ปาฏิหาริย์

ความผิดเพี้ยน จากตำรา จากการคาดหวัง ทำให้ภาพของปาฏิหารย์ บิดเบือนไปจนไม่เหลือเค้า

ปาฏิหาริย์ในใจของมนุษย์สมัยนี้ จึงอยากเห็นเทวดาเหาะลงมาจากสวรรค์ หรือ หายตัวไปมาให้เห็น ไปจนกระทั่งทำอภิญญาจนตนเองตะลึง ก็ปานนั้น

นั่นมันปาหี่แล้วไม่ใช่ปาฏิหารย์ของสิ่งศักดิ์สิทธิ์ หรือศาสนาแต่อย่างใด

หลวงพ่อนิพนธ์จึงชี้ให้เห็นว่า สิ่งศักดิ์สิทธิ์ ไม่มีวันทำอย่างนั้นเป็นแน่ เพราะหากทำเช่นนั้น มนุษย์ที่ได้เข้ามาเป็นบริวาร ก็ล้วนแล้วแต่จำพวกโง่งม ไร้ซึ่งปัญญา ขาดพิจารณา ให้เห็นความจริง

สิ่งศักดิ์สิทธิ์ มีจริง และปาฏิหารย์ที่ศาสนาหรือสิ่งศักดิ์สิทธิ์แสดง ก็เป็นสิ่งที่มนุษย์บนโลกนี้ทำไม่ได้ อย่างแน่นอน เพียงแต่ต้องใช้ปัญญามองจึงเห็น กระนั้นก็มักจะถูกกรรมบังตา เห็นแต่ไม่รู้ ไม่คิด ก็มากมาย

สิ่งหนึ่งที่หลวงพ่อนิพนธ์ทำให้ดู ให้เห็นอำนาจของสิ่งศักดิ์สิทธิ์ นั้นคือ การนำคนป่วยมารวมกันเป็นจำนวนมาก ทำกิจกรรม โดยไม่ต้องกลัวว่าจะเป็นอะไร ไม่ต้องมีทีมแพทย์คอยวิ่งวุ่น ดูคนโน้นเป็นอันนี้ คนนั้นเป็นอย่างโน้น นั่นเอง

ทหารที่แข็งแรง ผ่านการฝึกมา เมื่อนำมารวมกัน ยังต้องมีเสนารักษ์ เผื่อไว้

ใครหน้าไหน ที่บอกว่าแน่ ลองมาทำแบบนี้ดูสิ เอาคนป่วยที่ไม่รู้จนน็อคตอนไหน มารวมกัน แล้วการันตีว่าไม่เป็นอะไร ... เจ้าพ่อ เจ้าแม่ เกจิใดที่ว่าแน่ หมอที่ว่าแน่ ลองเสนอตัวมา

นี่แลปาฏิหารย์ของศาสนา แค่ทำให้คนที่มาเปลี่ยนนิสัยนิดหน่อย สร้างความสงบ ลดกิริยา แล้วมาสวดมนต์ ก็มีอำนาจเพียงพอปกป้องคนทั้งหมดทั้งปวง ไม่ให้กรรมเข้ามาทำลายได้

หากแต่ใครเล่าจะเห็น เพราะไม่เคยพิจารณา มัวแต่รอสิ่งศักดิ์สิทธิ์เหาะลงมาจากฟ้า จึงเชื่อ การสัมผัสสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่พบ จึงไร้ค่า หาไม่เจอ

แลก็ยิ่งน่าเสียดาย เมื่อมองไม่เห็น ก็ยากที่จะพิจารณาให้เกิดปัญญาแก่ตนได้ว่า นี่ขนาดเปลี่ยนนิสัยชั่วครู่ชั่วยาม ยังทำให้รอดปลอดภัย ทำกิจกรรมจนลุล่วงได้ ... ถ้ามีโอกาสได้ทำนิสัยของพระพุทธเจ้าแล้วไซร้ ผลที่จะเกิดจะมหาศาลเพียงใด

แผ่นดินของศาสนาทุกยุคทุกสมัย จึงแสดงบุญญาธิการ ด้วยการรวมคนทุกข์มาไว้ด้วยกัน ่จึงเรียกแผ่นดินของศาสนา ว่าที่ดับทุกข์ ทุกคนที่มีทุกข์ จึงเวียนว่ายเข้ามา ฟัง พิจารณา สร้างความเชื่อ แล้วทำตาม

ใครจะเชื่อว่า สิ่งศักดิ์สิทธิ์ มีกระจัดกระจายทั่วไป ที่นั่นก็มี ที่โน่นก็มี ... ดิ้นรนไปกราบไหว้ ขอพร ... ท้ายที่สุด เมื่อกรรมมาถึง ทุกข์กลายเป็นโรค หันไปมองสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ตนเชื่อ ไม่มีเลยที่จะลดทุกข์ของตนได้สักกะผีก จึงรู้ว่า นั่นมันเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์นึกเอาเอง ก็สายไปเสียแล้ว

อำนาจธรรมของพระภูมี นั่นจึงเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่แท้ และก็มีที่เดียวด้วย .... หากตนของตนมีทุกข์ เชื่อถูก ทำถูก ผลถูกก็ย่อมเกิด หากสิ่งที่ตนเชื่อ ไม่มีจริง เชื่อผิด ทำผิด จะให้ความเชื่อดีสักฉันใด แค่ปวดท้องก็แก้ไม่ได้แล้ว เพราะสิ่งที่ตนเชื่อมันเป็นลม

บทสรุป หลวงพ่อนิพนธ์จึงบอกว่า หาให้เจอ ไม่ใช่ด้วยตา แต่ด้วยปัญญา สิ่งที่สร้างทุกข์นั้นเป็นอำนาจ คือ "กรรม" โลกนี้มีอะไรชนะกรรมเล่า หมอผี ลัทธิความเชื่อ เกจิคณาจารย์ หรือ ยาหมอ ... ไม่มีทาง ดังนั้น ยารักษาโรค ไม่มีหรอกในโลกนี้