ความเชื่อ ความเห็น ความจำเป็น ถูกสร้างและปลูกฝังผูกติดกับวิญญาณ หากขาดพิจารณา ขาดปัญญา หรือผู้รู้บอกสอน ทุกตัวคนย่อมยึดถือไว้แน่นเหนียว และคิดเอาเองว่า สิ่งนี้ดี ช่วยตนได้
หากแต่สิ่งเหล่านี้เป็นเงามายา ไม่มีตัว ไม่มีตน ไม่มีอำนาจจริง คล้ายดั่งผืนน้ำที่เราท่านมองเห็น อยู่บนพื้นถนน ครั้นรถแล่นเข้าไปใกล้ ผืนน้ำนั้นก็หายไป
เราคิดเอาเอง เออเอง ว่าดี ไม่รู้เลยว่า สิ่งดีๆที่เกิด นั้น ผลกรรมดีของเราท่านที่ทำไว้แล้วต่างหาก ที่ช่วยตนของเรา
แม่ชีเมี้ยน ชี้ว่า “สิ่งศักดิ์สิทธิ์มีเจ้าของ ไม่มาก้าวก่ายเหนืออำนาจกรรม ยกเว้นบุคคลผู้นั้นจะฟัง พิจารณาในสิ่งที่ศาสนาสอน แล้วทำได้จึงเกื้อกูล”
หลวงพ่อนิพนธ์เล่าเรื่องขำที่ท่านพบให้ฟังว่า ครั้งหนึ่งนั่งเรือไปในทะเล เกิดคลื่นพายุ และฝนกระหน่ำน่ากลัว คนในเรือต่างตื่นตระหนก ด้วยกลัวเรือล่ม ร้องกันเซ็งแซ่ มีชายผู้หนึ่งตะโกนขึ้นว่า ไม่ต้องกลัว เขามีวิธีทำให้พายุแลฝนสงบลงได้
หลวงพ่อนิพนธ์ฉงน เลยเดินตามชายผู้นั้นไป ชายผู้นั้นเดินไปด้านหน้าเรือถอดกางเกงในมากวัดแกว่ง ผ่านไปสักเท่าใด ก็ไม่มีทีท่าว่าลมฝนจะเบาหรือหยุดเลย ครั้นผ่านเหตุการณ์นั้นเรือเข้าท่า ถามชายผู้นั้น เขาตอบว่า เขาเคยทำเช่นนี้ ทุกครั้งมันก็ใช้ได้
นี่แลความเชื่อ ขาดพิจารณา แทบสังเวยด้วยชีวิต กว่าจะรู้ว่ามันไม่ใช่
การรักษาโรคก็ไม่ต่างกัน มากไปด้วยความเชื่อ ความเห็น ที่บอกต่อกัน กินอันนั้นสิดี ทำแบบนั้นสิหาย แถมวลีเด็ด ฉันลองมาแล้ว ที่ซึ่งมันจะต่างอะไรกับกลาสีเรือคนนั้น ที่เคยแกว่งกางเกงในแล้ว ลมฝนมันหยุดทุกที ก็พรหมลิขิตยังมี มันผ่านปล้องกรรมชั่ว มันก็ต้องหายทุกตัวคนนั่นแหละ ไม่ว่าวิธีใด เพราะกรรมที่มาไม่ได้เอาถึงตาย
ครั้นมาเจอของจริง กรรมตาย มันมาเอาตาย ทุกข์เกิดเป็นโรคตาย นั่นเรือออกจากฝั่งแล้วทีนี้แหละ จะรู้ว่าแคมเรือที่เหยียบอยู่ มันเหยียบแคมเรือจริงหรือคิดเอา ตอนอยู่ที่ฝั่งเหยียบฝั่งคือกรรมดี ก็นึกว่าแคมเรือ น่าเสียดายคนส่วนใหญ่กว่าจะรู้ ตัวก็ตกน้ำเสียแล้ว
