ค่าของสมุนไพร

ไม่ว่าจะเชื่อหรือไม่ หลวงพ่อนิพนธ์ก็ชี้ให้พิจารณา ว่า สมุนไพรสูตรพระภูมีที่แม่ชีเมี้ยนนำมานี้ เป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ มีวิญญาณ รับรู้คนทำ รับรู้คนทาน

หลวงพ่อนิพนธ์จึงอรรถาธิบายให้เห็นชัดว่า นั่นคือ สมุนไพร ขวดเดียวกัน ทานเหมือนกัน จึงให้ผลไม่เหมือนกัน ตามแต่รายละเอียดของแต่ละบุคคล

ความเข้มขลัง หรือ อ่อนด้อย จึงแปรไปตามตัวตน ตัวกระทำของแต่ละบุคคลนั่นเอง

แลกล่าวย้อน ของการมายังสถานที่นี้ของแต่ละบุคคลไว้ว่า หาใช่ความบังเอิญไม่ หากแต่ล้วนเป็นผลแห่งตัวกระทำในอดีต ที่มีต่อศาสนาของพระโคดมนั่นเอง หรือที่วิทยากร อ.อร่าม มักกล่าวว่า บุญพามา

ผลแห่งการทานสมุนไพร คุณค่าที่ได้ จึงเป็นผลแห่งอดีตนั่นเอง ที่ตนของตนทำไว้

จึงไม่ต้องแปลกใจเลยว่า ทำไมทุกคนที่เวียนว่ายมาสถานที่นี้ เมื่อทานสมุนไพรแล้วในระยะแรก สภาพจึงดีขึ้น ทุกตัวคน ก็ด้วยผลแห่งอดีตนี้เอง

หลวงพ่อนิพนธ์ จึงกล่าวว่า ผลอันนี้ ก็เสมือนไม้เท้า ที่จะมาช่วยพยุงเราท่าน ในช่วงแรก แต่.... ถึงวันหนึ่ง ไม้เท้านี้ก็ย่อมหายไป ด้วยบุญที่หมดลงนั่นเอง

ก็ไม่รู้ว่า เป็นโชคดี หรือ โชคร้าย แล้วแต่ความคิดของแต่ละบุคคล ด้วยบางคน ของเก่านั้นมีพอ การหายโรคก็ดูช่างง่ายดาย เพียงแค่มีพฤติกรรมทำตามกิจกรรมที่หลวงพ่อนิพนธ์กำหนด ก็พอแล้ว แล้วก็คิดว่าตนโชคดี ในขณะที่อีกฟากฝ่าย มีมาน้อย ไม่เพียงพอ เยียวยาทุกข์ที่เป็นอยู่

หากพิจารณาผิวเผิน หลวงพ่อนิพนธ์ก็บอกว่า คนกลุ่มที่หายโรค ก็บอกว่าตนโชคดี คนที่ไม่หาย ก็เศร้าหมอง

หลวงพ่อนิพนธ์ ก็ชี้ว่า ศาสนามิได้มีจุดมุ่งหมายให้หายโรค เป็นสำคัญ นั่นเป็นเพียงของแถม อาศัยกรรม อาศัยโรค ให้เวียนว่ายมาเจอศาสนา ฟัง พิจารณา แล้วนำสิ่งที่ดีกว่า ปลอดภัยกว่า นั่นคือ ธรรม ไปค้ำจุนปกปักษ์ชีวิต นั่นแลคือ ความปลอดภัยของชีวิต

ก็ด้วย คนเรามิเพียงแต่ตายห่า คือตายด้วยโรค อย่างเดียวไม่ การตายโหง หรือ อุบัติเหตุ มันก็ตายเหมือนกัน ความปลอดภัย ที่ศาสนาจะพึงให้ คือ การรอด ทั้งตายโหงและตายห่า

โรค จึงเสมือน ผู้ที่พามาส่ง ถึงที่แล้ว หลวงพ่อนิพนธ์ก็ชี้ให้เห็นช่องว่า เราท่านควรจะหยุดหรือจะเดิน ไปในทางเลือก ที่ศาสนามีให้

ทางเลือกที่ปลอดภัย แม่ชีเมี้ยนกล่าวกับหลวงพ่อนิพนธ์ว่า มีสายเดียว คือ การลดนิสัย น้อมนำเอาธรรมของพระภูมี มานำตนนั่นเอง

