วัฐจักรเดิมๆ รายแล้วรายเล่า ผู้สอนจักสอนสักฉันใด ท่านอาสิจะชี้ก็ชี้ไป คนทั้งหลายก็ทำตนเหมือนละครว่า “คือมิได้นำพา” ท้ายที่สุดก็ชนตอ
วันก่อนมีโอกาสเจอวีไอพีอาวุโสท่านหนึ่ง หายหน้าหายตาไปหลังจากสิ้นหลวงพ่อนิพนธ์ เล่าให้ฟังว่า เมื่อก่อนมาหาก็ด้วยเป็นมะเร็งตับ ด้วยก่อนหน้า สูบและดื่มจัด แลกิจการก็รุ่งเรือง ไม่ค่อยพักผ่อน มีอาการความดันผสม
ตอนตรวจตับ หมอก็เลยให้ฉายปอดด้วย ปรากฏว่าปอดดำ หมอก็แจ้งว่า ควรเลิกสูบบุหรี่ อาการของมะเร็งไม่เท่าไหร่ เพราะยังไม่ปวด แต่ความดันนี่สิ เหมือนถูกบีบหัว ทนไม่ไหว แลก็มีคนแนะนำให้มามูลนิธิ
ทานสมุนไพร ตรวจไป เหมือนหลายคนที่ทำ ค่ามะเร็งลดลง จนอยู่ในระดับที่หมอพอใจ ขอตรวจปอด พยาบาลก็บอกครั้งก่อนฉายแล้วมันดำไงทั้งปอดแล้ว แต่ผลอกมาปอดสะอาด พยาบาลถามว่าไปทำอะไรมา ที่เขาบอกชอบมาก คือ หัวหายปวดแล้ว
ไม่ว่าด้วยเหตุใด เขาก็หยุดการมารับสมุนไพรไปทาน ผ่านไปสักปี อาการเริ่มหวน เริ่มจากความดัน กลับมาปวดหัวอีก ไปหาหมอ ทานสักเท่าไหร่ก็ไม่หาย แต่ก็กินยาหมอต่อ ทีนี้หมอความดันดูประวัติเห็นว่าเคยมีปัญหาที่ปอด เลยให้ยาฉีดเข้าปอดด้วยเลย
ยิ่งรักษาอาการยิ่งหนัก เลยเปลี่ยนหมอ หมอใหม่ขอดูยา ตกใจบอกว่าไปเอายาปอดนี้มาจากไหน นี่มันเสตียรอยด์ ฉีดเข้าไปปอดจะอุดตัน ความดันไม่หาย แถมโรคปอดมาด้วย สั่งหยุดยาทันที
บทสรุป นี่แลพฤติกรรมมนุษย์ เริ่มจากอาการเดียว ยิ่งรักษายิ่งเข้าตำรา “ดินพอกหางหมู” กลายเป็นโรคเพิ่ม ทีนี้เจอตอ เริ่มแค่ความดัน ไปๆมา เจอตอ มะเร็งปอด ไตวาย หลวงพ่อนิพนธ์จึงชี้ว่า หวังพึ่งผู้อื่น มิมีทางประสพผล ยิ่งแก้ยิ่งพัน มีแต่เดินตามรอยพระภูมี คือ “พึ่งตน” จึงจักได้
เอาแต่สมุนไพร จะไปได้สักกี่น้ำ ก็เหตุแห่งโรค คือกรรม ยังอยู่ พิสูจน์กันมารายแล้วรายเล่า ครั้นโรคย้อน ก็อายที่จะกลับมา จนไม่ไหว เจอตอ ทีนี้สำคัญนัก จะกู้ไหวหรือทันไหม
ชนะโรค มันไร้ค่า ถ้าไม่รู้และทำ เพื่อชนะกรรม ชนะกรรมได้ หายโรคนั้นของแถม
ก็เห็นๆกันอยู่ แล้วจะเดินตามเขาทำไม รู้ทั้งรู้ว่า ในที่สุดก็ต้องเจอตอ ลำพังสมุนไพรยากจะพ้น เพราะคิดจะตีงู ต้องตี ห้ตายในคราเดียวอย่าให้มันมาแว้งกัดภายหลังได้ ดีขึ้นหน่อยก็กระดี๊กระด๊า อ้างเหตุ ไม่มาแล้ว ไม่อยากทน ไม่อยากทำ แน่ใจน่ะ ว่าพ้นปล้องกรรม หรือไม่มีปล้องรออยู่ข้างหน้า
เราสู้กับกรรมน่ะ ไม่ใช่โรค จะไม่เอาธรรมของพระภูมี เบื่อหน่ายไม่อยากทำ หรือเดินตาม สุขก็เป็นแค่ฝัน ลืมตามาก็ร้องโอย ถ้ามันง่ายโลกใบนี้คงไม่มีใครเป็นโรคแน่
