ไม่ว่าไปที่ไหนในโลก คำสอนหนึ่งที่มักจะได้ยิน คือ “อย่าเห็นแก่ตัว”
หลวงพ่อนิพนธ์ สอนพระเสมอว่า หากแต่เรื่อของศาสนา “ไม่เห็นแก่ตัว ฟ้าดินลงโทษ”
ไม่แปลกที่เราท่านฟังดูแล้วย้อนแย้งความรู้สึกตน
หลวงพ่อนิพนธ์จึงชี้ให้พิจารณาว่า หากอยากจะช่วยคนอื่น ศาสนาชี้ว่าต้องช่วยตนให้ได้ก่อน จึงจะรู้ว่าสิ่งใดผิด สิ่งใดถูก เมื่อช่วยตนได้ จึงไปชี้ให้ผู้อื่นเดินตามได้
เฉกเช่นพระโคดม เมื่อออกผนวช คนทั้งหลายไม่เข้าใจ ด่ากันทั้งเมือง ทิ้งพ่อ ทิ้งลูก ทิ้งเมีย แต่ครั้นเมื่อสำเร็จป็นพระพุทธเจ้า จึงเสด็จกลับมาโปรดช่วยคนเหล่านั้น สำเร็จอรหันต์ทุกตัวคน
ก็แล้วเราท่านมามูลนิธิทำไม ปากบอกเพื่อช่วยตน แต่พฤติกรรมหาใช่ มาพบคนนั้นจะได้คุยกัน จะได้ทำธุระซึ่งกันและกัน กลายเป็น “ชีวิต” ที่เป็นสิ่งมีค่าที่สุด ถูกเบียดไปเป็นสิ่งสุดท้ายที่ทำให้
ท่านชี้ให้ดูเสมอว่า ดูสิ แม่ลูกบอกว่ารักกัน แทนที่จะเตือนกันให้ทำสิ่งที่ช่วยตนได้ เปล่าเลยกลับมาชวนกันคุย ชวนกันทำโน่นนี่นั่น ที่ไม่เป็นแก่นสารช่วยตนไม่ได้ ปากบอกรักกัน พฤติกรรมไม่เป็นเช่นนั้นเลย
บทสรุป การมาหาศาสนา แม่ชีเมี้ยนตรัสว่า “เป็นเรื่องเฉพาะตัว” ตั้งใจมาหาเพื่อสร้างบุญทานบารมี และรับสมุนไพรไปช่วยตน ไม่เกี่ยวกับผู้ใด แต่ครั้นมาถึงจริงๆ กรรมคาบไปแดก บรรเลงตามนิสัย บังตา บังใจ กลายเป็นมาหาคนโน้น มาซื้อของถูก มาหาเพื่อนคุย มาทำธุรกิจ หลวงพ่อนิพนธ์จึงชี้ให้พิจารณา สิ่งที่ทำ “ได้คุ้มเสียหรือไม่” อะไรมีค่ามากที่สุด มิใช่ชีวิตหรือ ทำไมจึงมาทำเช่นนั้น
พิจารณาดีๆ ตั้งสติ แล้วจึงเดิน มาทำไม สู้กับอะไร เห็นทางเดินแล้วยัง อุปสรรคมีมากมาย ถ้าคิดว่าชนะกรรมมันง่าย โลกนี้คงร้างผู้คน พระพุทธเจ้าพาไปนิพพานหมดแล้ว
หลวงพ่อนิพนธ์จึงชี้ว่า คนที่จะสมปรารถนา จึงเรียก เหนือมนุษย์ เพราะหยุดทำตามนิสัยตนได้เป็นบางสิ่งบางอย่าง เอาเหตุเอาผล รู้หนทางหนีทุกข์ แล้วทำได้
ผู้ใดเห็นแก่ตน แล้วทำได้ ก็หายโรคได้ แล้วถ้าผู้นั้นไปชี้ให้ผู้อื่นเดินตาม เขาเรียกว่า นั่นทำตนเป็น “พระมาลัยโปรดสัตว์”
กรรมน่ะกรรม จำไว้ให้ดี มีใครที่ไหนชนะกรรม ไม่มี แล้วจะมาชนะกรรมโดยไม่เอารอยของพระโคดม เราท่านจะไปกันอย่างไร แน่มาจากไหน เหมือนคนนั่งรอยารักษา รอไปเถอะ ไม่มีทางถึงฝั่งฝัน
คนที่เห็นค่าชีวิตตน ต้องเห็นแก่ตนก่อน ช่วยตนให้พ้นทุกข์ ถ้าตนยังไม่รอด คิดไปช่วยผู้อื่น ห่วงงาน ห่วงโน่นนี่นั่น ท้ายที่สุด เสียทั้งหมด หากเอาชีวิตไว้ได้ แม้นเสียบางสิ่งในวันนี้ ก็ยังเอากลับคืนมาได้ ตราบที่มีลมหายใจ และสุขภาพที่ดี
