คนทั้งหลายมักจะตอบ คำนี้ เมื่อคนรู้ ชี้ช่องว่า ควรจะหาเวลาไปปฏิบัติธรรม เพื่อช่วยตน เดินหนีกรรม
แต่คนทั้งหลายไม่มีใครรู้ ว่า “มันจะมีจริง” กว่าจะรู้ก็ใกล้ตาย หรือฝาโลงแย้มนั่นเอง
นับแต่อดีต เพื่อนหลวงพ่อนิพนธ์ อาน้อย มาหา ท่านเห็นลักษณะ ก็บอกว่าดูไม่ดี น่าจะหาเวลามาทานสมุนไพรบ้าง
คำตอบก็คือ ไว้วันหน้าแล้วกัน ตอนนี้ยังไม่พร้อม เวลาผ่านไป ด้วยความรักเพื่อนและมีความห่วง ท่านหอบหิ้วยาไปให้ถึงบ้าน คำตอบคือ วันหน้าแล้วกัน จะไปทานที่วัดเลย และอีกไม่นาน วันหน้าของอาน้อยก็หมดลง ไปอย่างกระทันหัน
บทสรุป ท่านอาสิจะพูดสักฉันใด คนส่วนใหญ่ก็กอดสมุนไพรแน่นเป็นที่พึ่ง ทั้งๆ ที่ชี้ว่า นั่นมันเครื่องช่วยเดิน แต่พาเดินไม่ได้ แต่คนทั้งหลายกอดไว้ไม่ยอมเดิน หนีกรรม ผลสุดท้าย กรรมตามเจอ เสร็จทุกราย
การมาทานสมุนไพร ก็แค่ยืดวันเวลา หนีไม่พ้น นั่นเพราะนิสัยไม่เปลี่ยน วิญญาณไม่ยอมพัฒนาดีขึ้น ก็ไปทำแบบที่ตนชอบเหมือนเดิม ทั้งๆ การทำแบบนั้น การใช้นิสัยนั้น สร้างกรรมสร้างทุกข์ให้แก่ตน
ศาสนา จึงยังผลแก่ผู้ที่เชื่อแล้วทำ ไม่ใช่ทุกคน และสอนไม่ให้ประมาท ต้องมีธรรมนำหน้า สมุนไพรเดินตาม