ผู้ทำได้ ย่อมเป็นคนดี ด้วยนิสัยของพระพุทธเจ้าในตน อย่างแน่นอน ส่วนการหายโรค ก็จะกลายเป็นของแถม ในการทำตนเป็นคนดี ของศาสนา ที่ให้ทุกตัวคน

แลด้วยผลแห่งตัวกระทำที่ทำตนได้นี้เอง จะเป็นผู้บันดาลให้ฤทธิ์ของสมุนไพร มีฤทธิ์อันมหาศาล ที่ซึ่งหลวงพ่อนิพนธ์บอก อุปมาเสมือน ผู้อื่น ทานสิบแก้ว ร้อยแก้ว ผู้ทำได้ ทานแก้วเดียวก็พอแล้ว

บทสรุป หลวงพ่อนิพนธ์จึงทิ้งหนทางในการช่วยตนไว้ ให้เราท่านเลือก ว่าจะเดินโดยใช้ของเก่าเพียงอย่างเดียว ก็ไม่ว่ากัน ทานกันไป ทำได้ในแผ่นดินของมูลนิธิไทยกรุณา หากแต่อยากจะทำตน สร้างของใหม่เพิ่มเติมจากอดีต ไม่ว่าเพื่อช่วยตน หรือ เพื่อเป็นทุนในภายภาคหน้า ก็ไปเรียนรู้ แล้วทำ ในแผ่นดินของแม่ชีเมี้ยน ที่สำนักปฏิบัติธรรม แม่ชีเมี้ยนกรุณา ลพบุรี

ในไม่ช้า เราท่านจะเห็นความแตกต่างอย่างเด่นชัด ของคนสองกลุ่มที่เลือกเดินทางที่ตนชอบ กลุ่มของมูลนิธิไทยกรุณา รอดหรือไม่ ยากจะบอกได้ แต่ก็มีคนรอดจากโรคให้เห็นอย่างแน่นอน เพราะหลายคนของเดิมเขาทำมาเยอะ ก็มี เรียกว่า เอาสมุนไพรรักษาโรค ในขณะที่อีกกลุ่ม คนทำได้ หลวงพ่อนิพนธ์กล่าวว่า รอดแน่ หากทำได้ร้อย ก็หายทั้งร้อยนั่นแล ท่านเรียกคนกลุ่มนี้ว่า เป็นผู้ที่เอาธรรมนำหน้า

แลจะไปอยู่ในกลุ่มคนมีธรรม ถึงตอนนี้ ก็ไม่ง่ายแล้ว เพราะพระของหลวงพ่อนิพนธ์ ท่านเลือกคุณสมบัติ ทำไม่ได้ ก็เข้าไม่ได้ กลายเป็นยักษ์หน้าโบสถ์ อยากเข้าไปเพื่อช่วยตน แต่ตนของตนทำไม่ได้ ก็ได้แต่นั่งมอง ชะแง้มองอยู่ด้านหน้า เพราะตนของตน ก็อยากหายทุกข์จากโรคเหมือนกัน แต่ตนทำไม่ได้

ผลแห่งการทานสมุนไพร จักเป็นเช่นไร ณ.วันนี้ คนทานนั่นแหละเป็นผู้เลือก ตอนจบของตนเอง เรียกได้ว่า เข้าโหมด "ตนพึ่งตน" ร้อยเปอร์เซ็นต์แล้ว

เรากลับคิดว่า มาแล้วไม่หายโรค นับเป็นโชคเสียยิ่งกว่า เพราะโรคอันนั้นจะเป็นเครื่องบังคับ ให้เราพากายไปพึ่งธรรมคำสอน ที่ซึ่งท้ายสุด ชีวิตจะปลอดภัย แลได้หายโรคเป็นของแถม นั่นคือ เมื่อทำตนเป็นคนดีของศาสนาได้ ย่อมเห็นอนาคตได้ชัดว่า พรหมลิขิตต่อไปในภายภาคหน้า ย่อมดีแน่ ดั่งที่หลวงพ่อนิพนธ์กล่าวสอนว่า "สิ่งที่ปรากฎในวันนี้ คือผลแห่งอดีตที่ทำมา ตัวกระทำในวันนี้ ก็คือ ผลที่จะรอเราในภายภาคหน้านั่นเอง"

ด้วยความจริงอันนี้เอง ทำให้ผู้ที่ฝักใฝ่ความดี จึงไม่ท้อ ที่จะยืนหยัด ทำความดี ตามธรรมคำสอนในวันนี้ แม้นวันนี้ของตนจะทุกข์สักฉันใด