ปฐมบท

คนหลายคนอาจสงสัย ด้วยคำร่ำลือปากต่อปาก ในเรื่องราวของถ้ำกระบอก มักจะเป็นการรักษาผู้ป่วยยาเสพติด หากแต่ทำไมมายุคนี้ จึงกลายเป็นการรักษาโรคไปได้

หลวงพ่อนิพนธ์เล่าย้อนอดีตไปเมื่อยุคปี ๒๕๐๓ เมื่อแม่ชีเมี้ยนรู้ถึงภัยอันตรายที่จะมาเยือนพระ ด้วยวัตรปฏิบัติที่ต่างออกไปจากพระทั่วไป แม้นวินัยที่ดำเนินอยู่ จะถูกต้องตามพุทธกาล แต่กลับไม่ถูกต้องในยุคนี้

การเปิดรับบำบัดผู้ป่วยยาเสพติด จึงเกิดขึ้น เมื่อท่านจำรูญ ผู้ได้รับตำราจากแม่ชีเมี้ยน ให้ความมั่นใจว่าตนเองพร้อมแล้ว

คนป่วยที่มาถ้ำกระบอกยุคแรก จึงมีเฉพาะผู้ติดยาเสพติด โดยเฉพาะคนติดฝิ่น ที่ประสพปัญหาจากการออกกฎหมายทุบบ้องฝิ่นของรัฐบาลในยุคนั้น

เมื่อข่าวเล่าลือกันไป การแห่แหนกันมาของผู้เสพยา ก็ทวีคูณขึ้นเป็นลำดับ จนถ้ำกระบอกที่อยู่ในถิ่นกันดาร การไปมาก็ลำบาก ประสพปัญหาขาดแคลนอาหาร ด้วยเหตุที่คนป่วยที่ฟื้นจากการบำบัด ด้วยความที่ร่างกายขาดสารอาหารมานาน เมื่อฤทธิ์ยาที่ทำให้ไม่อยากหายไป ร่างกายก็เรียกร้อง

หน้าที่ของพระไม่เพียงให้สมุนไพร ยามค่ำคืน ก็มีภาระเพิ่มเติมขึ้นมา คือ หุงข้าวต้มให้คนป่วยเหล่านี้ ทานตลอดคืน

หลวงพ่อนิพนธ์จึงได้นำปัญหาดังกล่าวนี้ ปรึกษากับแม่ชีเมี้ยน ก็เห็นว่า ท่านจำรูญและท่านเจริญ ก็ยุ่งกับภาระดูแลคนป่วยมากแล้ว จึงยกหน้าที่ในการหาเสบียงให้แก่หลวงพ่อนิพนธ์

หนทางในการหาเสบียงยังมองไม่เห็น ในระหว่างนั้น แม่ชีเมี้ยนก็ได้ถ่ายทอดวิชาสมุนไพรให้หลวงพ่อนิพนธ์ไปพลางๆ

จนวันหนึ่ง มีเหล่าพี่น้อง หอบหิ้วเปลใส่ญาติที่หมอจากโรงพยาบาลดังในกรุงเทพ ไล่ให้ไปตายบ้าน ด้วยอาการที่ร่างกายไม่สามารถเคลื่อนไหวส่วนใดๆได้อีกแล้ว เหลือแต่ลมหายใจรวยรินเท่านั้นเอง มาหาแม่ชีเมี้ยน

เมื่อพบแม่ชีเมี้ยน ทรงตรัสว่า เอามาทำไม เขาตายแล้ว เอากลับไปเถอะ ทำให้พี่น้องของคนป่วย ต้องหิ้วเปลกลับลงมาจากถ้ำกระบอก และได้แต่ทำใจในการที่จะสูญเสีย

ในเพลานั้นเอง หลวงพ่อนิพนธ์ ก็กำลังเดินกลับขึ้นถ้ำกระบอก หลังจากไปดูแลต้นไม้ที่ปลูกไว้บริเวณตีนเขาถ้ำกระบอก สวนกับคนกลุ่มนี้ จึงได้ถามว่า คนป่วยเป็นอะไร

พี่ชายของคนป่วย จึงตอบว่า พามาหาแม่ชีเมี้ยน ท่านบอกให้พากลับไป

หลวงพ่อนิพนธ์ เกิดความคิดแว่บเข้ามาในสมอง ด้วยความที่อยากลองวิชาของแม่ชีเมี้ยนว่า จะดีจริงหรือไม่ จึงบอกแก่ญาติคนป่วยให้พาคนป่วยไปที่กุฎิของท่าน แล้วก็ให้เณรไปแจ้งแก่แม่ชีเมี้ยนว่า ท่านรับคนป่วยคนนี้ไว้