บทสรุป ศาสตร์สมุนไพร ที่หลวงพ่อนิพนธ์ใช้ มาจากผู้รู้คือแม่ชีเมี้ยน ไม่ได้นึกเองเออเอง ลองผิดลองถูก ท่านจึงว่า ทำไมจึงไปเชื่อปัญญามนุษย์ นั่นปัญญากรรม กำเนิดจากความโลภ ไม่มีทางชนะกรรม ชนะโรคได้แน่นอน
ท่านจึงชี้เสมอว่า ยารักษาโรค ไม่มีในโลก ยิ่งบอกว่าสมุนไพร ตัวนั้นดี ตัวนี้ดี ยิ่งเป็นไปไม่ได้ เพราะสมุนไพรตัวเดียวไม่มีฤทธิ์ ต้องมีคู่ของเขา มารวมกัน ด้วยสัดส่วนที่พอเหมาะ จึงเกิดฤทธิ์
ไม่ต้องพูดถึงยาเคมี ที่มีฤทธิ์ เพียงระงับยับยั้งอาการ ยิ่งไม่มีทางหายโรค แลบทพิสูจน์จะมาถึง เมื่อเรือชีวิตของเราออกจากฝั่ง เจอลมฝน นั่นคือ กรรมเราทำมา มาทวง อะไรก็หยุดทุกข์อันนี้ไม่ได้ เพราะเป็นอำนาจ นี่แลศาสนาแม้นมีอำนาจ ก็ก้าวก่ายไม่ได้ ถ้าผู้นั้นไม่มีคุณสมบัติ คือ เป็นคนดี ตามธรรมคำสอน ทำธรรม จนเป็นอำนาจ ไปแก้ไขอำนาจกรรมที่ตนทำมา ไม่ใช่เจ้าพ่อ เจ้าแม่ เกจิคณาจารย์ใดที่ช่วยได้ ไม่เชื่อเอามะเร็งไปถวายสิ เผ่นป่าราบหมด ดูแต่ประเทศที่ผลิตคีโมรักษามะเร็งขาย ประเทศนั้นๆมีคนตายด้วยมะเร็งเป็นล้านคน ทำไมไม่เอาคีโมไปช่วย
ไม่ได้ด่า ไม่ได้ว่าใครทั้งนั้น แค่อยากสะกิดจิตอาสาเท่านั้นแล ก็เห็นมาช่วย ทำสมุนไพร แล้วทำไมไปเดินแจก เดินบอกคนเขา กินนั่นสิ กินนี่สิ นี่เลยไข่ผ่านพิธีมาแล้ว ฉันเอามาฝากกินแล้วแข็งแรง นี่ใบนี่ดี แถมเอามาปลูกในมูลนิธิชวนคนกิน บางคนเชื่อ หยุดกินสมุนไพร ไปกินใบนี้ อยากหายเร็วจนลิ้นชา เกิดอาการแทบไม่รอด ถามว่าหายไปไหนไม่มารับสมุนไพร บอกไปกินใบนั้นมากไป นอนโรงพยาบาลเกือบไม่รอด
หลวงพ่อนิพนธ์จึงมักให้สติสงฆ์ ยิ่งทิ้งความเชื่อ ความยึดถือ ความเห็นได้มากเท่าใด เหลือพระพุทธเจ้า แล้วเดินตาม โรคอะไรก็ไม่น่ากลัว
แต่ถ้าไม่ กินยาพระพุทธเจ้า เวลาหาย กลับไปแก้บน นั่นเรือกำลังออกจากท่า เจอลมฝนวันใด เรือผุพัง จะกลับเข้าท่า ก็ทำลายไปเสียแล้ว พระพุทธเจ้าเขาใช้ อุเบกขา ไม่อยากคบ
หนทางเดียว ที่แม่ชีเมี้ยนทรงชี้ “นิสัย” อย่ามัวไปนั่งขอ หรือเชื่อเขาว่า ทำนิสัยพระพุทธเจ้านี่แหละ วิญญานจะได้พัฒนาขึ้นที่สูง แล้วหายโรคจะแถมมา
