพื่อนก็จากไป แม่นวยยังอยู่ ยังมาเสียสละแรงกาย บวชบ้างตามโอกาส เพราะต้องกลับไปทำงานใช้หนี้ที่มีมาก่อน วันนี้ของแม่นวย คนป่วยมะเร็งที่หมอทิ้ง เดินตามพระครบ 7 วัน กว่าร้อยกิโล แบบสบายๆ
บทสรุปที่เห็น พระเดินตามรอยพระภูมี ยิ่งนานวันวัตรปฏิบัติยิ่งน่ากราบ ข้าวที่ใส่บาตรท่าน มีผลตอบแทนที่ดีแน่นอน คนที่เดินตามรอยที่หลวงพ่อนิพนธ์ชี้ ก็ประสพผลไม่ต่างกัน ขอชีวิตเพื่อพัฒนาวิญญาณตนให้สูง ชีวิตมิใช่มีแต่ทำเพื่อตน หาแต่เงินทอง มีเวลาทำเพื่อวิญญาณ ดูรอยนี้ของแม่นวยแล้ว มะเร็งคงทำอะไรเธอยากแล้ว
แม่ชีเมี้ยนจึงมักให้สติสงฆ์เสมอ "ถ้าไม่เอารอยพระโคดม จะเดินกันไปโดยวิธีใด" ฉันใดก็ฉันนั้น ถ้าไม่เอารอยของหลวงพ่อนิพนธ์ จะถึงสุขโดยวิธีใด สมุนไพรหรือ นั่นของแถม ไม่ใช่แก่นสาร ไปไม่ตลอดรอดฝั่งหรอก เหมือนวีไอพีหลายท่าน ที่เอาแต่สมุนไพร ในยุคหลวงพ่อนิพนธ์ นั้นอาจพอ แต่วันนี้ทานสักฉันใด เริ่มเห็นความจริง มีแต่ทรงกับทรุด
รอยแม่นวยที่เดินตามคำสอน นั้นแหละที่จะทำให้สมหวัง ได้เป็นคนดี ได้หายโรคเป็นของแถม ส่วนที่อยากหายหนี้ ก็คงได้ ด้วยมีกายที่ดีแล้ว เงินที่หาได้ก็ไม่ต้องถูกค่ายากินหมด
น่าเสียดาย คนทั้งหลายบอกอยากได้บุญ ที่ไหนเขาบอกไปหมด ทำหมด แต่นั่นเป็นลมช่วยตนไม่ได้ บุญของพระพุทธเจ้าที่แม่ชีเมี้ยนของจริง ช่วยตนได้ น้อยคนอยากทำ
ไม่ว่ากัน ชอบแบบไหนทำแบบนั้น แต่วันเวลาจะพิสูจน์ คนป่วยหมอยังไม่ทิ้ง กับแม่นวยที่หมอทิ้ง ใครจะอยู่ ได้หัวเราะทีหลัง แลดังกว่า ดูสิ ปีหน้าเราเชื่อว่าเห็นแม่นวยแน่ แต่คนอื่นเราไม่รู้