แม่ชีเมี้ยนทราบ จึงบอกแก่หลวงพ่อนิพนธ์ว่า เขาจะตายแล้ว ท่านรับมาทำไม หลวงพ่อนิพนธ์จึงตอบกลับไปว่า ผู้หญิงคนนี้ อายุก็เพียงยี่สิบกว่าเท่านั้น ท่านบอกว่าสมุนไพรของท่าน สามารถช่วยคนตายให้ฟื้นคืนได้ ถ้าจะให้ผมเชื่อ ก็ต้องช่วยคนผู้นี้ได้ เพราะดูแล้วยังไม่น่าถึงพรหมลิขิต

แม่ชีเมี้ยนจึงตรัสว่า เพราะเหตุใดจึงช่วยเขา หลวงพ่อนิพนธ์จึงตอบว่า ก็ท่านให้หน้าที่ผมหาเสบียง หากช่วยได้ ไม่เพียงสร้างความมั่นใจในสมุนไพร ผมก็จะให้คนผู้นี้ทำหน้าที่เป็นเสบียงให้วัดเรา

แม่ชีเมี้ยนจึงตกกระไดพลอยโจน จึงกล่าวว่า เมื่อท่านรับมา ท่านก็รับผิดชอบก็แล้วกัน แล้วก็บอกสูตรสมุนไพร ซึ่งก็คือ สูตรสมุนไพรเขียว ที่เราท่านทานกันทุกวันนี้นั่นเอง ให้หลวงพ่อนิพนธ์ไปทำ แล้วก็ไปป้อนแก่คนป่วย

ด้วยคนป่วยหญิง เคลื่อนไหวไม่ได้ หลวงพ่อนิพนธ์จึงต้องให้พี่ชายช่วยง้างปาก แล้วท่านก็กรอกสมุนไพร และใช้มือลูบคอ เพื่อช่วยให้กลืนสมุนไพรได้

พระรูปอื่นเห็น ก็กล่าวว่า คนป่วยเป็นผู้หญิงท่านโดนตัวได้อย่างไร หลวงพ่อนิพนธ์ก็ตอบไปว่า คนเห็นหมาตกน้ำจะจมน้ำ แล้วไม่โดดไปช่วย ยังเรียกคนใจร้าย ไร้เมตตาเลย นี่คนจะตาย จะปล่อยให้ตาย โดยไม่ช่วย จะเรียกว่าอะไร

แม่ชีเมี้ยนตรัสแก่หลวงพ่อนิพนธ์ว่า หากท่านกรอกสมุนไพรทุกชั่วโมง และคนป่วยสามารถอยู่ถึงเช้าได้ ก็จะผ่านปล้องกรรมอันนี้ อยู่ไปถึงพรหมลิขิตได้

นี่เองเป็นครั้งแรก ที่หลวงพ่อนิพนธ์ตื่นเต้น ด้วยหลายประการ ทั้งทดสอบสมุนไพร ตำราของแม่ชีเมี้ยน ทั้งเป็นคนป่วยคนแรก แถมยังพร้อมตายได้ทุกเวลานาที ดังนั้น ตั้งแต่เย็นจนถึงเช้า จึงไม่กล้านอน ต้องไปนั่งสวดมนต์ แล้วทุกชั่วโมงก็เดินมาดู และให้สมุนไพร พร้อมถามโยมพี่ชายว่า ยังหายใจอยู่ไหม

จวบจนเช้า คนป่วยก็ยังมีลมหายใจ และนับจากนั้น อาการก็ดีขึ้นเรื่อยๆ จนกลับเป็นปกติ หลวงพ่อนิพนธ์ก็สอนว่า ชีวิตที่ได้กลับมา ต้องมีความหมาย คนป่วยผู้นั้น จึงกลายเป็นกองเสบียงคนแรกของถ้ำกระบอก

จวบจนทุกวันนี้ คนป่วยคนแรกนั้นก็ยังมีชีวิตอยู่ กลายมาเป็นปฐมบทที่สร้างความมั่นใจแก่หลวงพ่อนิพนธ์ในกาลต่อมา ที่มีต่อสมุนไพรแม่ชีเมี้ยนในการช่วยคน

แลครรลองที่ใช้สืบต่อมา ที่หลวงพ่อนิพนธ์ใช้สอนคนป่วย ในการได้ชีวิตใหม่ นั่นคือ การทำตนเป็นพระเวสสันดร และเปลี่ยนพฤติกรรมบางสิ่งบางอย่าง

บทสรุป หลวงพ่อนิพนธ์ จึงชี้ให้เห็นว่า เมื่อด้ายชีวิตหรือพรหมลิขิตของเราท่านเปื่อย แต่ด้ายของศาสนานั้นเหนียวแน่นนัก หากเราท่านทำตนเป็นคนที่มีภาระหน้าที่ในศาสนา กลายเป็นคนสองโลก ชีวิตก็จะเหนียวแน่น ปลอดภัยทั้งจากตายโหง และ ตายห่า อย่างแน่นอน

ใครอยากรู้ว่าคนสองโลกเป็นอย่างไร ลองไปถามพระชลอ ที่ลพบุรี ว่าทำอย่างไร

นับแต่นั้นมา คนที่มาถ้ำกระบอกจึงมิใช่เพียงแต่คนป่วยยาเสพติด