ทำแล้วรอด

จุดมุ่งหมายของผู้คนที่มายังสถานที่นี้ หากไม่วิกฤตจนสภาพของตนฟื้นฟูตัวเองไม่ไหว นั่นย่อมมุ่งหมายการรอดเป็นสำคัญ

หากแต่ความเป็นจริง การรอดนั้นมิได้หมายเฉพาะแก่ผู้มาเพียงเท่านั้น ยังหมายรวมถึงผู้ทำด้วย

มิใช่ทำไปแล้วตกที่นั่งอย่างเช่นอดีตถ้ำกระบอก นั่นคือ ช่วยเขาแล้วเราตาย สุดท้าย กิจกรรมของถำ้กระบอก ก็เหลือแต่อดีตไว้กล่าวขาน ไม่สามารถยั่งยืน และเป็นที่หวังหรือทางเลือกได้อีกต่อไป

ประเด็นที่สำคัญ และเป็นอดีตที่บ่งชี้ความล่มสลายของถ้ำกระบอก หลวงพ่อนิพนธ์ชี้ให้เห็นว่า มีปัจจัยอยู่สองอย่าง

หนึ่ง คือ ผู้ทำ ละเลยธรรมของพระพุทธเจ้า มุ่งไปที่สมุนไพร เป็นที่สุด ทำให้เดินผิดทางทั้งผู้ปฏิบัติแลผู้ที่มาพึ่ง ผิดเป้าหมายของบัญญัติธรรม นั่นคือ ธรรมหมวดสมุนไพรมีไว้เพื่อสร้างคน ให้เป็นคนดี

คำตรัสสอนเพื่อเตือนสติ ที่แม่ชีเมี้ยนให้แก่สงฆ์ในยุคนั้น จึงตรัสว่า "ขันติสงฆ์บวชมาเพื่อฆ่าคน หรือค้นธรรม"

เมื่อผู้ทำละเลยธรรมคำสอนของพระภูมี แลการหลั่งไหลมาของคลื่นมหาชน นั่นเท่ากับ คลื่นศรัทธาที่ถาโถมทับเข้ามายังผู้ปฏิบัติ เมื่อตบะแตก จากไม่เคยรับเงินรับทอง ก็เริ่มรับ จากไม่สร้างโบสถ์ ศาลา ก็เริ่มสร้าง

ศรัทธาของคนเหล่านั้น ก็ได้ทำลายพระถ้ำกระบอกที่มุ่งหมายบวชเพื่อตัดกิเลสไปจนสิ้น พ่ายแพ้ต่อศรัทธา จนในที่สุด เหลือแต่พระนิพนธ์ กลายเป็นผู้แตกเหล่าแตกกอ และถูกให้สึก ออกจากถ้ำกระบอกในที่สุด

มายุคนี้ หลวงพ่อนิพนธ์จึงชี้ว่า ความผิดพลาดเช่นเดียวกัน กำลังเกิด นั่นคือ การที่ท่านทิ้งสำนัก ไม่เอาพระ แล้วมุ่งหนทางสมุนไพร โดยมีมูลนิธิเป็นตัวขับเคลื่อน

คนที่มา จึงเสมือนถูกปิดกั้น ไปไม่ถึงฝั่ง แม้นจะมีคนหายโรค แต่ไม่บรรลุปณิธานของพระภูมี นั่นคือ ไม่ได้คนดีมีธรรม

การกระตุกขาของแม่ชีเมี้ยนที่มีต่อหลวงพ่อนิพนธ์ อย่าลืมอดีต จึงเกิดขึ้น และก็ทำให้ หนทางรอดที่ถูกตามครรลองคลองธรรมกลับมาอีกครั้ง

การจะรอดทั้งผู้รับและผู้ให้ ต้องเดินอยู่บนสายธรรม มีจุดมุ่งหวังเพื่อฝึกตนให้เป็นคนดี พูดฟังง่ายก็คือ ต้องฝึกจนมีนิสัยพระพุทธเจ้าเป็นบางสิ่งบางอย่าง และกลายเป็นคนกลัวกรรม

อีกทั้ง ยังต้องฝึกมิให้ศรัทธาของตน ถาโถมคนที่กำลังปฏิบัติ จนพ่ายแพ้ดั่งอดีตถ้ำกระบอก

