อยากรู้

คนที่ยึดติดรูปแบบเดิมๆ เมื่อสถานการณ์เปลี่ยน ธรรมเขาเปลี่ยนไปแล้ว แต่ยังกระทำเหมือนเดิม ในที่สุดก็จะพบว่า ผลแห่งการกระทำไม่เหมือนเดิมเสียแล้ว

นี่แลจึงเป็นเหตุว่า ทำไมพระพุทธเจ้าไม่เขียนหรือบัญญัติเป็นพระวินัยให้สงฆ์รุ่นหลังปฏิบัติ

หลวงพ่อนิพนธ์จึงกล่าวว่า เมื่อคนผู้หนึ่งอยู่ในช่วงต่อยุค เช่นถ้ำกระบอก กับยุคของท่าน การกระทำเดิมที่เคยทำเมื่อครั้งถ้ำกระบอก แล้วเป็นบุญ มายุคของท่านก็ไม่ใช่แล้ว

แลคำสั่งเสียก่อนลาสังขาร ก็บ่งบอกชัดเจนว่า เมื่อหลวงพ่อนิพนธ์ละสังขาร การกระทำที่เป็นบุญ ก็เปลี่ยนรูปแบบไปอีกเช่นกัน เหลือเพียงช่องทางเดียว คือการไปยังแผ่นดินลพบุรี เพื่อการลดนิสัย

เราจึงอยากเตือนว่า หลายคนอาจจะยังยึดติด เพราะสิ่งที่กระทำในมูลนิธิ อดีตนั้นหลวงพ่อนิพนธ์ท่านเป็นผู้กำหนด นั่นจึงมีผลบุญมายังผู้ทำ มาบัดนี้ หากทำเช่นเดิม มันไม่เป็นบุญแล้ว จะมีก็แต่ทาน หรือ กรรมดี เท่านั้นเอง

อยากได้บุญ อยากเรียนรู้หนทางบุญ จึงต้องถ่อสังขารไปลพบุรี อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ มูลนิธิไทยกรุณา ก็จะเหลือเพียงอำนาจแห่งสมุนไพร เท่านั้นเอง

ความอยากรู้ของเราจึงประดังขึ้นมาว่า เมื่อผลแห่งบุญเปลี่ยนไปดังนี้แล้วไซร้ จะมีกี่คนที่อยากได้บุญ แล้วพาตนไปยังลพบุรี เพื่อเรียนรู้ แล้วปฏิบัติ เพื่อลดนิสัย ให้เป็นบุญ

นี่ จึงเป็นความท้าทาย ที่่ผู้ปฏิบัติ จะต้องแสดงให้คนประจักษ์ แต่จะมีใคร ที่แสดงตนอยากได้ แต่ก็เชื่อว่า ผู้ทำได้ ย่อมได้ผลอันมหาศาล เรื่องหายโรคนั้น เลยไปเลย ไม่ต้องพูด เพราะเป็นของแถมที่ศาสนาเขาให้ หากคนผู้นั้น ปฏิบัติตน ลดนิสัย และเป็นคนดีในแบบของศาสนาได้

แล้วคนเหล่านั้นจะรู้ว่า หนทางนี้ แม้นจะลำบากกว่า แต่การหายโรคนั้น เร็วดังปาฏิหาริย์

ทั้งนี้ทั้งนั้น ก็เชื่อว่า ต้องมีคนอยากได้ อยากทำ อย่างแน่นอน

วันหนึ่ง หากผู้ใดที่ใช้แนวทางสมุนไพรอย่างเดียวแล้วมาถึงทางตัน หนทางนี้ ก็เป็นทางที่ศาสนาทิ้งไว้ให้ เป็นทางเลือก