หลวงพ่อนิพนธ์ชี้ให้เห็นว่า ความตั้งใจดี แต่มักง่าย เช่นการนำเงินไปให้หรือฝากคนนั้นคนนี้ เพื่อร่วมในกิจกรรม หากผู้ที่กำลังปฏิบัติตน เกิดกิเลสวันใด แทนที่เงินนั้นจะสมเจตนา ก็กลายเป็นถูกยักยอก เสียผลทั้งผู้ให้ และผู้ปฏิบัติ

มาวันนี้ ความจริงก็เด่นชัด ธรรมหมวดสมุนไพร ให้ทางรอดไม่ใช่ทุกคนที่เข้ามา จะมีก็แต่ผู้ทำได้

หลวงพ่อนิพนธ์ชี้ว่า ต้องประพฤติธรรม เป็นหลัก บางสิ่งบางอย่าง จนเป็นนิสัยใหม่ เป็นสำคัญ และต้องทานสมุนไพร เป็นกำลังเสริม ในการล้างโรค

เรียกง่ายๆ ก็ต้องรุมกินโต๊ะโรค ใช้ทั้งไม้แข็งไม้นวม

อดีต อาจมุ่งหวังเพียงคนหายโรค แต่วันนี้ แม่ชีเมี้ยนบอกไม่ใช่ ธรรมไม่ได้มีไว้เพื่อสิ่งนั้น มีเพื่อสร้างคน เป็นคนดี หรือจะเรียกว่า มีเพื่อให้คนได้สร้างคุณสมบัติ วันใดที่พระพุทธเจ้าอุบัติ ก็จักได้เป็นพุทธบริษัทนั่นเอง หายโรคนั้นเป็นของแถม

การทานยาที่อื่น ไม่ต้องทำอะไรเลย แต่การทานสมุนไพรของพระภูมี จะเลยซึ่งธรรมของพระภูมี ไม่ทำไม่ได้

วันนี้จึงไม่ต้องแปลกใจ ที่หลวงพ่อนิพนธ์เปิดไพ่เล่น ถึงเวลาแล้วที่ต้องเลือก คัดเฉพาะคนที่มีคุณสมบัติ เต็มใจที่จะฝึกตน และทำตนสนองความต้องการของพระภูมี นั่นคือ เป็นคนดี

พวกที่อยากได้เฉพาะสมุนไพร ก็ต้องแยกออกไป ไม่ว่ากัน

แต่ก็ต้องยอมรับความจริงที่ว่า ไม่รับรองผล แลถึงแม้จะหายโรคนี้ได้ มันก็เป็นโรคอื่นได้

แลใครที่อยากช่วยกิจกรรม ก็ผ่านมูลนิธิ ที่สำคัญขอใบเสร็จด้วย อย่าให้ศรัทธาท่านไปทำให้ผู้ปฏิบัติเสีย พ่ายแพ้ความโลภ เหมือนถ้ำกระบอก

สมาชิกอาจจะน้อยลง แต่ผลที่ได้ ประเทศไทยจะได้คนดีเพิ่มขึ้นอย่างแน่นอน

นี่คือหลักศาสนา ที่มุ่งเน้นคุณภาพ ไม่ใช่ปริมาณ

และที่สำคัญ รอดทั้งคนทำและคนทาน ได้อยู่จนพานพบพระพุทธเจ้าองค์ใหม่ที่กำลังอุบัติอย่างแน่นอน และจะรู้ว่า รอยที่เดินนั้นตามคำสอนเป๊ะ

ใครสงสัยว่า สถานที่นี้ตั้งขึ้นมาเพื่ออะไร ไม่เก็บเงินเก็บทอง ไม่หวังลาภยศ สรรเสริญ นี่แหละคำตอบ ก็หวังการเป็นพุทธบริษัท นั่นเอง เป็นที่พึ่งแห่งตนทั้งในชาตินี้ และชาติหน้า เป็นสมบัติติดตัวไปทุกภพทุกชาติ และไม่ว่าเกิดชาติใด จะได้ไม่เป็นโรคอีก ที่พระพุทธเจ้าทรงเรียกว่า "มนุษย์สมบัติ" นันแล